SM 32x475 [2xM8] / N52 - separator magnetyczny

Wady i zalety neodymowych magnesów NdFeB.

Oprócz niezwykłej wydajności magnetycznej, magnesy z neodymu oferują następujące zalety:

• Mają stałą siłę, a przez blisko dziesięć lat ich wydajność spada symbolicznie – ~1% (w testach),
• Posiadają znakomitą odpornością na osłabienie właściwości magnetycznych przy ekspozycji na zewnętrznych pól,
• Zastosowanie błyszczącej powłoki z metali szlachetnych (nikiel, złoto, srebro) powoduje, że element prezentuje się lepiej,
• Powierzchnia magnesów neodymowych generuje wyjątkowe pole magnetyczne – to cecha kluczowa,
• Wykonane z odpowiednio dobranych składników, magnesy te wykazują imponującą odporność na wysoką temperaturę, co umożliwia im działanie (zależnie od ich kształtu) w temperaturach aż do 230°C i wyżej...
• W związku z opcja swobodnego dopasowywania oraz personalizacji do specjalistycznych projektów, elementy z magnesami mogą być produkowane w dopasowanych konfiguracjach geometrycznych, co umożliwia szerokie spektrum zastosowań,
• Kluczowa rola w przemyśle elektronicznym – pełnią rolę w dyskach twardych, elementach napędu, urządzeniach medycznych, jak również zaawansowanych technicznie konstrukcjach.
• Kompaktowość – przy niewielkich rozmiarach zapewniają skuteczne działanie, co sprawia, że są idealne do precyzyjnych aplikacji

Wady magnesów neo-dymowych:

• W sytuacji, gdy są narażone na mocne wstrząsy, mogą ulec pęknięciu. Rekomendujemy korzystanie z stalowych etui dla ich ochrony, co jednocześnie zwiększa ich odporność.,
• Niestabilność magnesów neodymowych w wysokich temperaturach jest zauważalna, zwłaszcza gdy osiągną 80°C, gdzie ich moc maleje (zależy to głównie od ich kształtu oraz wymiarów). Dla tych, którzy potrzebują większej odporności, polecamy magnesy [AH] przeznaczone do pracy w temperaturach do 230°C,
• Wilgoć to największy wróg magnesów, powodując ich utlenianie. W przypadku użycia na zewnątrz zalecamy stosować magnesy w osłonach z gumy czy plastiku, które chronią je przed wpływem wilgoci,
• Sugerujemy pokrywę - mechanizm magnetyczny, ze względu na trudności w realizacji gwintów wewnątrz magnesu oraz bardziej skomplikowanych form.
• Ryzyko dla zdrowia wynikające z małych fragmentów magnesów są ryzykowne, jeśli zostaną połknięte, co nabiera znaczenia w aspekcie ochrony najmłodszych. Dodatkowo, niewielkie części tych produktów są w stanie być problematyczne w diagnostyce medycznej w razie połknięcia.
• Ze względu na cenę neodymu, ich cena jest relatywnie wysoka,

Siła oderwania magnesu w optymalnych warunkach – od czego zależy?

Podana wytrzymałość magnesu oznacza optymalną wytrzymałość, zmierzona w najlepszych okolicznościach, to znaczy:

• przy zastosowaniu płyty stalowej o niskiej zawartości węgla, działającej jako zamknięcie obwodu magnetycznego
• z grubością co najmniej 10 mm
• z polerowaną stroną
• przy zerowej szczelinie
• przy perpendykularnym kierunku działania siły
• w normalnych warunkach termicznych

Praktyczny udźwig: czynniki wpływające

Praktyczny udźwig jest determinowany od czynników, uszeregowanych od kluczowych do mniej istotnych:

• Szczelina między magnesem a blachą, gdyż nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) może spowodować spadek udźwigu nawet o 50%.
• Kierunek działania siły, ponieważ największy udźwig osiągamy przy prostopadłym przyłożeniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blachach jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza.
• Grubość blachy, gdyż zbyt cienka płyta sprawia, że część strumienia magnetycznego nie jest wykorzystana i pozostaje bezużytecznie w powietrzu.
• Materiał blachy, ponieważ większa zawartość węgla obniża nośność, a wyższa zawartość żelaza ją podnosi. Najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności magnetycznej i dużym nasyceniu pola.
• Powierzchnia blachy, ponieważ im bardziej gładka i polerowana, tym lepsze przyleganie i w konsekwencji większe nasycenie polem magnetycznym.
• Temperatura pracy, gdyż wszystkie magnesy stałe mają ujemny współczynnik temperaturowy. Oznacza to, że w wysokich temperaturach są słabsze, a w ujemnych nieco silniejsze.

* Udźwig określano z wykorzystaniem blachy o gładkiej powierzchni o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy działaniu siły prostopadłej, natomiast przy siłach działających równolegle udźwig jest mniejszy nawet 75%. Dodatkowo, nawet niewielka szczelina między magnesem, a blachą redukuje udźwig.