SM 18x200 [2xM5] / N42 - separator magnetyczny

Zalety i wady neodymowych magnesów NdFeB.

Poza ich solidną skutecznością magnetyczną, magnesy trwałe mają także korzyściami:

• Zachowują siłę przyciągania przez około 10 lat – utrata to zaledwie ~1% (w teorii),
• Słyną z odporności na rozmagnesowanie wywołane wpływem pola zewnętrznego,
• Zastosowanie wyrafinowanej obróbki z metali szlachetnych (nikiel, złoto, srebro) powoduje, że element jest bardziej atrakcyjny wizualnie,
• Powierzchnia magnesów neodymowych generuje intensywne pole magnetyczne – to cecha wyróżniająca,
• Wykonane z odpowiednio dobranych składników, magnesy te wykazują imponującą odporność na wysoką temperaturę, co umożliwia im działanie (zależnie od ich formy) w temperaturach aż do 230°C i wyżej...
• Dzięki wielowariantowości w kształtowaniu oraz zdolnościom technologicznym modyfikacji do złożonych aplikacji,
• Szerokie zastosowanie w branżach zaawansowanych technologicznie – są używane w komponentach danych, elementach napędu, urządzeniach medycznych, jak również skomplikowanych aplikacjach inżynierskich.
• Kompaktowość – przy niewielkich rozmiarach oferują potężne pole magnetyczne, co sprawia, że są idealne do precyzyjnych aplikacji

Wady neodymowych magnesów:

• Należy uważać na wstrząsami, gdyż istnieje ryzyko pęknięcia. Montaż w obudowie znacząco poprawia ich żywotność.
• Neodymowe magnesy rozmagnesowują się kiedy są wystawione na wysokie temperatury. Po osiągnięciu temperatury 80°C, wiele z nich doświadcza stałego osłabienia wytrzymałości (czynnikiem jest kształt i wymiary magnesu). Posiadamy w ofercie magnesy specjalnie przystosowane do pracy w temperaturach nawet do 230°C oznaczone [AH], które są niezwykle odporne na działanie ciepła,
• Kiedy narażone na wilgotność, magnesy zaczynają rdzewieć. Aby stosować je w warunkach zewnętrznych zaleca się wykorzystywanie magnesów ochronnych, takich jak magnesy w gumie lub tworzywach, które zapobiegają utlenianiu i korozji,
• Sugerujemy pokrywę - uchwyt magnetyczny, ze względu na trudności w realizacji nakrętek wewnątrz magnesu oraz bardziej skomplikowanych kształtów.
• Potencjalne zagrożenie dla zdrowia – drobne odłamki magnesów stanowią zagrożenie, w przypadku ich połknięcia, co nabiera znaczenia w kontekście bezpieczeństwa dzieci. Ponadto, drobne składniki tych magnesów potrafią zakłócić proces diagnostyczny medycznej gdy znajdą się w organizmie.
• Wyższy koszt zakupu to jedna z wad w porównaniu do magnesów ceramicznych, zwłaszcza w zastosowaniach budżetowych

Wytrzymałość magnetyczna na maksimum – co ma na to wpływ?

Informacja o udźwigu została określona dla optymalnej konfiguracji, uwzględniającej:

• na podłożu wykonanej ze stali miękkiej, optymalnie przewodzącej strumień magnetyczny
• posiadającej grubość minimum 10 mm aby uniknąć nasycenia
• charakteryzującej się brakiem chropowatości
• przy całkowitym braku odstępu (bez zanieczyszczeń)
• dla siły przyłożonej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• w neutralnych warunkach termicznych

Udźwig w warunkach rzeczywistych – czynniki

Należy pamiętać, że siła w aplikacji będzie inne pod wpływem następujących czynników, zaczynając od najistotniejszych:

• Przerwa między powierzchniami – nawet ułamek milimetra odległości (spowodowany np. okleiną lub brudem) zmniejsza efektywność magnesu, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kąt odrywania – pamiętaj, że magnes ma największą siłę prostopadle. Przy działaniu sił bocznych, udźwig spada znacząco, często do poziomu 20-30% wartości maksymalnej.
• Grubość ścianki – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Część pola magnetycznego przechodzi przez materiał, zamiast generować siłę.
• Materiał blachy – stal niskowęglowa przyciąga najlepiej. Większa zawartość węgla obniżają właściwości magnetyczne i siłę trzymania.
• Jakość powierzchni – im równiejsza powierzchnia, tym większa strefa kontaktu i silniejsze trzymanie. Chropowatość działają jak mikroszczeliny.
• Ciepło – magnesy neodymowe posiadają wrażliwość na temperaturę. W wyższych temperaturach są słabsze, a na mrozie mogą być silniejsze (do pewnej granicy).

* Udźwig wyznaczano stosując blachy o gładkiej powierzchni o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy siłach działających pionowo, jednak przy siłach działających równolegle siła trzymania jest mniejsza nawet pięć razy. Co więcej, nawet niewielka szczelina pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą redukuje siłę trzymania.