MPL 10x10x10 / N38 - magnes neodymowy płytkowy

Zalety oraz wady neodymowych magnesów NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok ekstremalnej mocy, magnesy te cechują się następującymi plusami:

• Zachowują swoje właściwości przez lata – zakłada się, że po dekadzie tracą na sile o niezauważalny 1%.
• Zewnętrzne pola magnetyczne nie wpływają na ich utraty mocy – posiadają dużą zdolność koercji.
• Warstwa ochronna (np. niklowa) zapewnia im atrakcyjny wygląd, co podnosi ich walory wizualne.
• Cechują się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co zapewnia silne chwytanie z dużą mocą.
• Specjalna mieszanka pierwiastków sprawia, że wykazują odporność na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Dają się łatwo formować do specyficznych wymiarów, co pozwala na ich adaptację w przemyśle.
• Są niezbędne w innowacjach, zasilając silniki, urządzenia medyczne czy komputery.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy kompaktowej budowie oferują potężny udźwig, co jest kluczowe przy budowie małych urządzeń.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Należy uważać na wstrząsy – materiał jest kruchy i może odprysnąć. Ochrona w postaci obudowy to dobre rozwiązanie.
• Gorąco to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy wersje odporne [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Wilgoć powoduje korozję w kontakcie z wodą. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów hermetycznych (np. w gumie).
• Obróbka jest trudna – wiercenie otworów w samym magnesie jest ryzykowne. Lepiej wybrać gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Zachowaj ostrożność – połknięcie magnesów przez dziecko to stan krytyczny. Ponadto, ich obecność w ciele komplikuje diagnostykę obrazową.
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na budżet projektu.

Siła oderwania magnesu w optymalnych warunkach – od czego zależy?

Siła trzymania 7.9 kg jest wartością teoretyczną maksymalną przeprowadzonego w specyficznych, idealnych warunkach:

• przy użyciu zwory ze specjalnej stali pomiarowej, zapewniającej maksymalne skupienie pola
• której wymiar poprzeczny wynosi ok. 10 mm
• charakteryzującej się równą strukturą
• bez żadnej warstwy izolującej pomiędzy magnesem a stalą
• przy pionowym przyłożeniu siły odrywającej (kąt 90 stopni)
• przy temperaturze otoczenia pokojowej

Praktyczny udźwig: czynniki wpływające

Na realną siłę oddziałują konkretne warunki, m.in. (od najważniejszych):

• Odstęp (między magnesem a metalem), ponieważ nawet niewielka przerwa (np. 0,5 mm) powoduje drastyczny spadek siły nawet o 50% (dotyczy to także lakieru, rdzy czy zanieczyszczeń).
• Kąt przyłożenia siły – maksymalny parametr osiągamy tylko przy prostopadłym odrywaniu. Opór przy zsuwaniu magnesu po blasze jest z reguły kilkukrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość elementu – dla pełnej efektywności, stal musi być odpowiednio gruba. Blacha "papierowa" ogranicza siłę przyciągania (magnes „przebija” ją na wylot).
• Skład materiału – nie każda stal reaguje tak samo. Dodatki stopowe osłabiają efekt przyciągania.
• Faktura blachy – szlifowane elementy zapewniają maksymalny styk, co zwiększa nasycenie pola. Nierówny metal osłabiają chwyt.
• Wpływ temperatury – wysoka temperatura osłabia pole magnetyczne. Przekroczenie temperatury granicznej może trwale rozmagnesować magnes.

* Udźwig określano z wykorzystaniem wypolerowanej blachy o właściwej grubości (min. 20 mm), przy siłach działających pionowo, jednak przy siłach działających równolegle siła trzymania jest mniejsza nawet 5 razy. Co więcej, nawet niewielka szczelina między powierzchnią magnesu, a blachą redukuje udźwig.