MW 100x10 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Wady i zalety neodymowych magnesów NdFeB.

Poza ponadprzeciętną mocą, magnesy neodymowe posiadają wiele innych atutów::

• Cechują się stabilnością – przez okres blisko 10 lat tracą maksymalnie ~1% swojej pierwotnej siły (wg danych).
• Są stabilne magnetycznie, gdyż wykazują potężną odporność na pola rozmagnesowujące.
• Są nie tylko silne, ale i ładne – poprzez niklowanie lub złocenie ich powierzchnia jest błyszcząca i wygląda estetycznie.
• Wyróżniają się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co umożliwia silne chwytanie z dużą mocą.
• Specjalna mieszanka pierwiastków sprawia, że są odporne na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Elastyczność kształtowania – można je wykonać w dowolnych formach, dopasowanych do wymagań klienta.
• Występują wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w napędach, rezonansach oraz przemyśle komputerowym.
• Moc w skali mikro – ich niewielka objętość nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Czego unikać? Wady i zagrożenia związane z neodymami:

• Ze względu na brak elastyczności, wymagają ostrożności. Gwałtowne złączenie może je zniszczyć, stąd rekomendacja stosowania osłon.
• Wysoka temperatura to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy wersje odporne [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Ryzyko korozji: bez osłony magnes ulegnie utlenieniu na deszczu. Wybierz wersje w obudowie z tworzywa do zastosowań zewnętrznych.
• Obróbka jest trudna – wykonanie gwintu w samym magnesie jest ryzykowne. Lepiej wybrać gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Ryzyko połknięcia – małe elementy są groźne dla najmłodszych. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą utrudniać badania (np. rezonans).
• Wysoki koszt zakupu w porównaniu do tańszych zamienników to ich minus, szczególnie przy dużych ilościach.

Wytrzymałość magnetyczna na maksimum – co ma na to wpływ?

Siła trzymania 55.29 kg jest rezultatem pomiaru przeprowadzonego w następującej konfiguracji:

• na bloku wykonanej ze stali miękkiej, doskonale skupiającej strumień magnetyczny
• której grubość to min. 10 mm
• charakteryzującej się brakiem chropowatości
• w warunkach bezszczelinowych (powierzchnia do powierzchni)
• przy prostopadłym kierunku działania siły (kąt 90 stopni)
• w warunkach ok. 20°C

Udźwig magnesu w użyciu – kluczowe czynniki

W rzeczywistych zastosowaniach, faktyczna siła trzymania zależy od wielu zmiennych, uszeregowanych od najważniejszych:

• Dystans – występowanie ciała obcego (rdza, brud, szczelina) przerywa obwód magnetyczny, co obniża udźwig gwałtownie (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Kąt przyłożenia siły – największą siłę osiągamy tylko przy prostopadłym odrywaniu. Siła ścinająca magnesu po powierzchni jest standardowo wielokrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość elementu – dla pełnej efektywności, stal musi być wystarczająco masywna. Blacha "papierowa" ogranicza udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Gatunek stali – idealnym podłożem jest stal o wysokiej przenikalności. Stale hartowane mogą przyciągać słabiej.
• Wykończenie powierzchni – idealny styk uzyskamy tylko na wypolerowanej stali. Wszelkie rysy i nierówności zmniejszają realną powierzchnię styku, osłabiając magnes.
• Warunki termiczne – magnesy neodymowe posiadają ujemny współczynnik temperaturowy. W wyższych temperaturach są słabsze, a na mrozie mogą być silniejsze (do pewnej granicy).

* Udźwig wyznaczano używając gładkiej blachy o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy działaniu siły prostopadłej, jednak przy siłach działających równolegle nośność jest mniejsza nawet 5 razy. Dodatkowo, nawet drobny odstęp między powierzchnią magnesu, a blachą redukuje nośność.