MW 40x10 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Zalety oraz wady neodymowych magnesów NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok ekstremalnej siły, magnesy te wyróżniają się następującymi plusami:

• Utrzymują swoje właściwości przez lata – zakłada się, że po dekadzie tracą na sile o niezauważalny 1%.
• Zewnętrzne pola magnetyczne nie wpływają na ich szybkiego rozmagnesowania – posiadają wysoki współczynnik odporności magnetycznej.
• Łączą moc z estetyką – dzięki powłokom ich powierzchnia jest refleksyjna i wygląda estetycznie.
• Wytwarzają niezwykle silne pole magnetyczne na swojej powierzchni, co jest ich kluczową cechą.
• Posiadają imponującą wytrzymałość termiczną, co pozwala na ich użycie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Dają się łatwo formować do specyficznych wymiarów, co ułatwia ich adaptację w skomplikowanych urządzeniach.
• Znajdują powszechne zastosowanie w przemyśle high-tech – od napędów HDD i silników, po precyzyjną diagnostykę.
• Doskonała relacja wielkości do siły – są małe, ale bardzo silne, co pozwala na ich montaż w ciasnych przestrzeniach.

Czego unikać? Wady i zagrożenia związane z neodymami:

• Delikatność mechaniczna to ich mankament. Łatwo ulegają uszkodzeniu przy upadku, dlatego zalecamy obudowy lub montaż w stali.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od bryły). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Wilgoć powoduje korozję w mokrym otoczeniu. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów hermetycznych (np. w gumie).
• Trudności montażowe: zamiast próbować robić otwory kruchy magnes, wybierz uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gwinty.
• Produkt niebezpieczny po połknięciu. Bezwzględnie chronić przed dziećmi. Wewnątrz ciała magnesy mogą się połączyć, powodując uszkodzenia jelit.
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na ekonomię rozwiązania.

Optymalny udźwig magnesu neodymowego – od czego zależy?

Deklarowana siła magnesu dotyczy wartości maksymalnej, zarejestrowanej w środowisku optymalnym, co oznacza test:

• na bloku wykonanej ze stali konstrukcyjnej, doskonale skupiającej strumień magnetyczny
• której wymiar poprzeczny to min. 10 mm
• o wypolerowanej powierzchni styku
• w warunkach idealnego przylegania (powierzchnia do powierzchni)
• podczas ciągnięcia w kierunku pionowym do płaszczyzny mocowania
• w stabilnej temperaturze pokojowej

Czynniki determinujące udźwig w warunkach realnych

Warto wiedzieć, iż siła w aplikacji będzie inne pod wpływem poniższych elementów, zaczynając od najistotniejszych:

• Szczelina między powierzchniami – każdy milimetr dystansu (spowodowany np. okleiną lub brudem) zmniejsza siłę przyciągania, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Wektor obciążenia – maksymalny parametr uzyskujemy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po powierzchni jest standardowo kilkukrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość podłoża – dla pełnej efektywności, stal musi być wystarczająco masywna. Cienka blacha limituje udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Skład chemiczny podłoża – stal niskowęglowa daje najlepsze rezultaty. Domieszki stopowe obniżają właściwości magnetyczne i siłę trzymania.
• Struktura powierzchni – im gładsza i bardziej polerowana blacha, tym lepsze przyleganie i wyższy udźwig. Chropowatość tworzą dystans powietrzny.
• Otoczenie termiczne – wzrost temperatury powoduje tymczasowy spadek siły. Warto sprawdzić limit termiczny dla danego modelu.

* Pomiar udźwigu realizowano na blachach o gładkiej powierzchni o odpowiedniej grubości, przy siłach prostopadłych, jednak przy działaniu siły na zsuwanie udźwig jest mniejszy nawet pięciokrotnie. Ponadto, nawet drobny odstęp pomiędzy magnesem, a blachą zmniejsza siłę trzymania.