BM 750x180x70 [4x M8] - belka magnetyczna

Zalety oraz wady magnesów neodymowych NdFeB.

Magnesy neodymowe to nie tylko moc przyciągania, ale także inne istotne właściwości, w tym::

• Utrzymują swoje właściwości przez lata – zakłada się, że po dekadzie słabną o niezauważalny 1%.
• Inne źródła magnetyzmu nie wpływają na ich utraty mocy – posiadają dużą zdolność odporności magnetycznej.
• Dzięki warstwie ochronnej (NiCuNi, złoto, Ag) zyskują nowoczesny, metaliczny wygląd.
• Oferują maksymalną indukcję magnetyczną w punkcie styku, co gwarantuje ogromną siłę.
• Specjalna mieszanka pierwiastków sprawia, że wykazują odporność na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Dają się łatwo formować do specyficznych wymiarów, co ułatwia ich adaptację w skomplikowanych urządzeniach.
• Występują wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w napędach, medycynie oraz systemach IT.
• Dzięki kompaktowości, zajmują mało miejsca, a jednocześnie gwarantują wysoką skuteczność.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Kruchość to ich mankament. Łatwo ulegają uszkodzeniu przy zderzeniu, dlatego warto stosować obudowy lub uchwyty.
• Ograniczenia termiczne – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W trudnych warunkach (do 230°C) należy używać modele z oznaczeniem [AH].
• Nie lubią wody – szybko rdzewieją. Jeśli planujesz montaż na dworze, najlepszą opcją są magnesy w plastikowej osłonie.
• Z uwagi na specyfikę materiału, nie zaleca się gwintowania magnesu. Prościej użyć magnesu wklejonego w stalowy kubek z gwintem.
• Drobne magnesy to ryzyko – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy diagnostyce MRI.
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na budżet projektu.

Maksymalny udźwig magnesu – co ma na to wpływ?

Podany w tabeli udźwig jest wynikiem testu laboratoryjnego przeprowadzonego w warunkach wzorcowych:

• przy użyciu zwory ze stali niskowęglowej, zapewniającej pełne nasycenie magnetyczne
• o przekroju przynajmniej 10 mm
• charakteryzującej się brakiem chropowatości
• przy zerowej szczelinie (bez farby)
• podczas odrywania w kierunku prostopadłym do płaszczyzny mocowania
• w temperaturze pokojowej

Co wpływa na udźwig w praktyce

Podczas codziennego użytkowania, faktyczna siła trzymania wynika z szeregu czynników, które przedstawiamy od kluczowych:

• Dystans (pomiędzy magnesem a blachą), bowiem nawet mikroskopijna odległość (np. 0,5 mm) skutkuje zmniejszenie siły nawet o 50% (dotyczy to także farby, korozji czy brudu).
• Kąt przyłożenia siły – największą siłę mamy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła ścinająca magnesu po blasze jest zazwyczaj kilkukrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość ścianki – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Część pola magnetycznego przenika na wylot, zamiast zamienić się w udźwig.
• Skład materiału – różne stopy reaguje tak samo. Dodatki stopowe pogarszają interakcję z magnesem.
• Wykończenie powierzchni – idealny styk uzyskamy tylko na wypolerowanej stali. Chropowata faktura zmniejszają realną powierzchnię styku, osłabiając magnes.
• Temperatura – podgrzanie magnesu powoduje tymczasowy spadek indukcji. Warto sprawdzić maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Pomiar udźwigu realizowano na blachach o gładkiej powierzchni o optymalnej grubości, przy siłach prostopadłych, natomiast przy próbie przesunięcia magnesu udźwig jest mniejszy nawet 5 razy. Co więcej, nawet minimalna przerwa pomiędzy magnesem, a blachą redukuje nośność.