UMS 16x6.5x3.5x5 / N38 - uchwyt magnetyczny stożkowy

Wady oraz zalety magnesów z neodymu NdFeB.

Neodymy to nie tylko moc przyciągania, ale także inne kluczowe cechy, w tym::

• Cechują się stabilnością – przez okres ok. 10 lat gubią nie więcej niż ~1% swojej mocy (pomiary wskazują na taką wartość).
• Inne źródła magnetyzmu nie powodują ich szybkiego rozmagnesowania – posiadają dużą zdolność odporności magnetycznej.
• Są nie tylko silne, ale i ładne – dzięki powłokom ich powierzchnia jest refleksyjna i wygląda estetycznie.
• Generują niezwykle silne pole magnetyczne przy biegunach, co jest ich kluczową cechą.
• Mogą pracować w ekstremalnym cieple – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od proporcji).
• Opcja produkcji złożonych kształtów sprawia, że są doskonałe do nietypowych zastosowań.
• Występują wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w napędach, medycynie oraz przemyśle komputerowym.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy niewielkich gabarytach oferują ogromną siłę, co jest kluczowe przy budowie małych urządzeń.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Kruchość to ich słaba strona. Mogą pęknąć przy zderzeniu, dlatego warto stosować osłony lub uchwyty.
• Ograniczenia termiczne – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W trudnych warunkach (do 230°C) należy używać modele z oznaczeniem [AH].
• Wilgoć powoduje korozję w kontakcie z wodą. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów wodoszczelnych (np. w gumie).
• Trudności montażowe: zamiast próbować gwintować kruchy magnes, wybierz uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gwinty.
• Drobne magnesy to ryzyko – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy diagnostyce MRI.
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na ekonomię rozwiązania.

Maksymalna siła przyciągania magnesu – co się na to składa?

Siła oderwania została wyznaczona dla warunków idealnego styku, obejmującej:

• z zastosowaniem płyty ze stali o wysokiej przenikalności, która służy jako zwora magnetyczna
• o grubości nie mniejszej niż 10 mm
• charakteryzującej się równą strukturą
• przy zerowej szczelinie (bez farby)
• przy osiowym przyłożeniu siły odrywającej (kąt 90 stopni)
• w standardowej temperaturze otoczenia

Co wpływa na udźwig w praktyce

W praktyce, faktyczna siła trzymania zależy od wielu zmiennych, uszeregowanych od kluczowych:

• Dystans – występowanie jakiejkolwiek warstwy (rdza, taśma, szczelina) działa jak izolator, co redukuje udźwig lawinowo (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Kierunek siły – parametr katalogowy dotyczy odrywania w pionie. Przy sile działającej równolegle, magnes wykazuje znacznie mniejszą moc (często ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Masywność podłoża – za chuda blacha powoduje nasycenie magnetyczne, przez co część strumienia marnuje się w powietrzu.
• Skład materiału – nie każda stal przyciąga się identycznie. Wysoka zawartość węgla osłabiają interakcję z magnesem.
• Gładkość – idealny styk uzyskamy tylko na wypolerowanej stali. Wszelkie rysy i nierówności zmniejszają realną powierzchnię styku, osłabiając magnes.
• Wpływ temperatury – gorące środowisko zmniejsza siłę przyciągania. Przekroczenie temperatury granicznej może trwale uszkodzić magnes.

* Pomiar udźwigu wykonywano na gładkiej blaszce o optymalnej grubości, przy prostopadłym działaniu siły, jednak przy działaniu siły na zsuwanie udźwig jest mniejszy nawet 75%. Dodatkowo, nawet minimalna przerwa pomiędzy magnesem, a blachą zmniejsza siłę trzymania.