MW 40x8 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Wady i zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok ekstremalnej mocy, magnesy te wyróżniają się następującymi zaletami:

• Długowieczność to ich atut – nawet po dekady utrata siły magnetycznej wynosi tylko ~1% (wg testów).
• Są stabilne magnetycznie, gdyż wykazują wysoką odporność na pola rozmagnesowujące.
• Pokrycie materiałami takimi jak nikiel czy złoto nadaje im elegancki i lśniący charakter.
• Generują niezwykle silne pole magnetyczne na swojej powierzchni, co jest ich kluczową cechą.
• Specjalna mieszanka pierwiastków sprawia, że są odporne na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Opcja produkcji złożonych kształtów sprawia, że są idealne do nietypowych zastosowań.
• Występują wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w automatyce, rezonansach oraz przemyśle komputerowym.
• Dzięki kompaktowości, nie wymagają dużej przestrzeni, a jednocześnie gwarantują silne pole.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Uwaga na uszkodzenia mechaniczne – bez odpowiedniej obudowy mogą pękać przy gwałtownym zwarciu.
• Standardowe magnesy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli potrzebujesz pracy w wyższych temperaturach, wybierz serię [AH] (odporną do 230°C).
• Nie lubią wody – szybko rdzewieją. Jeśli planujesz montaż na dworze, jedynym słusznym wyborem są magnesy w plastikowej osłonie.
• Ze względu na twardość, nie zaleca się gwintowania magnesu. Bezpieczniej użyć magnesu wklejonego w stalowy kubek z gwintem.
• Ryzyko połknięcia – małe elementy są niebezpieczne dla dzieci. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą utrudniać badania (np. rezonans).
• Cena – są bardziej kosztowne niż magnesy ferrytowe, co przy produkcji masowej może być barierą.

Wytrzymałość magnetyczna na maksimum – co ma na to wpływ?

Siła trzymania 17.69 kg jest rezultatem pomiaru wykonanego w następującej konfiguracji:

• na płycie wykonanej ze stali konstrukcyjnej, optymalnie przewodzącej pole magnetyczne
• posiadającej masywność min. 10 mm dla pełnego zamknięcia strumienia
• z płaszczyzną idealnie równą
• w warunkach braku dystansu (metal do metalu)
• podczas ciągnięcia w kierunku prostopadłym do płaszczyzny mocowania
• w standardowej temperaturze otoczenia

Praktyczny udźwig: czynniki wpływające

Na efektywny udźwig mają wpływ konkretne warunki, głównie (od najważniejszych):

• Przerwa między powierzchniami – każdy milimetr odległości (spowodowany np. lakierem lub nierównością) znacząco osłabia efektywność magnesu, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kąt przyłożenia siły – największą siłę uzyskujemy tylko przy prostopadłym odrywaniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blasze jest standardowo kilkukrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość metalu – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Część pola magnetycznego przenika na wylot, zamiast zamienić się w udźwig.
• Gatunek stali – idealnym podłożem jest czysta stal żelazna. Stale nierdzewne mogą mieć gorsze właściwości magnetyczne.
• Faktura blachy – szlifowane elementy zapewniają maksymalny styk, co zwiększa siłę. Nierówny metal zmniejszają efektywność.
• Ciepło – spieki NdFeB posiadają ujemny współczynnik temperaturowy. Gdy jest gorąco tracą moc, a na mrozie zyskują na sile (do pewnej granicy).

* Udźwig określano z wykorzystaniem blachy o gładkiej powierzchni o właściwej grubości (min. 20 mm), przy działaniu siły prostopadłej, z kolei przy siłach działających równolegle nośność jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Co więcej, nawet drobny odstęp między powierzchnią magnesu, a blachą obniża udźwig.