MW 20x2.5 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Wady i zalety magnesów z neodymu NdFeB.

Oprócz niezwykłą mocą, magnesy typu NdFeB wnoszą szereg innych zalet::

• Cechują się stabilnością – przez okres ok. 10 lat tracą maksymalnie ~1% swojej pierwotnej siły (pomiary wskazują na taką wartość).
• Zewnętrzne pola magnetyczne nie powodują ich utraty mocy – posiadają wysoki współczynnik odporności magnetycznej.
• Są nie tylko silne, ale i ładne – poprzez niklowanie lub złocenie ich powierzchnia jest błyszcząca i prezentuje się elegancko.
• Generują niezwykle silne pole magnetyczne przy biegunach, co jest ich znakiem rozpoznawczym.
• Są przystosowane do pracy w gorącym otoczeniu – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od proporcji).
• Można je precyzyjnie obrabiać do specyficznych wymiarów, co pozwala na ich adaptację w skomplikowanych urządzeniach.
• Są niezbędne w technologiach przyszłości, zasilając układy napędowe, urządzenia medyczne czy komputery.
• Dzięki kompaktowości, nie wymagają dużej przestrzeni, a jednocześnie gwarantują wysoką skuteczność.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Pamiętaj o ich kruchości – bez zabezpieczenia mogą pękać przy upadku na twarde podłoże.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od bryły). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Brak odporności na wodę skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych sugerujemy wyłącznie magnesy w pełnej izolacji (plastik/guma).
• Ze względu na twardość, nie zaleca się gwintowania magnesu. Prościej użyć magnesu wklejonego w gniazdo z gwintem.
• Zachowaj ostrożność – połknięcie magnesów przez dziecko to stan krytyczny. Ponadto, ich obecność w ciele komplikuje diagnostykę obrazową.
• Nie należą do tanich – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy kalkulacji produkcji.

Maksymalna moc trzymania magnesu – co się na to składa?

Informacja o udźwigu to rezultat pomiaru dla optymalnej konfiguracji, uwzględniającej:

• z wykorzystaniem płyty ze miękkiej stali, działającej jako element zamykający obwód
• posiadającej masywność min. 10 mm dla pełnego zamknięcia strumienia
• charakteryzującej się równą strukturą
• przy całkowitym braku odstępu (bez zanieczyszczeń)
• podczas odrywania w kierunku prostopadłym do płaszczyzny mocowania
• w stabilnej temperaturze pokojowej

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

W rzeczywistych zastosowaniach, rzeczywisty udźwig zależy od kilku kluczowych aspektów, wymienionych od najbardziej istotnych:

• Szczelina między powierzchniami – nawet ułamek milimetra dystansu (spowodowany np. lakierem lub brudem) znacząco osłabia efektywność magnesu, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kierunek siły – pamiętaj, że magnes ma największą siłę prostopadle. Przy działaniu sił bocznych, siła trzymania spada drastycznie, często do poziomu 20-30% wartości maksymalnej.
• Grubość elementu – dla pełnej efektywności, stal musi być wystarczająco masywna. Cienka blacha ogranicza siłę przyciągania (magnes „przebija” ją na wylot).
• Typ metalu – różne stopy reaguje tak samo. Dodatki stopowe osłabiają interakcję z magnesem.
• Gładkość podłoża – im gładsza i bardziej polerowana blacha, tym lepsze przyleganie i silniejsze trzymanie. Chropowatość tworzą dystans powietrzny.
• Wpływ temperatury – gorące środowisko zmniejsza siłę przyciągania. Zbyt wysoka temperatura może trwale uszkodzić magnes.

* Siłę trzymania sprawdzano na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy przyłożono siłę prostopadłą, z kolei przy działaniu siły na zsuwanie udźwig jest mniejszy nawet 5 razy. Co więcej, nawet minimalna przerwa pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą obniża udźwig.