MW 20x18 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Zalety i wady magnesów z neodymu NdFeB.

Oprócz znacznej energii pola, neodymowe magnesy charakteryzują się następujące zalety:

• Zachowują siłę przyciągania przez około dziesięć lat – utrata to zaledwie ~1% (w teorii),
• Magnesy neodymowe cechują się bardzo dużą odpornością na demagnetyzację przez zewnętrzne źródła magnetyzmu,
• Zastosowanie lśniącej powłoki z metali szlachetnych (nikiel, złoto, srebro) powoduje, że element ma estetykę,
• Dzięki zoptymalizowanej konstrukcji, magnesy posiadają wysoką indukcją magnetyczną przy powierzchni kontaktu,
• Dzięki (odpowiedniej) kombinacji składników, mogą osiągać wysoką odporność termiczną, pozwalając na działanie w temperaturach dochodzących do 230°C i powyżej...
• Dzięki swobodzie w formowaniu oraz umiejętności modyfikacji do nietypowych wymagań,
• Istotne miejsce w branżach zaawansowanych technologicznie – mają zastosowanie w napędach komputerowych, mechanizmach elektromotorycznych, zaawansowanych przyrządach medycznych, jak również maszynach przemysłowych.
• Kompaktowość – przy niewielkich rozmiarach oferują potężne pole magnetyczne, co sprawia, że są idealne do precyzyjnych aplikacji

Wady magnesów neo-dymowych:

• Przy silnych uderzeniach mogą się łamać, dlatego radzimy umieszczanie ich w mocnych obudowach. Obudowa z metalu zapewnia dodatkową ochronę przed uszkodzeniami, a także podnosi wytrzymałość magnesu.,
• Niestabilność magnesów neodymowych w wysokich temperaturach jest zauważalna, zwłaszcza gdy osiągną 80°C, gdzie ich moc maleje (zależy to głównie od ich kształtu, a także wymiarów). Dla tych, którzy potrzebują większej odporności, polecamy magnesy [AH] przeznaczone do pracy w temperaturach do 230°C,
• Z uwagi na podatność magnesów na korozję w wilgotnym środowisku, sugerujemy stosowanie magnesów wodoodpornych wykonanych z gumy, tworzywa sztucznego lub innego materiału odpornego na wilgoć, w przypadku stosowania na zewnątrz,
• Sugerujemy obudowę - mocowanie magnetyczny, ze względu na trudności w produkcji gwintów wewnątrz magnesu oraz bardziej skomplikowanych kształtów.
• Potencjalne zagrożenie wynikające z małych fragmentów magnesów stanowią zagrożenie, w przypadku ich połknięcia, co nabiera znaczenia w kontekście ochrony zdrowia dzieci. Warto też zauważyć, że niewielkie części tych produktów potrafią być problematyczne w diagnostyce medycznej gdy znajdą się w organizmie.
• Wysoka cena jednostkowa – magnesy neodymowe mają wyższą cenę niż inne typy magnesów (np. ferrytowe), co może ograniczać zastosowanie przy dużych ilościach

Najwyższa nośność magnesu – co ma na to wpływ?

Podana siła przyciągania magnesu odpowiada maksymalną siłę, wyliczona w najlepszych okolicznościach, czyli:

• przy zastosowaniu płyty stalowej o niskiej zawartości węgla, pełniącej rolę zamknięcie obwodu magnetycznego
• o grubości minimum 10 mm
• o wygładzonej warstwie zewnętrznej
• przy zerowej szczelinie
• przy perpendykularnym kierunku działania siły
• w temperaturze pokojowej

Udźwig w warunkach rzeczywistych – czynniki

Praktyczny udźwig jest determinowany od elementów, według priorytetu:

• Szczelina pomiędzy magnesem a blachą, gdyż nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) może spowodować spadek udźwigu nawet o 50%.
• Kierunek działania siły, ponieważ największy udźwig osiągamy przy prostopadłym przyłożeniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blachach jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza.
• Grubość blachy, gdyż zbyt cienka płyta sprawia, że część strumienia magnetycznego nie jest wykorzystana i pozostaje bezużytecznie w powietrzu.
• Materiał blachy, ponieważ większa zawartość węgla obniża nośność, a wyższa zawartość żelaza ją podnosi. Najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności magnetycznej i dużym nasyceniu pola.
• Powierzchnia blachy, ponieważ im bardziej gładka i polerowana, tym lepsze przyleganie i w konsekwencji większe nasycenie polem magnetycznym.
• Temperatura pracy, gdyż wszystkie magnesy stałe mają ujemny współczynnik temperaturowy. Oznacza to, że w wysokich temperaturach są słabsze, a w ujemnych nieco silniejsze.

* Udźwig wyznaczano stosując wypolerowanej blachy o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy prostopadłym działaniu siły odrywającej, z kolei przy siłach działających równolegle nośność jest mniejsza nawet 5 razy. Co więcej, nawet minimalna przerwa pomiędzy magnesem, a blachą zmniejsza siłę trzymania.