MP 30x7/3x3 / N38 - magnes neodymowy pierścieniowy

Zalety oraz wady magnesów z neodymu NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok wysokiej mocy, magnesy te cechują się następującymi zaletami:

• Ich parametry są stabilne w czasie; po 10 latach eksploatacji redukcja udźwigu to marginalne ~1%.
• Pozostają niewrażliwe na wpływ innych pól, co czyni je odpornymi na rozmagnesowanie w wymagającym środowisku.
• Wykończenie materiałami takimi jak nikiel, srebro lub złoto nadaje im profesjonalny i lśniący charakter.
• Wyróżniają się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co umożliwia silne chwytanie z dużą mocą.
• Wykazują imponującą wytrzymałość termiczną, co pozwala na ich użycie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Elastyczność kształtowania – można je wykonać w dowolnych formach, idealnych do konkretnego projektu.
• Znajdują szerokie zastosowanie w nowoczesnej technice – od dysków twardych i silników, po precyzyjną diagnostykę.
• Potęga w małej formie – ich mała masa nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Czego unikać? Wady i zagrożenia związane z neodymami:

• Delikatność mechaniczna to ich mankament. Łatwo ulegają uszkodzeniu przy upadku, dlatego warto stosować osłony lub uchwyty.
• Standardowe magnesy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli wymagasz pracy w wyższych temperaturach, wybierz serię [AH] (odporną do 230°C).
• Są podatne na rdzewienie w mokrym otoczeniu. Na zewnątrz zalecamy użycie magnesów hermetycznych (np. w gumie).
• Trudności montażowe: zamiast próbować gwintować kruchy magnes, skorzystaj z uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gotowe mocowania.
• Drobne magnesy to ryzyko – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy badaniach lekarskich.
• Wyższa cena w porównaniu do ferrytów to ich minus, szczególnie przy dużych ilościach.

Najlepsza nośność magnesu w idealnych parametrach – co ma na to wpływ?

Podany w tabeli udźwig jest wartością teoretyczną maksymalną przeprowadzonego w warunkach wzorcowych:

• z użyciem blachy ze stali o wysokiej przenikalności, działającej jako zwora magnetyczna
• o przekroju przynajmniej 10 mm
• o szlifowanej powierzchni kontaktu
• w warunkach braku dystansu (metal do metalu)
• podczas odrywania w kierunku pionowym do płaszczyzny mocowania
• w temperaturze pokojowej

Kluczowe elementy wpływające na udźwig

Na realną siłę mają wpływ konkretne warunki, głównie (od najważniejszych):

• Szczelina między magnesem a stalą – każdy milimetr dystansu (spowodowany np. okleiną lub nierównością) drastycznie redukuje efektywność magnesu, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kierunek siły – pamiętaj, że magnes ma największą siłę prostopadle. Przy działaniu sił bocznych, udźwig spada drastycznie, często do poziomu 20-30% wartości nominalnej.
• Grubość blachy – za chuda stal nie zamyka strumienia, przez co część strumienia marnuje się na drugą stronę.
• Rodzaj materiału – idealnym podłożem jest stal o wysokiej przenikalności. Stale hartowane mogą przyciągać słabiej.
• Wykończenie powierzchni – pełny kontakt uzyskamy tylko na wypolerowanej stali. Wszelkie rysy i nierówności zmniejszają realną powierzchnię styku, osłabiając magnes.
• Wpływ temperatury – gorące środowisko zmniejsza pole magnetyczne. Przekroczenie temperatury granicznej może trwale uszkodzić magnes.

* Udźwig wyznaczano używając wypolerowanej blachy o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy prostopadłym działaniu siły odrywającej, jednak przy próbie przesunięcia magnesu nośność jest mniejsza nawet 75%. Dodatkowo, nawet drobny odstęp między magnesem, a blachą obniża siłę trzymania.