UMGW 16x13x5 [M4] GW / N38 - uchwyt magnetyczny gwint wewnętrzny

Zalety oraz wady magnesów neodymowych NdFeB.

Oprócz znacznej wydajności magnetycznej, neodymowe magnesy charakteryzują się następujące zalety:

• Nie tracą siły, nawet przez mniej więcej dziesięciu lat – zmniejszenie mocy wynosi tylko ~1% (teoretycznie),
• Odznaczają się znakomitą odpornością na utracenie pola magnetycznego w obecności zewnętrznych źródeł magnetyzmu,
• Dzięki metalicznemu wykończeniu, powłoka niklowana, o wykończeniu złotym, lub ze srebra nadaje wizualnie atrakcyjny wygląd,
• Powierzchnia magnesów neodymowych generuje intensywne pole magnetyczne – to jeden z ich atutów,
• Magnesy neodymowe charakteryzują się bardzo wysoką indukcją magnetyczną na powierzchni magnesu i są w stanie działać (zależnie od kształtu) nawet w temperaturze wynoszącej 230°C lub więcej...
• Dzięki wielowariantowości w projektowaniu oraz możliwości personalizacji do rozwiązań klienta,
• Uniwersalne wykorzystanie w nowoczesnych dziedzinach przemysłu – znajdują zastosowanie w urządzeniach pamięci masowej, modułach napędowych, zaawansowanych przyrządach medycznych, i skomplikowanych aplikacjach inżynierskich.
• Kompaktowość – przy niewielkich rozmiarach oferują potężne pole magnetyczne, co sprawia, że są idealne do precyzyjnych aplikacji

Problemowe aspekty magnesów neodymowych i propozycje ich zastosowania:

• Z powodu ich delikatności mogą pękać przy mocnych uderzeniach. Radzimy stosowanie stalowych etui do ich ochrony, co jednocześnie poprawia ich trwałość.,
• Niestabilność magnesów neodymowych w wysokich temperaturach jest zauważalna, zwłaszcza gdy osiągną 80°C, gdzie ich moc maleje (zależy to głównie od ich kształtu oraz wymiarów). Dla tych, którzy potrzebują większej odporności, polecamy magnesy [AH] przeznaczone do pracy w temperaturach do 230°C,
• Wysoka wilgotność to największy wróg magnesów, powodując ich utlenianie. W przypadku użycia na zewnątrz zalecamy stosować magnesy w osłonach z gumy czy plastiku, które chronią je przed wpływem wilgoci,
• Ze względu na ograniczenia w produkcji gwintów i złożonych form w magnesach, proponujemy zastosowanie osłony - mocowania magnetycznego.
• Możliwe niebezpieczeństwo dla zdrowia – drobne odłamki magnesów są ryzykowne, jeśli zostaną połknięte, co nabiera znaczenia w aspekcie ochrony najmłodszych. Dodatkowo, drobne składniki tych urządzeń są w stanie być problematyczne w diagnostyce medycznej w razie połknięcia.
• Wyższy koszt zakupu to jedna z wad w porównaniu do magnesów ceramicznych, zwłaszcza w zastosowaniach budżetowych

Najlepsza nośność magnesu w idealnych parametrach – co ma na to wpływ?

Podana wytrzymałość magnesu stanowi optymalną wytrzymałość, wyliczona w warunkach optymalnych, to znaczy:

• z miękką stalą, służącą za element skupiający pole magnetyczne
• posiadającej wymiar przynajmniej 10 milimetrów
• z polerowaną stroną
• w warunkach całkowitego braku odstępu
• w warunkach pionowego przyłożenia siły
• w temperaturze pokojowej

Praktyczne aspekty udźwigu – czynniki

Praktyczny udźwig jest zależny od czynników, uszeregowanych od kluczowych do mniej istotnych:

• Szczelina pomiędzy magnesem a blachą, gdyż nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) powoduje spadek udźwigu nawet o 50%.
• Kierunek działania siły, ponieważ największy udźwig osiągamy przy prostopadłym przyłożeniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blachach jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza.
• Grubość blachy, gdyż zbyt cienka płyta sprawia, że część strumienia magnetycznego nie jest wykorzystana i pozostaje bezużytecznie w powietrzu.
• Materiał blachy, ponieważ większa zawartość węgla obniża nośność, a wyższa zawartość żelaza ją podnosi. Najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności magnetycznej i dużym nasyceniu pola.
• Powierzchnia blachy, ponieważ im bardziej gładka i polerowana, tym lepsze przyleganie i w konsekwencji większe nasycenie polem magnetycznym.
• Temperatura pracy, gdyż wszystkie magnesy stałe mają ujemny współczynnik temperaturowy. Oznacza to, że w wysokich temperaturach są słabsze, a w ujemnych nieco silniejsze.

* Udźwig określano stosując gładkiej blachy o właściwej grubości (min. 20 mm), przy siłach działających pionowo, natomiast przy siłach działających równolegle siła trzymania jest mniejsza nawet 5 razy. Ponadto, nawet drobny odstęp pomiędzy magnesem, a blachą zmniejsza nośność.