SM 32x300 [2xM8] / N42 - separator magnetyczny

Zalety i wady neodymowych magnesów NdFeB.

Oprócz ogromnej wydajności magnetycznej, neodymowe magnesy mają następujące zalety:

• Ich pole magnetyczne utrzymuje się, a po blisko dziesięciu latach maleje jedynie o ~1% (teoretycznie),
• Magnesy neodymowe są wyjątkową odpornością na zanik pola magnetycznego przez zewnętrzne pola,
• Dzięki połyskującemu wykończeniu, powłoka niklowa, o wykończeniu złotym, lub ze srebra nadaje reprezentacyjny wygląd,
• Neodymowe magnesy tworzą maksymalną indukcję magnetyczną na swojej powierzchni, co zwiększa koncentrację siły,
• Magnesy neodymowe charakteryzują się bardzo wysoką indukcją magnetyczną na powierzchni magnesu i są w stanie działać (zależnie od formy) nawet w temperaturze wynoszącej 230°C lub więcej...
• Dzięki swobodzie w dopasowywaniu oraz możliwości modyfikacji do indywidualnych projektów,
• Wszechstronna obecność w przemyśle elektronicznym – mają zastosowanie w urządzeniach pamięci masowej, modułach napędowych, zaawansowanych przyrządach medycznych, jak również nowoczesnych systemach.
• Stosunkowo niewielkie rozmiary przy dużej sile przyciągania – magnesy neodymowe oferują silne pole magnetyczne w niewielkich wymiarach, co pozwala na ich zastosowanie w miniaturowych urządzeniach

Wady magnesów neo-dymowych:

• Z powodu ich kruchości mogą pękać przy mocnych wstrząsach. Rekomendujemy używanie stalowych obudów do ich ochrony, co jednocześnie zwiększa ich odporność.,
• Neodymowe magnesy tracą wytrzymałość kiedy są wystawione na wysokie temperatury. Po osiągnięciu temperatury 80°C, wiele z nich doświadcza stałego spadku wytrzymałości (czynnikiem jest kształt oraz wymiary magnesu). Posiadamy w ofercie magnesy specjalnie przystosowane do pracy w temperaturach nawet do 230°C oznaczone [AH], które są niezwykle odporne na działanie ciepła,
• Magnesy narażone na wilgotne środowisko mogą rdzewieć. Dlatego podczas użytkowania na zewnątrz, sugerujemy stosowanie magnesów nieprzepuszczalnych dla wody wykonanych z gumy, tworzywa sztucznego lub innego materiału odpornego na wilgocią,
• Ograniczona zdolność wytworzenia gwintów w magnesie oraz skomplikowanych kształtów - preferowana osłonka - mocowanie magnesu.
• Ryzyko dla zdrowia związane z mikroskopijnymi częściami magnesów stanowią zagrożenie, gdy zostaną przypadkowo połknięte, co nabiera znaczenia w kontekście bezpieczeństwa dzieci. Ponadto, drobne składniki tych magnesów są w stanie zakłócić proces diagnostyczny medycznej po przedostaniu się do ciała.
• Przy masowej produkcji koszt magnesów neodymowych jest wyzwaniem,

Maksymalna moc trzymania magnesu – co się na to składa?

Podana nośność magnesu stanowi najwyższą nośność, określona w najlepszych okolicznościach, czyli:

• z użyciem blachy ze stali niskowęglowej działającej jako zwora magnetyczna
• z grubością co najmniej 10 mm
• z polerowaną stroną
• przy zerowej szczelinie
• w warunkach pionowego przyłożenia siły
• przy standardowej temperaturze otoczenia

Udźwig w praktyce – czynniki wpływu

Udźwig magnesu jest determinowany w praktyce od kluczowych elementów, według ich znaczenia:

• Szczelina pomiędzy magnesem a blachą, gdyż nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) może spowodować spadek udźwigu nawet o 50%.
• Kierunek działania siły, ponieważ największy udźwig osiągamy przy prostopadłym przyłożeniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blachach jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza.
• Grubość blachy, gdyż zbyt cienka płyta sprawia, że część strumienia magnetycznego nie jest wykorzystana i pozostaje bezużytecznie w powietrzu.
• Materiał blachy, ponieważ większa zawartość węgla obniża nośność, a wyższa zawartość żelaza ją podnosi. Najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności magnetycznej i dużym nasyceniu pola.
• Powierzchnia blachy, ponieważ im bardziej gładka i polerowana, tym lepsze przyleganie i w konsekwencji większe nasycenie polem magnetycznym.
• Temperatura pracy, gdyż wszystkie magnesy stałe mają ujemny współczynnik temperaturowy. Oznacza to, że w wysokich temperaturach są słabsze, a w ujemnych nieco silniejsze.

* Udźwig mierzono z wykorzystaniem gładkiej blachy o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy działaniu siły prostopadłej, z kolei przy próbie przesunięcia magnesu siła trzymania jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Ponadto, nawet drobny odstęp między powierzchnią magnesu, a blachą obniża siłę trzymania.