MW 33x30 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Wady i zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Należy pamiętać, iż obok ekstremalnej siły, magnesy te wyróżniają się następującymi plusami:

• Ich parametry są stabilne w czasie; po 10 latach eksploatacji redukcja udźwigu to znikome ~1%.
• Pozostają niewrażliwe na wpływ innych pól, co czyni je odpornymi na rozmagnesowanie w trudnych warunkach.
• Dzięki warstwie ochronnej (NiCuNi, złoto, Ag) mają estetyczny, błyszczący wygląd.
• Generują skoncentrowane pole magnetyczne przy biegunach, co jest ich znakiem rozpoznawczym.
• Dzięki zaawansowanej technologii radzą sobie w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje właściwości.
• Możliwość uzyskania złożonych kształtów sprawia, że są doskonałe do indywidualnych zastosowań.
• Pełnią kluczową rolę w rozwoju technologii, będąc sercem silników, pamięci masowych i urządzeń ratujących życie.
• Doskonała relacja wielkości do siły – są małe, ale bardzo silne, co pozwala na ich montaż w precyzyjnych mechanizmach.

Czego unikać? Wady i zagrożenia związane z neodymami:

• Ze względu na brak elastyczności, wymagają ostrożności. Silne uderzenie może je zniszczyć, stąd rekomendacja stosowania osłon.
• Ograniczenia termiczne – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W trudnych warunkach (do 230°C) sprawdzą się tylko modele z oznaczeniem [AH].
• Brak odporności na wodę skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych rekomendujemy wyłącznie magnesy w pełnej izolacji (plastik/guma).
• Nie należy ich nawiercać – do montażu śrubowego służą specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Produkt niebezpieczny po połknięciu. Bezwzględnie chronić przed dziećmi. Wewnątrz ciała magnesy mogą się połączyć, powodując poważne urazy.
• Nie należą do tanich – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy planowaniu kosztów.

Wytrzymałość na oderwanie magnesu w warunkach idealnych – co się na to składa?

Informacja o udźwigu została wyznaczona dla warunków idealnego styku, uwzględniającej:

• na płycie wykonanej ze stali konstrukcyjnej, optymalnie przewodzącej strumień magnetyczny
• posiadającej masywność co najmniej 10 mm aby uniknąć nasycenia
• z płaszczyzną oczyszczoną i gładką
• w warunkach bezszczelinowych (powierzchnia do powierzchni)
• przy osiowym wektorze siły (kąt 90 stopni)
• w standardowej temperaturze otoczenia

Udźwig magnesu w użyciu – kluczowe czynniki

Na skuteczność trzymania mają wpływ konkretne warunki, głównie (od priorytetowych):

• Szczelina między powierzchniami – nawet ułamek milimetra dystansu (spowodowany np. okleiną lub nierównością) znacząco osłabia siłę przyciągania, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kierunek siły – parametr katalogowy dotyczy ciągnięcia w pionie. Przy próbie przesunięcia, magnes wykazuje znacznie mniejszą moc (często ok. 20-30% siły nominalnej).
• Grubość podłoża – dla pełnej efektywności, stal musi być odpowiednio gruba. Cienka blacha limituje udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Typ metalu – nie każda stal przyciąga się identycznie. Dodatki stopowe osłabiają efekt przyciągania.
• Wykończenie powierzchni – idealny styk jest możliwy tylko na wypolerowanej stali. Chropowata faktura tworzą poduszki powietrzne, redukując siłę.
• Wpływ temperatury – gorące środowisko osłabia pole magnetyczne. Przekroczenie temperatury granicznej może trwale uszkodzić magnes.

* Udźwig wyznaczano stosując blachy o gładkiej powierzchni o właściwej grubości (min. 20 mm), przy siłach działających pionowo, jednak przy działaniu siły na zsuwanie siła trzymania jest mniejsza nawet 75%. Co więcej, nawet niewielka szczelina między powierzchnią magnesu, a blachą redukuje siłę trzymania.