UMP 67x28 [M8+M10] GW F120 kg / N38 - uchwyty magnetyczne do poszukiwań

Wady oraz zalety magnesów z neodymu NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok ekstremalnej mocy, magnesy te wyróżniają się następującymi plusami:

• Są niezwykle trwałe – przez okres blisko 10 lat gubią nie więcej niż ~1% swojej pierwotnej siły (wg danych).
• Trudno je rozmagnesować, gdyż wykazują wysoką odporność na pola rozmagnesowujące.
• Wykończenie materiałami takimi jak nikiel czy złoto nadaje im elegancki i lśniący charakter.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest imponująca, co czyni je najsilniejszymi w swojej klasie.
• Specjalna mieszanka pierwiastków sprawia, że są odporne na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Opcja produkcji złożonych kształtów sprawia, że są idealne do indywidualnych zastosowań.
• Są niezbędne w innowacjach, zasilając silniki, urządzenia medyczne czy komputery.
• Moc w skali mikro – ich niewielka objętość nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Kruchość to ich mankament. Mogą pęknąć przy zderzeniu, dlatego warto stosować osłony lub uchwyty.
• Standardowe magnesy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli wymagasz pracy w wyższych temperaturach, zastosuj serię [AH] (odporną do 230°C).
• Nie lubią wody – szybko rdzewieją. Jeśli planujesz montaż na dworze, najlepszą opcją są magnesy w gumowej otulinie.
• Obróbka jest trudna – wykonanie gwintu w samym magnesie jest ryzykowne. Lepiej wybrać gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Zachowaj ostrożność – połknięcie magnesów przez dziecko to zagrożenie życia. Ponadto, ich obecność w ciele komplikuje diagnostykę obrazową.
• Cena – są bardziej kosztowne niż magnesy ferrytowe, co przy wielkich nakładach może być istotnym kosztem.

Optymalny udźwig magnesu neodymowego – co się na to składa?

Siła oderwania została określona dla najkorzystniejszych warunków, uwzględniającej:

• na bloku wykonanej ze stali konstrukcyjnej, optymalnie przewodzącej strumień magnetyczny
• posiadającej masywność minimum 10 mm aby uniknąć nasycenia
• o szlifowanej powierzchni styku
• w warunkach idealnego przylegania (metal do metalu)
• dla siły działającej pod kątem prostym (na odrywanie, nie zsuwanie)
• w neutralnych warunkach termicznych

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

W rzeczywistych zastosowaniach, realna moc wynika z kilku kluczowych aspektów, uszeregowanych od najbardziej istotnych:

• Szczelina – występowanie ciała obcego (rdza, taśma, szczelina) przerywa obwód magnetyczny, co obniża udźwig gwałtownie (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Wektor obciążenia – maksymalny parametr osiągamy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po powierzchni jest z reguły wielokrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość podłoża – aby wykorzystać 100% mocy, stal musi być wystarczająco masywna. Blacha "papierowa" ogranicza udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Skład materiału – nie każda stal przyciąga się identycznie. Dodatki stopowe pogarszają efekt przyciągania.
• Gładkość – idealny styk jest możliwy tylko na wypolerowanej stali. Wszelkie rysy i nierówności zmniejszają realną powierzchnię styku, osłabiając magnes.
• Otoczenie termiczne – podgrzanie magnesu powoduje tymczasowy spadek indukcji. Warto sprawdzić maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Pomiar udźwigu realizowano na blachach o gładkiej powierzchni o odpowiedniej grubości, przy prostopadłym działaniu siły, natomiast przy próbie przesunięcia magnesu udźwig jest mniejszy nawet pięciokrotnie. Ponadto, nawet minimalna przerwa pomiędzy magnesem, a blachą zmniejsza siłę trzymania.