MPL 25x25x10 / N38 - magnes neodymowy płytkowy

Wady i zalety magnesów z neodymu NdFeB.

Należy pamiętać, iż obok ekstremalnej mocy, magnesy te wyróżniają się następującymi plusami:

• Cechują się stabilnością – przez okres blisko 10 lat gubią maksymalnie ~1% swojej pierwotnej siły (wg danych).
• Zewnętrzne pola magnetyczne nie powodują ich szybkiego rozmagnesowania – posiadają dużą zdolność koercji.
• Powłoka ochronna (np. niklowa) zapewnia im atrakcyjny wygląd, co ma znaczenie estetyczne.
• Wyróżniają się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co zapewnia silne chwytanie nawet małych elementów.
• Dzięki zaawansowanej technologii radzą sobie w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje parametry.
• Dają się łatwo formować do specyficznych wymiarów, co ułatwia ich adaptację w skomplikowanych urządzeniach.
• Znajdują powszechne zastosowanie w przemyśle high-tech – od dysków twardych i silników, po precyzyjną diagnostykę.
• Doskonała relacja wielkości do siły – są małe, ale niezwykle mocne, co pozwala na ich montaż w precyzyjnych mechanizmach.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Pamiętaj o ich kruchości – bez odpowiedniej obudowy mogą pękać przy upadku na twarde podłoże.
• Ograniczenia termiczne – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W gorącym środowisku (do 230°C) należy używać modele z oznaczeniem [AH].
• Wilgoć powoduje korozję w mokrym otoczeniu. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów hermetycznych (np. w gumie).
• Nie należy ich nawiercać – do montażu śrubowego służą specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Dbaj o bezpieczeństwo – połknięcie magnesów przez dziecko to stan krytyczny. Ponadto, ich obecność w ciele komplikuje diagnostykę obrazową.
• Wyższa cena w porównaniu do ferrytów to ich minus, szczególnie przy zakupach hurtowych.

Maksymalna moc trzymania magnesu – od czego zależy?

Moc magnesu została wyznaczona dla optymalnej konfiguracji, zakładającej:

• na podłożu wykonanej ze stali miękkiej, doskonale skupiającej pole magnetyczne
• posiadającej masywność minimum 10 mm aby uniknąć nasycenia
• o wypolerowanej powierzchni styku
• w warunkach braku dystansu (powierzchnia do powierzchni)
• podczas ciągnięcia w kierunku pionowym do powierzchni mocowania
• przy temperaturze otoczenia ok. 20 stopni Celsjusza

Udźwig w praktyce – czynniki wpływu

W praktyce, rzeczywisty udźwig wynika z szeregu czynników, wymienionych od najważniejszych:

• Szczelina – obecność jakiejkolwiek warstwy (farba, taśma, powietrze) działa jak izolator, co redukuje udźwig lawinowo (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Kierunek siły – pamiętaj, że magnes najmocniej trzyma prostopadle. Przy działaniu sił bocznych, udźwig spada znacząco, często do poziomu 20-30% wartości nominalnej.
• Masywność podłoża – zbyt cienka blacha powoduje nasycenie magnetyczne, przez co część strumienia jest tracona na drugą stronę.
• Gatunek stali – najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności. Żeliwo mogą przyciągać słabiej.
• Stan powierzchni – szlifowane elementy zapewniają maksymalny styk, co poprawia nasycenie pola. Powierzchnie chropowate osłabiają chwyt.
• Czynnik termiczny – gorące środowisko osłabia siłę przyciągania. Przekroczenie temperatury granicznej może trwale uszkodzić magnes.

* Udźwig mierzono z wykorzystaniem gładkiej blachy o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy działaniu siły prostopadłej, natomiast przy działaniu siły na zsuwanie siła trzymania jest mniejsza nawet 5 razy. Co więcej, nawet drobny odstęp pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą zmniejsza udźwig.