MP 14x8/4x3 / N38 - magnes neodymowy pierścieniowy

Zalety oraz wady magnesów z neodymu NdFeB.

Poza ich bardzo wysoką energią, magnesy neodymowe wyróżniają się też korzyściami:

• Praktycznie nie tracą siły, ponieważ nawet po dziesięciu latach strata wydajności wynosi tylko ~1% (na podstawie obliczeń),
• Nie tracą swoje właściwości magnetyczne nawet przy bliskim źródle zakłóceń,
• Poprzez naniesienie błyszczącej warstwy z srebra, element zyskuje efektowny wygląd,
• Powierzchnia magnesów neodymowych generuje maksymalne pole magnetyczne – dzięki temu są efektywne,
• Magnesy neodymowe charakteryzują się ogromnie wysoką indukcją magnetyczną na powierzchni magnesu i mogą pracować (zależnie od formy) nawet w temperaturze wynoszącej 230°C lub więcej...
• Możliwość precyzyjnego kształtowania oraz modyfikacji do złożonych potrzeb,
• Szerokie zastosowanie w technologiach przyszłości – są stosowane w modułach dyskowych, napędach bezszczotkowych, urządzeniach medycznych, i innych zaawansowanych urządzeniach.
• Dzięki wydajności na cm³, małe magnesy oferują dużą siłę działania, przy minimalnym rozmiarze,

Mankamenty i słabe strony magnesów neodymowych i propozycje ich zastosowania:

• Są wrażliwe na silne uderzenia. Aby unikać pęknięć, warto zabezpieczyć magnesy w etui zabezpieczającym. Takie zabezpieczenie nie tylko osłania magnes, ale także zwiększa jego odporność na uszkodzenia,
• Niestabilność magnesów neodymowych w wysokich temperaturach jest zauważalna, zwłaszcza gdy osiągną 80°C, gdzie ich wytrzymałość maleje (zależy to głównie od ich kształtu, a także wymiarów). Dla tych, którzy potrzebują większej odporności, polecamy magnesy [AH] przeznaczone do pracy w temperaturach do 230°C,
• Kiedy narażone na wilgotność, magnesy zaczynają rdzewieć. Aby stosować je w warunkach zewnętrznych zaleca się wykorzystywanie magnesów ochronnych, takich jak magnesy w gumie lub tworzywach, które zapobiegają utlenianiu oraz korozji,
• Ograniczona możliwość zrealizowania gwintów w magnesie oraz skomplikowanych form - zalecana pokrywa - uchwyt magnetyczny.
• Ryzyko dla zdrowia związane z mikroskopijnymi częściami magnesów stanowią zagrożenie, gdy zostaną przypadkowo połknięte, co staje się kluczowe w kontekście bezpieczeństwa dzieci. Warto też zauważyć, że niewielkie części tych urządzeń są w stanie zakłócić proces diagnostyczny medycznej gdy znajdą się w organizmie.
• Wyższy koszt zakupu to jedna z wad w porównaniu do magnesów ceramicznych, zwłaszcza w zastosowaniach budżetowych

Maksymalna siła przyciągania magnesu – od czego zależy?

Podana wytrzymałość magnesu odpowiada optymalną wytrzymałość, określona w warunkach optymalnych, a mianowicie:

• z zastosowaniem blachy ze stali niskowęglowej pełniącej rolę zwora magnetyczna
• z grubością co najmniej 10 mm
• o wygładzonej warstwie zewnętrznej
• w warunkach całkowitego braku odstępu
• w warunkach pionowego przyłożenia siły
• przy standardowej temperaturze otoczenia

Praktyczny udźwig: czynniki wpływające

W praktyce nośność magnesu podlega wpływowi przez te czynniki, usystematyzowane od najważniejszych do najmniej istotnych:

• Szczelina pomiędzy magnesem a blachą, ponieważ nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) może spowodować spadek udźwigu nawet o 50%.
• Kierunek działania siły, ponieważ największy udźwig osiągamy przy prostopadłym przyłożeniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blachach jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza.
• Grubość blachy, gdyż zbyt cienka płyta sprawia, że część strumienia magnetycznego nie jest wykorzystana i pozostaje bezużytecznie w powietrzu.
• Materiał blachy, ponieważ większa zawartość węgla obniża nośność, a wyższa zawartość żelaza ją podnosi. Najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności magnetycznej i dużym nasyceniu pola.
• Powierzchnia blachy, ponieważ im bardziej gładka i polerowana, tym lepsze przyleganie i w konsekwencji większe nasycenie polem magnetycznym.
• Temperatura pracy, gdyż wszystkie magnesy stałe mają ujemny współczynnik temperaturowy. Oznacza to, że w wysokich temperaturach są słabsze, a w ujemnych nieco silniejsze.

* Siłę trzymania mierzy się na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy działała siła prostopadła, jednak przy próbie przesunięcia magnesu nośność jest mniejsza nawet 75%. Ponadto, nawet minimalna przerwa pomiędzy magnesem, a blachą zmniejsza siłę trzymania.