SM 32x150 [2xM8] / N42 - separator magnetyczny

Zalety oraz wady magnesów neodymowych NdFeB.

Należy pamiętać, iż obok wysokiej siły, produkty te wyróżniają się następującymi plusami:

• Ich parametry są stabilne w czasie; po 10 latach eksploatacji zmniejszenie udźwigu to znikome ~1%.
• Są stabilne magnetycznie, gdyż wykazują potężną odporność na zewnętrzne czynniki.
• Dzięki warstwie ochronnej (NiCuNi, Au, srebro) mają nowoczesny, błyszczący wygląd.
• Oferują maksymalną indukcję magnetyczną bezpośrednio na powierzchni, co gwarantuje skuteczność.
• Posiadają imponującą wytrzymałość termiczną, co pozwala na ich użycie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Możliwość uzyskania złożonych kształtów sprawia, że są idealne do nietypowych zastosowań.
• Znajdują szerokie zastosowanie w nowoczesnej technice – od napędów HDD i motorów elektrycznych, po precyzyjną diagnostykę.
• Doskonała relacja wielkości do siły – są małe, ale niezwykle mocne, co pozwala na ich montaż w precyzyjnych mechanizmach.

Czego unikać? Wady i zagrożenia związane z neodymami:

• Należy uważać na wstrząsy – materiał jest kruchy i grozi pęknięciem. Ochrona w postaci obudowy jest kluczowa.
• Wysoka temperatura to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy serię [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Są podatne na rdzewienie w mokrym otoczeniu. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów wodoszczelnych (np. w gumie).
• Obróbka jest trudna – wiercenie otworów w samym magnesie jest ryzykowne. Lepiej wybrać gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Ryzyko połknięcia – drobne magnesy są niebezpieczne dla dzieci. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą zakłócać badania (np. rezonans).
• Cena – są droższe niż magnesy ferrytowe, co przy wielkich nakładach może być istotnym kosztem.

Najwyższa nośność magnesu – co się na to składa?

Podany w tabeli udźwig jest wynikiem testu laboratoryjnego przeprowadzonego w warunkach wzorcowych:

• na podłożu wykonanej ze stali konstrukcyjnej, optymalnie przewodzącej strumień magnetyczny
• której grubość to min. 10 mm
• o wypolerowanej powierzchni styku
• bez żadnej przerwy powietrznej pomiędzy magnesem a stalą
• dla siły przyłożonej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• w temp. ok. 20°C

Czynniki determinujące udźwig w warunkach realnych

W praktyce, faktyczna siła trzymania jest determinowana przez szeregu czynników, wymienionych od najważniejszych:

• Przerwa między powierzchniami – każdy milimetr dystansu (spowodowany np. lakierem lub nierównością) znacząco osłabia efektywność magnesu, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kąt przyłożenia siły – największą siłę osiągamy tylko przy prostopadłym odrywaniu. Siła ścinająca magnesu po powierzchni jest standardowo kilkukrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość elementu – aby wykorzystać 100% mocy, stal musi być wystarczająco masywna. Cienka blacha ogranicza siłę przyciągania (magnes „przebija” ją na wylot).
• Rodzaj materiału – idealnym podłożem jest stal o wysokiej przenikalności. Stale nierdzewne mogą mieć gorsze właściwości magnetyczne.
• Gładkość podłoża – im równiejsza powierzchnia, tym większa strefa kontaktu i silniejsze trzymanie. Nierówności działają jak mikroszczeliny.
• Wpływ temperatury – wysoka temperatura zmniejsza siłę przyciągania. Przekroczenie temperatury granicznej może trwale uszkodzić magnes.

* Siłę trzymania mierzy się na powierzchni blachy o grubości 20 mm, kiedy działała siła prostopadła, jednak przy działaniu siły na zsuwanie nośność jest mniejsza nawet 75%. Ponadto, nawet drobny odstęp między powierzchnią magnesu, a blachą redukuje siłę trzymania.