MP 16x8/4x3 / N38 - magnes neodymowy pierścieniowy

Zalety oraz wady magnesów z neodymu NdFeB.

Należy pamiętać, iż obok wysokiej siły, magnesy te wyróżniają się następującymi plusami:

• Długowieczność to ich atut – po upływie 10 lat spadek mocy wynosi jedynie ~1% (teoretycznie).
• Są stabilne magnetycznie, gdyż wykazują potężną odporność na zewnętrzne czynniki.
• Powłoka ochronna (np. niklowa) zapewnia im metaliczny połysk, co podnosi ich walory wizualne.
• Generują niezwykle silne pole magnetyczne na swojej powierzchni, co jest ich znakiem rozpoznawczym.
• Wykazują imponującą wytrzymałość termiczną, co pozwala na ich użycie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Możliwość uzyskania złożonych kształtów sprawia, że są idealne do indywidualnych zastosowań.
• Spotkasz je wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w automatyce, medycynie oraz przemyśle komputerowym.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy niewielkich gabarytach oferują ogromną siłę, co jest kluczowe przy budowie małych urządzeń.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Ze względu na kruchość, wymagają ostrożności. Silne uderzenie może je zniszczyć, stąd zalecenie stosowania osłon.
• Gorąco to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy wersje odporne [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Są podatne na rdzewienie w kontakcie z wodą. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów wodoszczelnych (np. w gumie).
• Trudności montażowe: zamiast próbować gwintować kruchy magnes, wybierz uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gotowe mocowania.
• Ryzyko połknięcia – małe elementy są groźne dla najmłodszych. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą utrudniać badania (np. rezonans).
• Cena – są droższe niż magnesy ferrytowe, co przy produkcji masowej może być istotnym kosztem.

Siła oderwania magnesu w optymalnych warunkach – co ma na to wpływ?

Widoczny w opisie parametr udźwigu reprezentuje wartości maksymalnej, którą uzyskano w warunkach laboratoryjnych, czyli:

• z wykorzystaniem podłoża ze stali niskowęglowej, pełniącej rolę idealny przewodnik strumienia
• o grubości przynajmniej 10 mm
• o wypolerowanej powierzchni styku
• bez żadnej szczeliny pomiędzy magnesem a stalą
• dla siły działającej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• w temp. ok. 20°C

Udźwig magnesu w użyciu – kluczowe czynniki

Na realną siłę mają wpływ konkretne warunki, m.in. (od najważniejszych):

• Szczelina – obecność ciała obcego (farba, brud, szczelina) przerywa obwód magnetyczny, co obniża udźwig gwałtownie (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Kierunek siły – deklarowany udźwig dotyczy odrywania w pionie. Przy próbie przesunięcia, magnes wykazuje znacznie mniejszą moc (często ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Grubość metalu – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Strumień magnetyczny przechodzi przez materiał, zamiast generować siłę.
• Gatunek stali – idealnym podłożem jest stal o wysokiej przenikalności. Żeliwo mogą przyciągać słabiej.
• Stan powierzchni – powierzchnie gładkie gwarantują idealne doleganie, co poprawia nasycenie pola. Powierzchnie chropowate osłabiają chwyt.
• Czynnik termiczny – gorące środowisko osłabia pole magnetyczne. Przekroczenie temperatury granicznej może trwale uszkodzić magnes.

* Siłę trzymania testowano na powierzchni blachy o grubości 20 mm, kiedy działała siła prostopadła, jednak przy działaniu siły na zsuwanie nośność jest mniejsza nawet 5 razy. Ponadto, nawet minimalna przerwa między powierzchnią magnesu, a blachą zmniejsza udźwig.