UMGB 107x40 [M8+M10] GW F400 +Lina GOBLIN / N38 - uchwyt magnetyczny goblin

Zalety oraz wady magnesów neodymowych NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok wysokiej mocy, magnesy te wyróżniają się następującymi plusami:

• Długowieczność to ich atut – po upływie dekady utrata mocy wynosi jedynie ~1% (wg testów).
• Charakteryzują się niezwykłą odpornością na demagnetyzację, nawet w obecności innych silnych magnesów.
• Są nie tylko silne, ale i ładne – poprzez niklowanie lub złocenie ich powierzchnia jest refleksyjna i wygląda estetycznie.
• Wyróżniają się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co umożliwia silne chwytanie nawet małych elementów.
• Specjalna mieszanka pierwiastków sprawia, że są odporne na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Można je precyzyjnie obrabiać do specyficznych wymiarów, co pozwala na ich adaptację w przemyśle.
• Są niezbędne w technologiach przyszłości, zasilając silniki, urządzenia medyczne czy elektronikę użytkową.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy niewielkich gabarytach oferują potężny udźwig, co jest kluczowe przy miniaturyzacji.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Ze względu na brak elastyczności, trzeba się z nimi obchodzić delikatnie. Gwałtowne złączenie może je zniszczyć, stąd rekomendacja stosowania osłon.
• Ograniczenia termiczne – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W trudnych warunkach (do 230°C) sprawdzą się tylko modele z oznaczeniem [AH].
• Ryzyko korozji: bez osłony magnes ulegnie utlenieniu na deszczu. Rozważ wersje w obudowie z tworzywa do zastosowań zewnętrznych.
• Trudności montażowe: zamiast próbować robić otwory kruchy magnes, skorzystaj z uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gotowe mocowania.
• Drobne magnesy to ryzyko – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy badaniach lekarskich.
• Są produktem premium – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy kalkulacji produkcji.

Wytrzymałość na oderwanie magnesu w warunkach idealnych – co ma na to wpływ?

Widoczny w opisie parametr udźwigu odnosi się do maksymalnych osiągów, zarejestrowanej w idealnych warunkach testowych, co oznacza test:

• przy kontakcie z zwory ze specjalnej stali pomiarowej, gwarantującej maksymalne skupienie pola
• której grubość sięga przynajmniej 10 mm
• o wypolerowanej powierzchni kontaktu
• w warunkach braku dystansu (powierzchnia do powierzchni)
• podczas odrywania w kierunku pionowym do płaszczyzny mocowania
• w stabilnej temperaturze pokojowej

Praktyczne aspekty udźwigu – czynniki

Na efektywny udźwig oddziałują parametry środowiska pracy, głównie (od priorytetowych):

• Przerwa między magnesem a stalą – nawet ułamek milimetra odległości (spowodowany np. lakierem lub nierównością) drastycznie redukuje efektywność magnesu, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kierunek siły – parametr katalogowy dotyczy ciągnięcia w pionie. Przy próbie przesunięcia, magnes wykazuje dużo słabiej (zazwyczaj ok. 20-30% siły nominalnej).
• Grubość ścianki – cienki materiał nie pozwala na pełne wykorzystanie magnesu. Część pola magnetycznego przenika na wylot, zamiast zamienić się w udźwig.
• Skład chemiczny podłoża – stal miękka przyciąga najlepiej. Większa zawartość węgla zmniejszają przenikalność magnetyczną i udźwig.
• Gładkość – idealny styk uzyskamy tylko na gładkiej stali. Wszelkie rysy i nierówności tworzą poduszki powietrzne, osłabiając magnes.
• Temperatura – podgrzanie magnesu powoduje tymczasowy spadek siły. Należy pamiętać o maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Siłę trzymania mierzy się na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy działała siła prostopadła, natomiast przy siłach działających równolegle udźwig jest mniejszy nawet 5 razy. Dodatkowo, nawet niewielka szczelina między magnesem, a blachą obniża udźwig.