MPL 25x25x10 / N38 - magnes neodymowy płytkowy

Wady i zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Oprócz niezwykłą siłą, magnesy typu NdFeB wnoszą dodatkowe korzyści::

• Długowieczność to ich atut – po upływie dekady spadek siły magnetycznej wynosi zaledwie ~1% (teoretycznie).
• Trudno je rozmagnesować, gdyż wykazują potężną odporność na pola rozmagnesowujące.
• Dzięki powłoce (nikiel, Au, srebro) zyskują estetyczny, metaliczny wygląd.
• Oferują maksymalną indukcję magnetyczną bezpośrednio na powierzchni, co przekłada się na skuteczność.
• Mogą pracować w ekstremalnym cieple – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od proporcji).
• Elastyczność kształtowania – można je wykonać w dowolnych formach, idealnych do konkretnego projektu.
• Stanowią kluczowy element w innowacjach, zasilając silniki, urządzenia medyczne czy komputery.
• Idealny stosunek wielkości do siły – są małe, ale niezwykle mocne, co pozwala na ich montaż w ciasnych przestrzeniach.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Kruchość to ich słaba strona. Mogą pęknąć przy zderzeniu, dlatego warto stosować osłony lub montaż w stali.
• Ograniczenia termiczne – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W trudnych warunkach (do 230°C) sprawdzą się tylko modele z oznaczeniem [AH].
• Są podatne na rdzewienie w mokrym otoczeniu. Na zewnątrz zalecamy użycie magnesów hermetycznych (np. w gumie).
• Z uwagi na specyfikę materiału, nie zaleca się gwintowania magnesu. Bezpieczniej użyć magnesu wklejonego w gniazdo z gwintem.
• Zachowaj ostrożność – połknięcie magnesów przez dziecko to stan krytyczny. Ponadto, ich obecność w ciele uniemożliwia diagnostykę obrazową.
• Są produktem premium – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy planowaniu kosztów.

Maksymalna siła przyciągania magnesu – od czego zależy?

Parametr siły jest wynikiem testu laboratoryjnego zrealizowanego w specyficznych, idealnych warunkach:

• na bloku wykonanej ze stali miękkiej, efektywnie zamykającej strumień magnetyczny
• której wymiar poprzeczny to min. 10 mm
• o wypolerowanej powierzchni styku
• przy całkowitym braku odstępu (bez farby)
• dla siły działającej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• w stabilnej temperaturze pokojowej

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Trzeba mieć na uwadze, że udźwig roboczy może być niższe zależnie od poniższych elementów, w kolejności ważności:

• Szczelina – występowanie jakiejkolwiek warstwy (rdza, brud, powietrze) działa jak izolator, co obniża udźwig lawinowo (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Kąt odrywania – należy wiedzieć, że magnes najmocniej trzyma prostopadle. Przy zsuwaniu w dół, udźwig spada drastycznie, często do poziomu 20-30% wartości nominalnej.
• Grubość metalu – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Część pola magnetycznego przenika na wylot, zamiast generować siłę.
• Typ metalu – różne stopy przyciąga się identycznie. Wysoka zawartość węgla pogarszają interakcję z magnesem.
• Stan powierzchni – powierzchnie gładkie zapewniają maksymalny styk, co poprawia nasycenie pola. Nierówny metal zmniejszają efektywność.
• Czynnik termiczny – gorące środowisko zmniejsza pole magnetyczne. Zbyt wysoka temperatura może trwale uszkodzić magnes.

* Udźwig wyznaczano z wykorzystaniem blachy o gładkiej powierzchni o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy prostopadłym działaniu siły odrywającej, z kolei przy działaniu siły na zsuwanie siła trzymania jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Co więcej, nawet niewielka szczelina pomiędzy magnesem, a blachą obniża udźwig.