MP 60x20x5 / N38 - magnes neodymowy pierścieniowy

Zalety oraz wady neodymowych magnesów NdFeB.

Neodymy to nie tylko moc przyciągania, ale także inne istotne właściwości, w tym::

• Długowieczność to ich atut – nawet po dekady utrata siły magnetycznej wynosi zaledwie ~1% (wg testów).
• Zewnętrzne pola magnetyczne nie wpływają na ich utraty mocy – posiadają wysoki współczynnik koercji.
• Dzięki warstwie ochronnej (NiCuNi, Au, Ag) mają nowoczesny, błyszczący wygląd.
• Oferują maksymalną indukcję magnetyczną bezpośrednio na powierzchni, co przekłada się na ogromną siłę.
• Są przystosowane do pracy w gorącym otoczeniu – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od wymiarów).
• Wszechstronność kształtowania – można je produkować w rozmaitych formach, dopasowanych do wymagań klienta.
• Spotkasz je wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w automatyce, medycynie oraz przemyśle komputerowym.
• Dzięki kompaktowości, nie wymagają dużej przestrzeni, a jednocześnie gwarantują silne pole.

Oto ograniczenia i wady, o których musisz wiedzieć:

• Uwaga na uszkodzenia mechaniczne – bez zabezpieczenia mogą pękać przy upadku na twarde podłoże.
• Klasyczne neodymy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli wymagasz pracy w wyższych temperaturach, wybierz serię [AH] (odporną do 230°C).
• Ryzyko korozji: bez osłony magnes ulegnie utlenieniu na deszczu. Rozważ wersje w obudowie z tworzywa do zastosowań zewnętrznych.
• Trudności montażowe: zamiast próbować gwintować kruchy magnes, wybierz uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gwinty.
• Uważaj na małe części – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy diagnostyce MRI.
• Są produktem premium – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy kalkulacji produkcji.

Siła oderwania magnesu w optymalnych warunkach – co się na to składa?

Deklarowana siła magnesu reprezentuje siły granicznej, którą zmierzono w idealnych warunkach testowych, co oznacza test:

• przy kontakcie z zwory ze stali niskowęglowej, zapewniającej maksymalne skupienie pola
• której wymiar poprzeczny to min. 10 mm
• o szlifowanej powierzchni kontaktu
• w warunkach bezszczelinowych (powierzchnia do powierzchni)
• dla siły działającej pod kątem prostym (na odrywanie, nie zsuwanie)
• w stabilnej temperaturze pokojowej

Praktyczne aspekty udźwigu – czynniki

W praktyce, rzeczywisty udźwig wynika z wielu zmiennych, uszeregowanych od najbardziej istotnych:

• Szczelina między powierzchniami – nawet ułamek milimetra odległości (spowodowany np. lakierem lub brudem) znacząco osłabia efektywność magnesu, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kierunek siły – deklarowany udźwig dotyczy ciągnięcia w pionie. Przy ześlizgiwaniu, magnes wykazuje znacznie mniejszą moc (często ok. 20-30% siły nominalnej).
• Grubość metalu – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Część pola magnetycznego przenika na wylot, zamiast generować siłę.
• Typ metalu – różne stopy przyciąga się identycznie. Dodatki stopowe osłabiają interakcję z magnesem.
• Struktura powierzchni – im równiejsza blacha, tym lepsze przyleganie i wyższy udźwig. Nierówności tworzą dystans powietrzny.
• Czynnik termiczny – wysoka temperatura zmniejsza pole magnetyczne. Zbyt wysoka temperatura może trwale uszkodzić magnes.

* Udźwig określano używając gładkiej blachy o właściwej grubości (min. 20 mm), przy prostopadłym działaniu siły odrywającej, z kolei przy próbie przesunięcia magnesu udźwig jest mniejszy nawet pięć razy. Dodatkowo, nawet drobny odstęp między powierzchnią magnesu, a blachą obniża udźwig.