MP 15x7/3.5x5 / N38 - magnes neodymowy pierścieniowy

Zalety i wady magnesów neodymowych NdFeB.

Poza ich bardzo wysoką mocą, magnesy trwałe wykazują korzyściami:

• Praktycznie nie tracą siły, ponieważ nawet po dziesięciu latach obniżenie wydajności wynosi tylko ~1% (w warunkach laboratoryjnych),
• Odznaczają się dużą odpornością na rozmagnesowanie wywołane zewnętrznym polem magnetycznym,
• Zastosowanie błyszczącej warstwy z metali szlachetnych (nikiel, złoto, srebro) powoduje, że element nabiera wyglądu,
• Indukcja magnetyczna na roboczej części magnesu jest bardzo wysoka,
• Ze względu na ich wytrzymałość i odporność termiczną, magnesy neodymowe są zdolne pracować (w zależności od kształtu) nawet przy wysokich temperaturach dochodzących do 230°C i więcej...
• Dzięki łatwości w dopasowywaniu oraz umiejętności modyfikacji do rozwiązań klienta,
• Uniwersalne wykorzystanie w nowoczesnych technologiach – są używane w napędach komputerowych, mechanizmach elektromotorycznych, systemach diagnostycznych, i zaawansowanych technicznie konstrukcjach.
• Kompaktowość – przy niewielkich rozmiarach generują dużą siłę, co sprawia, że są idealne do precyzyjnych aplikacji

Wady neodymowych magnesów:

• Są wrażliwe na zbyt mocne uderzenia. Aby unikać pęknięć, warto zabezpieczyć magnesy za pomocą stalowego uchwytu. Takie zabezpieczenie nie tylko osłania magnes, ale także zwiększa jego odporność na uszkodzenia,
• Wysoka temperatura może wpłynąć na moc magnesów neodymowych. W wielu przypadkach, przekroczenie 80°C prowadzi do ich trwałego osłabienia (to zależy od ich kształtu jak również wielkości). Dla tych, którzy szukają trwałego rozwiązania, proponujemy magnesy [AH], które zachowują stabilność nawet w 230°C,
• Wilgoć to główny wróg magnesów, powodując ich rdzewienie. W przypadku ekspozycji na zewnątrz należy stosować magnesy w osłonach z gumy czy plastiku, które chronią je przed wpływem wilgoci,
• Ze względu na ograniczenia w tworzeniu gwintów i skomplikowanych form w magnesach, zalecamy zastosowanie obudowy - mechanizmu magnetycznego.
• Ryzyko dla zdrowia dla zdrowia – drobne odłamki magnesów mogą być niebezpieczne, gdy zostaną przypadkowo połknięte, co staje się kluczowe w kontekście bezpieczeństwa dzieci. Dodatkowo, niewielkie części tych magnesów potrafią być problematyczne w diagnostyce medycznej po przedostaniu się do ciała.
• Wyższy koszt zakupu to istotny czynnik do rozważenia w porównaniu do magnesów ceramicznych, zwłaszcza w zastosowaniach budżetowych

Maksymalna moc trzymania magnesu – od czego zależy?

Podany udźwig magnesu stanowi udźwig maksymalny, zmierzony w idealnych warunkach, to znaczy:

• przy zastosowaniu płyty stalowej o niskiej zawartości węgla, pełniącej rolę zamknięcie obwodu magnetycznego
• posiadającej wymiar przynajmniej 10 milimetrów
• z polerowaną stroną
• przy braku przerwy
• przy prostopadłym działaniu siły odrywającej
• w normalnych warunkach termicznych

Praktyczny udźwig: czynniki wpływające

W praktyce nośność magnesu jest uwarunkowana przez te czynniki, od priorytetowych do drugorzędnych:

• Szczelina między magnesem a blachą, gdyż nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) może spowodować spadek udźwigu nawet o 50%.
• Kierunek działania siły, ponieważ największy udźwig osiągamy przy prostopadłym przyłożeniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blachach jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza.
• Grubość blachy, gdyż zbyt cienka płyta sprawia, że część strumienia magnetycznego nie jest wykorzystana i pozostaje bezużytecznie w powietrzu.
• Materiał blachy, ponieważ większa zawartość węgla obniża nośność, a wyższa zawartość żelaza ją podnosi. Najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności magnetycznej i dużym nasyceniu pola.
• Powierzchnia blachy, ponieważ im bardziej gładka i polerowana, tym lepsze przyleganie i w konsekwencji większe nasycenie polem magnetycznym.
• Temperatura pracy, gdyż wszystkie magnesy stałe mają ujemny współczynnik temperaturowy. Oznacza to, że w wysokich temperaturach są słabsze, a w ujemnych nieco silniejsze.

* Siłę trzymania sprawdzano na powierzchni blachy o grubości 20 mm, kiedy przyłożono siłę prostopadłą, z kolei przy próbie przesunięcia magnesu siła trzymania jest mniejsza nawet pięć razy. Co więcej, nawet niewielka szczelina pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą obniża udźwig.