UMGW 16x13x5 [M4] GW / N38 - uchwyt magnetyczny gwint wewnętrzny

Wady i zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Neodymy to nie tylko siła, ale także inne kluczowe właściwości, w tym::

• Cechują się stabilnością – przez okres ok. 10 lat gubią maksymalnie ~1% swojej pierwotnej siły (pomiary wskazują na taką wartość).
• Inne źródła magnetyzmu nie wpływają na ich szybkiego rozmagnesowania – posiadają dużą zdolność odporności magnetycznej.
• Dzięki powłoce (NiCuNi, złoto, srebro) zyskują estetyczny, błyszczący wygląd.
• Wyróżniają się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co zapewnia mocne przyciąganie z dużą mocą.
• Specjalna mieszanka pierwiastków sprawia, że są odporne na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Dają się łatwo formować do specyficznych wymiarów, co pozwala na ich adaptację w przemyśle.
• Stanowią kluczowy element w technologiach przyszłości, zasilając układy napędowe, urządzenia medyczne czy komputery.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy kompaktowej budowie oferują potężny udźwig, co jest kluczowe przy budowie małych urządzeń.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Ze względu na kruchość, trzeba się z nimi obchodzić delikatnie. Silne uderzenie może je zniszczyć, stąd zalecenie stosowania osłon.
• Wysoka temperatura to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy serię [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Ryzyko korozji: bez osłony magnes ulegnie utlenieniu na deszczu. Rozważ wersje w obudowie z tworzywa do zastosowań zewnętrznych.
• Trudności montażowe: zamiast próbować robić otwory kruchy magnes, wybierz uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gwinty.
• Ryzyko połknięcia – drobne magnesy są niebezpieczne dla najmłodszych. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą utrudniać badania (np. rezonans).
• Są produktem premium – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy planowaniu kosztów.

Udźwig maksymalny dla magnesu neodymowego – co ma na to wpływ?

Podany w tabeli udźwig jest wartością teoretyczną maksymalną wykonanego w specyficznych, idealnych warunkach:

• przy użyciu blachy ze stali niskowęglowej, zapewniającej maksymalne skupienie pola
• której grubość wynosi ok. 10 mm
• z powierzchnią idealnie równą
• w warunkach braku dystansu (metal do metalu)
• dla siły przyłożonej pod kątem prostym (na odrywanie, nie zsuwanie)
• przy temperaturze pokojowej

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Warto wiedzieć, iż trzymanie magnesu może być niższe zależnie od następujących czynników, w kolejności ważności:

• Szczelina między magnesem a stalą – nawet ułamek milimetra odległości (spowodowany np. lakierem lub nierównością) drastycznie redukuje siłę przyciągania, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Wektor obciążenia – maksymalny parametr osiągamy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Opór przy zsuwaniu magnesu po powierzchni jest z reguły wielokrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość metalu – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Część pola magnetycznego przechodzi przez materiał, zamiast zamienić się w udźwig.
• Rodzaj stali – stal miękka przyciąga najlepiej. Domieszki stopowe redukują przenikalność magnetyczną i siłę trzymania.
• Gładkość podłoża – im równiejsza powierzchnia, tym lepsze przyleganie i wyższy udźwig. Nierówności działają jak mikroszczeliny.
• Czynnik termiczny – gorące środowisko osłabia siłę przyciągania. Przekroczenie temperatury granicznej może trwale uszkodzić magnes.

* Siłę trzymania testowano na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy działała siła prostopadła, jednak przy działaniu siły na zsuwanie siła trzymania jest mniejsza nawet 75%. Ponadto, nawet drobny odstęp między magnesem, a blachą redukuje udźwig.