MW 18x10 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Zalety i wady neodymowych magnesów NdFeB.

Magnesy neodymowe to nie tylko siła, ale także inne kluczowe cechy, w tym::

• Długowieczność to ich atut – nawet po 10 lat spadek siły magnetycznej wynosi tylko ~1% (wg testów).
• Inne źródła magnetyzmu nie powodują ich utraty mocy – posiadają wysoki współczynnik koercji.
• Dzięki powłoce (nikiel, Au, srebro) zyskują estetyczny, metaliczny wygląd.
• Oferują najwyższą indukcję magnetyczną bezpośrednio na powierzchni, co przekłada się na skuteczność.
• Wykazują imponującą wytrzymałość termiczną, co umożliwia ich stosowanie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Duża swoboda w projektowaniu kształtu i wymiaru to ich ogromny plus w konstrukcjach.
• Znajdują powszechne zastosowanie w nowoczesnej technice – od napędów HDD i motorów elektrycznych, po precyzyjną aparaturę medyczną.
• Doskonała relacja wielkości do siły – są małe, ale niezwykle mocne, co pozwala na ich montaż w ciasnych przestrzeniach.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Uwaga na uszkodzenia mechaniczne – bez odpowiedniej obudowy mogą pękać przy gwałtownym zwarciu.
• Wysoka temperatura to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy wersje odporne [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Wilgoć powoduje korozję w kontakcie z wodą. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów hermetycznych (np. w gumie).
• Trudności montażowe: zamiast próbować gwintować kruchy magnes, wybierz uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gwinty.
• Uważaj na małe części – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy diagnostyce MRI.
• Nie należą do tanich – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy planowaniu kosztów.

Wytrzymałość magnetyczna na maksimum – co się na to składa?

Deklarowana siła magnesu reprezentuje wartości maksymalnej, którą uzyskano w idealnych warunkach testowych, a mianowicie:

• na bloku wykonanej ze stali miękkiej, optymalnie przewodzącej pole magnetyczne
• o grubości przynajmniej 10 mm
• charakteryzującej się gładkością
• bez najmniejszej przerwy powietrznej pomiędzy magnesem a stalą
• przy prostopadłym przyłożeniu siły odrywającej (kąt 90 stopni)
• w temperaturze pokojowej

Praktyczny udźwig: czynniki wpływające

Na realną siłę wpływają konkretne warunki, głównie (od priorytetowych):

• Przerwa między magnesem a stalą – nawet ułamek milimetra odległości (spowodowany np. lakierem lub brudem) drastycznie redukuje siłę przyciągania, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Wektor obciążenia – największą siłę mamy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Opór przy zsuwaniu magnesu po powierzchni jest zazwyczaj kilkukrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Masywność podłoża – zbyt cienka stal nie zamyka strumienia, przez co część strumienia ucieka w powietrzu.
• Rodzaj stali – stal miękka przyciąga najlepiej. Stale stopowe zmniejszają właściwości magnetyczne i siłę trzymania.
• Faktura blachy – szlifowane elementy zapewniają maksymalny styk, co zwiększa siłę. Nierówny metal zmniejszają efektywność.
• Czynnik termiczny – gorące środowisko osłabia siłę przyciągania. Zbyt wysoka temperatura może trwale rozmagnesować magnes.

* Udźwig mierzono używając blachy o gładkiej powierzchni o właściwej grubości (min. 20 mm), przy działaniu siły prostopadłej, z kolei przy działaniu siły na zsuwanie nośność jest mniejsza nawet 5 razy. Dodatkowo, nawet niewielka szczelina pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą obniża udźwig.