SM 18x225 [2xM5] / N42 - separator magnetyczny

Zalety i wady magnesów neodymowych NdFeB.

Neodymy to nie tylko siła, ale także inne istotne cechy, takie jak::

• Ich parametry są stabilne w czasie; po 10 latach użytkowania redukcja udźwigu to marginalne ~1%.
• Charakteryzują się niezwykłą odpornością na rozmagnesowanie, nawet w obecności innych silnych magnesów.
• Są nie tylko silne, ale i ładne – dzięki powłokom ich powierzchnia jest błyszcząca i prezentuje się elegancko.
• Cechują się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co umożliwia mocne przyciąganie z dużą mocą.
• Odpowiedni skład sprawia, że są odporne na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Można je precyzyjnie obrabiać do specyficznych wymiarów, co ułatwia ich adaptację w przemyśle.
• Występują wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w automatyce, rezonansach oraz przemyśle komputerowym.
• Dzięki kompaktowości, zajmują mało miejsca, a jednocześnie zapewniają wysoką skuteczność.

Czego unikać? Wady i zagrożenia związane z neodymami:

• Ze względu na brak elastyczności, trzeba się z nimi obchodzić delikatnie. Silne uderzenie może je zniszczyć, stąd zalecenie stosowania osłon.
• Ograniczenia termiczne – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W gorącym środowisku (do 230°C) sprawdzą się tylko modele z oznaczeniem [AH].
• Brak odporności na wodę skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych rekomendujemy wyłącznie magnesy zabezpieczone antykorozyjnie (plastik/guma).
• Obróbka jest trudna – wykonanie gwintu w samym magnesie jest ryzykowne. Lepiej wybrać gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Drobne magnesy to ryzyko – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy badaniach lekarskich.
• Cena – są bardziej kosztowne niż magnesy ferrytowe, co przy produkcji masowej może być istotnym kosztem.

Maksymalny udźwig magnesu – co ma na to wpływ?

Widoczny w opisie parametr udźwigu odnosi się do siły granicznej, zarejestrowanej w idealnych warunkach testowych, a mianowicie:

• na bloku wykonanej ze stali miękkiej, doskonale skupiającej strumień magnetyczny
• której wymiar poprzeczny to min. 10 mm
• z powierzchnią oczyszczoną i gładką
• przy bezpośrednim styku (bez powłok)
• podczas odrywania w kierunku prostopadłym do powierzchni mocowania
• przy temperaturze otoczenia pokojowej

Udźwig magnesu w użyciu – kluczowe czynniki

W praktyce, rzeczywisty udźwig jest determinowana przez wielu zmiennych, które przedstawiamy od kluczowych:

• Dystans – obecność jakiejkolwiek warstwy (rdza, brud, powietrze) działa jak izolator, co redukuje moc lawinowo (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Kierunek siły – deklarowany udźwig dotyczy odrywania w pionie. Przy próbie przesunięcia, magnes trzyma dużo słabiej (często ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Grubość ścianki – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Część pola magnetycznego przechodzi przez materiał, zamiast generować siłę.
• Typ metalu – różne stopy reaguje tak samo. Wysoka zawartość węgla osłabiają efekt przyciągania.
• Stan powierzchni – powierzchnie gładkie zapewniają maksymalny styk, co poprawia nasycenie pola. Powierzchnie chropowate osłabiają chwyt.
• Ciepło – magnesy neodymowe posiadają wrażliwość na temperaturę. Gdy jest gorąco tracą moc, a w niskich mogą być silniejsze (do pewnej granicy).

* Udźwig wyznaczano używając gładkiej blachy o właściwej grubości (min. 20 mm), przy siłach działających pionowo, natomiast przy działaniu siły na zsuwanie siła trzymania jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Co więcej, nawet niewielka szczelina między powierzchnią magnesu, a blachą redukuje nośność.