MPL 10x7x3 / N38 - magnes neodymowy płytkowy

Zalety oraz wady neodymowych magnesów NdFeB.

Magnesy neodymowe to nie tylko moc przyciągania, ale także inne kluczowe właściwości, w tym::

• Są niezwykle trwałe – przez okres ok. 10 lat gubią maksymalnie ~1% swojej pierwotnej siły (wg danych).
• Charakteryzują się wyjątkową odpornością na demagnetyzację, nawet w obecności innych silnych magnesów.
• Łączą moc z estetyką – poprzez niklowanie lub złocenie ich powierzchnia jest refleksyjna i wygląda estetycznie.
• Generują niezwykle silne pole magnetyczne na swojej powierzchni, co jest ich kluczową cechą.
• Odpowiedni skład sprawia, że wykazują odporność na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Opcja produkcji skomplikowanych kształtów sprawia, że są idealne do indywidualnych zastosowań.
• Znajdują szerokie zastosowanie w przemyśle high-tech – od dysków twardych i motorów elektrycznych, po precyzyjną diagnostykę.
• Moc w skali mikro – ich niewielka objętość nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Czego unikać? Wady i zagrożenia związane z neodymami:

• Delikatność mechaniczna to ich mankament. Łatwo ulegają uszkodzeniu przy zderzeniu, dlatego zalecamy obudowy lub uchwyty.
• Ograniczenia termiczne – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W gorącym środowisku (do 230°C) należy używać modele z oznaczeniem [AH].
• Brak odporności na wodę skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych rekomendujemy wyłącznie magnesy zabezpieczone antykorozyjnie (plastik/guma).
• Trudności montażowe: zamiast próbować gwintować kruchy magnes, skorzystaj z uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gotowe mocowania.
• Uważaj na małe części – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy diagnostyce MRI.
• Wysoki koszt zakupu w porównaniu do tańszych zamienników to ich minus, szczególnie przy dużych ilościach.

Najlepsza nośność magnesu w idealnych parametrach – co się na to składa?

Deklarowana siła magnesu odnosi się do siły granicznej, którą zmierzono w środowisku optymalnym, czyli:

• na podłożu wykonanej ze stali konstrukcyjnej, optymalnie przewodzącej pole magnetyczne
• o grubości przynajmniej 10 mm
• o idealnie gładkiej powierzchni kontaktu
• bez najmniejszej warstwy izolującej pomiędzy magnesem a stalą
• przy prostopadłym wektorze siły (kąt 90 stopni)
• w stabilnej temperaturze pokojowej

Praktyczny udźwig: czynniki wpływające

W rzeczywistych zastosowaniach, rzeczywisty udźwig jest determinowana przez szeregu czynników, wymienionych od najważniejszych:

• Szczelina między magnesem a stalą – każdy milimetr dystansu (spowodowany np. lakierem lub brudem) zmniejsza siłę przyciągania, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kierunek siły – parametr katalogowy dotyczy odrywania w pionie. Przy próbie przesunięcia, magnes wykazuje znacznie mniejszą moc (często ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Masywność podłoża – za chuda płyta nie przyjmuje całego pola, przez co część mocy jest tracona na drugą stronę.
• Skład materiału – nie każda stal przyciąga się identycznie. Dodatki stopowe pogarszają interakcję z magnesem.
• Faktura blachy – powierzchnie gładkie zapewniają maksymalny styk, co zwiększa siłę. Powierzchnie chropowate osłabiają chwyt.
• Temperatura – podgrzanie magnesu powoduje tymczasowy spadek indukcji. Należy pamiętać o limit termiczny dla danego modelu.

* Siłę trzymania testowano na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy przyłożono siłę prostopadłą, z kolei przy siłach działających równolegle nośność jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Ponadto, nawet drobny odstęp między magnesem, a blachą redukuje udźwig.