SM 32x200 [2xM8] / N42 - separator magnetyczny

Zalety oraz wady magnesów neodymowych NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok wysokiej mocy, magnesy te cechują się następującymi plusami:

• Długowieczność to ich atut – po upływie 10 lat utrata mocy wynosi jedynie ~1% (teoretycznie).
• Charakteryzują się ogromną odpornością na rozmagnesowanie, nawet w silnych polach zewnętrznych.
• Powłoka ochronna (np. niklowa) zapewnia im metaliczny połysk, co ma znaczenie estetyczne.
• Oferują maksymalną indukcję magnetyczną w punkcie styku, co gwarantuje ogromną siłę.
• Mogą pracować w gorącym otoczeniu – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od proporcji).
• Możliwość uzyskania skomplikowanych kształtów sprawia, że są doskonałe do indywidualnych zastosowań.
• Występują wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w automatyce, rezonansach oraz przemyśle komputerowym.
• Idealny stosunek wielkości do siły – są małe, ale niezwykle mocne, co pozwala na ich montaż w ciasnych przestrzeniach.

Oto ograniczenia i wady, o których musisz wiedzieć:

• Ze względu na brak elastyczności, trzeba się z nimi obchodzić delikatnie. Gwałtowne złączenie może je zniszczyć, stąd zalecenie stosowania osłon.
• Standardowe magnesy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli wymagasz pracy w wyższych temperaturach, wybierz serię [AH] (odporną do 230°C).
• Wilgoć powoduje korozję w kontakcie z wodą. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów wodoszczelnych (np. w gumie).
• Obróbka jest trudna – wykonanie gwintu w samym magnesie jest ryzykowne. Zalecamy gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Uważaj na małe części – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy badaniach lekarskich.
• Cena – są droższe niż magnesy ferrytowe, co przy produkcji masowej może być barierą.

Maksymalna moc trzymania magnesu – co się na to składa?

Deklarowana siła magnesu odnosi się do siły granicznej, którą uzyskano w warunkach laboratoryjnych, czyli:

• z wykorzystaniem płyty ze stali niskowęglowej, pełniącej rolę idealny przewodnik strumienia
• o grubości nie mniejszej niż 10 mm
• z płaszczyzną idealnie równą
• bez najmniejszej przerwy powietrznej pomiędzy magnesem a stalą
• dla siły przyłożonej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• w warunkach ok. 20°C

Czynniki determinujące udźwig w warunkach realnych

Warto wiedzieć, iż udźwig roboczy będzie inne zależnie od poniższych elementów, zaczynając od najistotniejszych:

• Szczelina – występowanie jakiejkolwiek warstwy (farba, brud, szczelina) działa jak izolator, co obniża udźwig gwałtownie (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Kierunek działania siły – maksymalny parametr mamy tylko przy prostopadłym odrywaniu. Siła ścinająca magnesu po powierzchni jest z reguły wielokrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość elementu – dla pełnej efektywności, stal musi być odpowiednio gruba. Cienka blacha ogranicza siłę przyciągania (magnes „przebija” ją na wylot).
• Skład chemiczny podłoża – stal miękka przyciąga najlepiej. Domieszki stopowe obniżają przenikalność magnetyczną i udźwig.
• Struktura powierzchni – im gładsza i bardziej polerowana powierzchnia, tym lepsze przyleganie i wyższy udźwig. Nierówności działają jak mikroszczeliny.
• Otoczenie termiczne – wzrost temperatury skutkuje osłabieniem siły. Warto sprawdzić maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Siłę trzymania sprawdzano na powierzchni blachy o grubości 20 mm, kiedy przyłożono siłę prostopadłą, z kolei przy siłach działających równolegle siła trzymania jest mniejsza nawet 5 razy. Dodatkowo, nawet drobny odstęp między magnesem, a blachą redukuje nośność.