SM 25x275 [2xM8] / N42 - separator magnetyczny

Wady oraz zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Poza niezwykłą siłą, magnesy typu NdFeB gwarantują wiele innych atutów::

• Cechują się stabilnością – przez okres blisko 10 lat gubią nie więcej niż ~1% swojej pierwotnej siły (wg danych).
• Inne źródła magnetyzmu nie powodują ich utraty mocy – posiadają dużą zdolność odporności magnetycznej.
• Pokrycie materiałami takimi jak nikiel czy złoto nadaje im czysty i gładki charakter.
• Cechują się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co umożliwia silne chwytanie z dużą mocą.
• Są przystosowane do pracy w ekstremalnym cieple – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od wymiarów).
• Opcja produkcji skomplikowanych kształtów sprawia, że są idealne do indywidualnych zastosowań.
• Stanowią kluczowy element w innowacjach, zasilając układy napędowe, sprzęt szpitalny czy elektronikę użytkową.
• Potęga w małej formie – ich niewielka objętość nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Kruchość to ich mankament. Łatwo ulegają uszkodzeniu przy upadku, dlatego warto stosować osłony lub uchwyty.
• Klasyczne neodymy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli wymagasz pracy w wyższych temperaturach, wybierz serię [AH] (odporną do 230°C).
• Brak odporności na wodę skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych rekomendujemy wyłącznie magnesy w pełnej izolacji (plastik/guma).
• Obróbka jest trudna – wiercenie otworów w samym magnesie jest ryzykowne. Lepiej wybrać gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Produkt niebezpieczny po połknięciu. Bezwzględnie chronić przed dziećmi. Wewnątrz ciała magnesy mogą się połączyć, powodując poważne urazy.
• Wyższa cena w porównaniu do ferrytów to ich minus, szczególnie przy zakupach hurtowych.

Udźwig maksymalny dla magnesu neodymowego – od czego zależy?

Widoczny w opisie parametr udźwigu reprezentuje siły granicznej, zarejestrowanej w warunkach laboratoryjnych, a mianowicie:

• na płycie wykonanej ze stali konstrukcyjnej, optymalnie przewodzącej strumień magnetyczny
• o przekroju wynoszącej minimum 10 mm
• z powierzchnią oczyszczoną i gładką
• bez najmniejszej przerwy powietrznej pomiędzy magnesem a stalą
• podczas odrywania w kierunku prostopadłym do powierzchni mocowania
• w temp. ok. 20°C

Udźwig w warunkach rzeczywistych – czynniki

Należy pamiętać, że siła w aplikacji będzie inne zależnie od następujących czynników, w kolejności ważności:

• Dystans – obecność jakiejkolwiek warstwy (rdza, taśma, szczelina) przerywa obwód magnetyczny, co obniża udźwig lawinowo (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Sposób obciążenia – deklarowany udźwig dotyczy ciągnięcia w pionie. Przy sile działającej równolegle, magnes trzyma znacznie mniejszą moc (często ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Grubość ścianki – cienki materiał nie pozwala na pełne wykorzystanie magnesu. Część pola magnetycznego przenika na wylot, zamiast zamienić się w udźwig.
• Materiał blachy – stal niskowęglowa daje najlepsze rezultaty. Stale stopowe obniżają przenikalność magnetyczną i udźwig.
• Stan powierzchni – szlifowane elementy zapewniają maksymalny styk, co zwiększa siłę. Powierzchnie chropowate osłabiają chwyt.
• Temperatura – wzrost temperatury skutkuje osłabieniem indukcji. Należy pamiętać o maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Pomiar udźwigu wykonywano na gładkiej blaszce o optymalnej grubości, przy prostopadłym działaniu siły, jednak przy działaniu siły na zsuwanie siła trzymania jest mniejsza nawet pięć razy. Co więcej, nawet minimalna przerwa między powierzchnią magnesu, a blachą zmniejsza nośność.