MW 12x50 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Wady i zalety magnesów z neodymu NdFeB.

Poza imponującą wydajnością magnetyczną, magnesy typu NdFeB posiadają wiele innych atutów::

• Utrzymują swoje właściwości przez lata – zakłada się, że po dekadzie tracą na sile o symboliczny 1%.
• Zewnętrzne pola magnetyczne nie wpływają na ich utraty mocy – posiadają wysoki współczynnik odporności magnetycznej.
• Dzięki powłoce (nikiel, złoto, Ag) mają nowoczesny, błyszczący wygląd.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest bardzo wysoka, co czyni je najsilniejszymi w swojej klasie.
• Mogą pracować w gorącym otoczeniu – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od wymiarów).
• Opcja produkcji złożonych kształtów sprawia, że są idealne do indywidualnych zastosowań.
• Są niezbędne w technologiach przyszłości, zasilając silniki, sprzęt szpitalny czy komputery.
• Dzięki kompaktowości, zajmują mało miejsca, a jednocześnie zapewniają wysoką skuteczność.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Ze względu na brak elastyczności, wymagają ostrożności. Gwałtowne złączenie może je zniszczyć, stąd rekomendacja stosowania osłon.
• Klasyczne neodymy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli wymagasz pracy w wyższych temperaturach, zastosuj serię [AH] (odporną do 230°C).
• Podatność na wilgoć skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych rekomendujemy wyłącznie magnesy zabezpieczone antykorozyjnie (plastik/guma).
• Z uwagi na specyfikę materiału, nie zaleca się obróbki mechanicznej magnesu. Bezpieczniej użyć magnesu wklejonego w stalowy kubek z gwintem.
• Ryzyko połknięcia – drobne magnesy są niebezpieczne dla najmłodszych. Połknięcie kilku sztuk grozi poważnymi obrażeniami. Dodatkowo mogą utrudniać badania (np. rezonans).
• Nie należą do tanich – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy planowaniu kosztów.

Wytrzymałość na oderwanie magnesu w warunkach idealnych – co się na to składa?

Parametr siły jest wynikiem testu laboratoryjnego zrealizowanego w następującej konfiguracji:

• z użyciem podłoża ze miękkiej stali, pełniącej rolę zwora magnetyczna
• o grubości nie mniejszej niż 10 mm
• charakteryzującej się gładkością
• przy zerowej szczelinie (bez zanieczyszczeń)
• podczas odrywania w kierunku pionowym do płaszczyzny mocowania
• w stabilnej temperaturze pokojowej

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Trzeba mieć na uwadze, że udźwig roboczy będzie inne pod wpływem następujących czynników, w kolejności ważności:

• Przerwa między powierzchniami – nawet ułamek milimetra dystansu (spowodowany np. lakierem lub nierównością) zmniejsza siłę przyciągania, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Sposób obciążenia – parametr katalogowy dotyczy ciągnięcia w pionie. Przy sile działającej równolegle, magnes trzyma dużo słabiej (zazwyczaj ok. 20-30% siły nominalnej).
• Grubość blachy – zbyt cienka blacha nie przyjmuje całego pola, przez co część strumienia marnuje się w powietrzu.
• Rodzaj stali – stal miękka daje najlepsze rezultaty. Domieszki stopowe obniżają właściwości magnetyczne i siłę trzymania.
• Gładkość – idealny styk jest możliwy tylko na gładkiej stali. Wszelkie rysy i nierówności tworzą poduszki powietrzne, osłabiając magnes.
• Warunki termiczne – spieki NdFeB posiadają ujemny współczynnik temperaturowy. W wyższych temperaturach tracą moc, a na mrozie mogą być silniejsze (do pewnej granicy).

* Pomiar udźwigu realizowano na blachach o gładkiej powierzchni o odpowiedniej grubości, przy prostopadłym działaniu siły, jednak przy próbie przesunięcia magnesu nośność jest mniejsza nawet pięć razy. Co więcej, nawet drobny odstęp pomiędzy magnesem, a blachą zmniejsza udźwig.