SM 32x100 [2xM8] / N42 - separator magnetyczny

Wady i zalety magnesów z neodymu NdFeB.

Magnesy neodymowe to nie tylko moc przyciągania, ale także inne istotne właściwości, w tym::

• Zachowują swoje właściwości przez lata – zakłada się, że po dekadzie tracą na sile o symboliczny 1%.
• Charakteryzują się wyjątkową odpornością na rozmagnesowanie, nawet w silnych polach zewnętrznych.
• Łączą moc z estetyką – poprzez niklowanie lub złocenie ich powierzchnia jest błyszcząca i prezentuje się elegancko.
• Oferują najwyższą indukcję magnetyczną bezpośrednio na powierzchni, co przekłada się na skuteczność.
• Wersje specjalistyczne radzą sobie w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje parametry.
• Dają się łatwo formować do niestandardowych wymiarów, co ułatwia ich adaptację w skomplikowanych urządzeniach.
• Pełnią kluczową rolę w przemyśle, będąc sercem generatorów, dysków i urządzeń ratujących życie.
• Dzięki kompaktowości, nie wymagają dużej przestrzeni, a jednocześnie gwarantują wysoką skuteczność.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Kruchość to ich mankament. Łatwo ulegają uszkodzeniu przy upadku, dlatego warto stosować obudowy lub montaż w stali.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od bryły). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Podatność na wilgoć skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych rekomendujemy wyłącznie magnesy w pełnej izolacji (plastik/guma).
• Ze względu na twardość, nie zaleca się gwintowania magnesu. Bezpieczniej użyć magnesu wklejonego w stalowy kubek z gwintem.
• Ryzyko połknięcia – drobne magnesy są niebezpieczne dla dzieci. Połknięcie kilku sztuk grozi poważnymi obrażeniami. Dodatkowo mogą utrudniać badania (np. rezonans).
• Cena – są droższe niż magnesy ferrytowe, co przy wielkich nakładach może być barierą.

Najlepsza nośność magnesu w idealnych parametrach – co się na to składa?

Deklarowana siła magnesu odnosi się do wartości maksymalnej, zarejestrowanej w środowisku optymalnym, czyli:

• przy zastosowaniu zwory ze specjalnej stali pomiarowej, gwarantującej maksymalne skupienie pola
• posiadającej grubość minimum 10 mm aby uniknąć nasycenia
• z płaszczyzną idealnie równą
• bez najmniejszej szczeliny pomiędzy magnesem a stalą
• podczas ciągnięcia w kierunku pionowym do powierzchni mocowania
• w standardowej temperaturze otoczenia

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Trzeba mieć na uwadze, że siła w aplikacji będzie inne pod wpływem następujących czynników, zaczynając od najistotniejszych:

• Szczelina – obecność jakiejkolwiek warstwy (farba, brud, powietrze) przerywa obwód magnetyczny, co redukuje udźwig lawinowo (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Kierunek siły – deklarowany udźwig dotyczy odrywania w pionie. Przy próbie przesunięcia, magnes wykazuje dużo słabiej (zazwyczaj ok. 20-30% siły nominalnej).
• Grubość blachy – za chuda stal nie przyjmuje całego pola, przez co część strumienia marnuje się w powietrzu.
• Typ metalu – nie każda stal przyciąga się identycznie. Wysoka zawartość węgla pogarszają interakcję z magnesem.
• Gładkość – idealny styk jest możliwy tylko na wypolerowanej stali. Wszelkie rysy i nierówności tworzą poduszki powietrzne, redukując siłę.
• Wpływ temperatury – wysoka temperatura zmniejsza pole magnetyczne. Zbyt wysoka temperatura może trwale uszkodzić magnes.

* Pomiar udźwigu przeprowadzano na gładkiej blaszce o odpowiedniej grubości, przy siłach prostopadłych, jednak przy próbie przesunięcia magnesu udźwig jest mniejszy nawet 75%. Dodatkowo, nawet niewielka szczelina między powierzchnią magnesu, a blachą redukuje udźwig.