UMGW 16x13x5 [M4] GW / N38 - uchwyt magnetyczny gwint wewnętrzny

Wady oraz zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Należy pamiętać, iż obok ekstremalnej siły, produkty te cechują się następującymi zaletami:

• Cechują się stabilnością – przez okres ok. 10 lat tracą nie więcej niż ~1% swojej pierwotnej siły (pomiary wskazują na taką wartość).
• Wyróżniają się ogromną odpornością na demagnetyzację, nawet w obecności innych silnych magnesów.
• Warstwa ochronna (np. niklowa) zapewnia im metaliczny połysk, co ma znaczenie estetyczne.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest imponująca, co czyni je najwydajniejszymi w swojej klasie.
• Posiadają imponującą wytrzymałość termiczną, co pozwala na ich stosowanie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Opcja produkcji złożonych kształtów sprawia, że są doskonałe do nietypowych zastosowań.
• Są niezbędne w technologiach przyszłości, zasilając silniki, sprzęt szpitalny czy elektronikę użytkową.
• Idealny stosunek wielkości do siły – są małe, ale niezwykle mocne, co pozwala na ich montaż w precyzyjnych mechanizmach.

Czego unikać? Wady i zagrożenia związane z neodymami:

• Należy uważać na wstrząsy – materiał jest kruchy i może odprysnąć. Zabezpieczenie w postaci obudowy to dobre rozwiązanie.
• Wysoka temperatura to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy serię [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Są podatne na rdzewienie w kontakcie z wodą. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów wodoszczelnych (np. w gumie).
• Obróbka jest trudna – wiercenie otworów w samym magnesie jest ryzykowne. Lepiej wybrać gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Uważaj na małe części – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy diagnostyce MRI.
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na budżet projektu.

Najwyższa nośność magnesu – co się na to składa?

Informacja o udźwigu została wyznaczona dla optymalnej konfiguracji, obejmującej:

• przy użyciu zwory ze stali niskowęglowej, gwarantującej maksymalne skupienie pola
• której wymiar poprzeczny wynosi ok. 10 mm
• o idealnie gładkiej powierzchni kontaktu
• w warunkach idealnego przylegania (metal do metalu)
• przy prostopadłym kierunku działania siły (kąt 90 stopni)
• przy temperaturze otoczenia pokojowej

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Podczas codziennego użytkowania, rzeczywisty udźwig wynika z wielu zmiennych, wymienionych od kluczowych:

• Odstęp (między magnesem a blachą), bowiem nawet mikroskopijna odległość (np. 0,5 mm) może spowodować redukcję udźwigu nawet o 50% (dotyczy to także lakieru, korozji czy zanieczyszczeń).
• Wektor obciążenia – maksymalny parametr uzyskujemy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blasze jest standardowo kilkukrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość ścianki – cienki materiał nie pozwala na pełne wykorzystanie magnesu. Część pola magnetycznego przechodzi przez materiał, zamiast generować siłę.
• Skład materiału – nie każda stal reaguje tak samo. Wysoka zawartość węgla osłabiają interakcję z magnesem.
• Gładkość – idealny styk uzyskamy tylko na wypolerowanej stali. Wszelkie rysy i nierówności zmniejszają realną powierzchnię styku, redukując siłę.
• Temperatura – wzrost temperatury powoduje tymczasowy spadek siły. Warto sprawdzić limit termiczny dla danego modelu.

* Udźwig mierzono stosując gładkiej blachy o właściwej grubości (min. 20 mm), przy działaniu siły prostopadłej, natomiast przy siłach działających równolegle siła trzymania jest mniejsza nawet 75%. Dodatkowo, nawet niewielka szczelina pomiędzy magnesem, a blachą obniża nośność.