UMGGW 88x8.5 [M6] GW / N38 - uchwyt magnetyczny gumowy gwint wewnętrzny

Zalety oraz wady magnesów neodymowych NdFeB.

Poza ogromną siłą, nasze magnesy posiadają dodatkowe korzyści::

• Ich parametry są stabilne w czasie; po 10 latach użytkowania redukcja udźwigu to marginalne ~1%.
• Trudno je rozmagnesować, gdyż wykazują wysoką odporność na pola rozmagnesowujące.
• Wykończenie materiałami takimi jak nikiel czy złoto nadaje im profesjonalny i gładki charakter.
• Cechują się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co zapewnia silne chwytanie z dużą mocą.
• Odpowiedni skład sprawia, że wykazują odporność na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Można je precyzyjnie obrabiać do specyficznych wymiarów, co pozwala na ich adaptację w przemyśle.
• Są niezbędne w technologiach przyszłości, zasilając silniki, urządzenia medyczne czy elektronikę użytkową.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy niewielkich gabarytach oferują potężny udźwig, co jest kluczowe przy budowie małych urządzeń.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Należy uważać na wstrząsy – materiał jest kruchy i grozi pęknięciem. Ochrona w postaci obudowy to dobre rozwiązanie.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od bryły). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Są podatne na rdzewienie w mokrym otoczeniu. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów hermetycznych (np. w gumie).
• Trudności montażowe: zamiast próbować robić otwory kruchy magnes, wybierz uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gotowe mocowania.
• Zachowaj ostrożność – połknięcie magnesów przez dziecko to stan krytyczny. Ponadto, ich obecność w ciele komplikuje diagnostykę obrazową.
• Cena – są droższe niż magnesy ferrytowe, co przy wielkich nakładach może być istotnym kosztem.

Maksymalna moc trzymania magnesu – od czego zależy?

Deklarowana siła magnesu reprezentuje maksymalnych osiągów, którą uzyskano w idealnych warunkach testowych, co oznacza test:

• przy zastosowaniu blachy ze stali niskowęglowej, zapewniającej maksymalne skupienie pola
• której grubość wynosi ok. 10 mm
• o idealnie gładkiej powierzchni kontaktu
• w warunkach bezszczelinowych (powierzchnia do powierzchni)
• dla siły przyłożonej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• w neutralnych warunkach termicznych

Czynniki determinujące udźwig w warunkach realnych

Trzeba mieć na uwadze, że trzymanie magnesu może być niższe pod wpływem następujących czynników, zaczynając od najistotniejszych:

• Szczelina powietrzna (pomiędzy magnesem a metalem), ponieważ nawet mikroskopijna odległość (np. 0,5 mm) może spowodować drastyczny spadek siły nawet o 50% (dotyczy to także lakieru, korozji czy brudu).
• Wektor obciążenia – największą siłę uzyskujemy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po powierzchni jest zazwyczaj wielokrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość podłoża – dla pełnej efektywności, stal musi być wystarczająco masywna. Blacha "papierowa" limituje udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Rodzaj stali – stal miękka daje najlepsze rezultaty. Stale stopowe zmniejszają przenikalność magnetyczną i siłę trzymania.
• Stan powierzchni – powierzchnie gładkie gwarantują idealne doleganie, co poprawia nasycenie pola. Powierzchnie chropowate osłabiają chwyt.
• Otoczenie termiczne – podgrzanie magnesu skutkuje osłabieniem indukcji. Warto sprawdzić maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Siłę trzymania mierzy się na powierzchni blachy o grubości 20 mm, kiedy przyłożono siłę prostopadłą, jednak przy siłach działających równolegle udźwig jest mniejszy nawet pięciokrotnie. Dodatkowo, nawet minimalna przerwa między powierzchnią magnesu, a blachą obniża udźwig.