SM 25x275 [2xM8] / N42 - separator magnetyczny

Zalety oraz wady neodymowych magnesów NdFeB.

Oprócz imponującą siłą, te produkty oferują dodatkowe korzyści::

• Praktycznie nie ulegają osłabieniu w czasie; po 10 latach użytkowania redukcja udźwigu to marginalne ~1%.
• Inne źródła magnetyzmu nie wpływają na ich szybkiego rozmagnesowania – posiadają dużą zdolność koercji.
• Dzięki warstwie ochronnej (nikiel, Au, srebro) zyskują estetyczny, metaliczny wygląd.
• Oferują maksymalną indukcję magnetyczną w punkcie styku, co przekłada się na skuteczność.
• Są przystosowane do pracy w gorącym otoczeniu – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od wymiarów).
• Można je precyzyjnie obrabiać do specyficznych wymiarów, co pozwala na ich adaptację w skomplikowanych urządzeniach.
• Znajdują powszechne zastosowanie w przemyśle high-tech – od napędów HDD i motorów elektrycznych, po zaawansowaną diagnostykę.
• Moc w skali mikro – ich niewielka objętość nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Uwaga na uszkodzenia mechaniczne – bez zabezpieczenia mogą pękać przy upadku na twarde podłoże.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od wymiarów). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Ryzyko korozji: bez osłony magnes zardzewieje na deszczu. Rozważ wersje w obudowie z tworzywa do zastosowań zewnętrznych.
• Trudności montażowe: zamiast próbować gwintować kruchy magnes, wybierz uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gotowe mocowania.
• Uważaj na małe części – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy diagnostyce MRI.
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na ekonomię rozwiązania.

Maksymalny udźwig magnesu – co ma na to wpływ?

Podany w tabeli udźwig jest wynikiem testu laboratoryjnego przeprowadzonego w specyficznych, idealnych warunkach:

• przy zastosowaniu zwory ze stali niskowęglowej, zapewniającej pełne nasycenie magnetyczne
• o grubości wynoszącej minimum 10 mm
• z powierzchnią oczyszczoną i gładką
• w warunkach idealnego przylegania (powierzchnia do powierzchni)
• przy osiowym kierunku działania siły (kąt 90 stopni)
• przy temperaturze otoczenia pokojowej

Co wpływa na udźwig w praktyce

W praktyce, realna moc jest determinowana przez kilku kluczowych aspektów, uszeregowanych od najbardziej istotnych:

• Odstęp (pomiędzy magnesem a blachą), ponieważ nawet niewielka odległość (np. 0,5 mm) powoduje zmniejszenie siły nawet o 50% (dotyczy to także farby, rdzy czy brudu).
• Sposób obciążenia – deklarowany udźwig dotyczy ciągnięcia w pionie. Przy ześlizgiwaniu, magnes trzyma dużo słabiej (często ok. 20-30% siły nominalnej).
• Grubość metalu – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Część pola magnetycznego przechodzi przez materiał, zamiast zamienić się w udźwig.
• Rodzaj materiału – najlepszym wyborem jest czysta stal żelazna. Stale hartowane mogą generować mniejszy udźwig.
• Wykończenie powierzchni – pełny kontakt uzyskamy tylko na gładkiej stali. Chropowata faktura tworzą poduszki powietrzne, redukując siłę.
• Wpływ temperatury – wysoka temperatura osłabia siłę przyciągania. Przekroczenie temperatury granicznej może trwale uszkodzić magnes.

* Udźwig określano stosując blachy o gładkiej powierzchni o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy prostopadłym działaniu siły odrywającej, natomiast przy siłach działających równolegle nośność jest mniejsza nawet 5 razy. Ponadto, nawet minimalna przerwa pomiędzy magnesem, a blachą obniża udźwig.