UI 45x13x6 [Z323] / N38 - uchwyt magnetyczny do identyfikatorów

Zalety oraz wady magnesów neodymowych NdFeB.

Neodymy to nie tylko siła, ale także inne istotne cechy, takie jak::

• Długowieczność to ich atut – po upływie dekady utrata siły magnetycznej wynosi jedynie ~1% (teoretycznie).
• Trudno je rozmagnesować, gdyż wykazują wysoką odporność na pola rozmagnesowujące.
• Pokrycie materiałami takimi jak nikiel czy złoto nadaje im elegancki i lśniący charakter.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest bardzo wysoka, co czyni je najwydajniejszymi w swojej klasie.
• Wykazują imponującą wytrzymałość termiczną, co pozwala na ich użycie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Szerokie możliwości w doborze kształtu i wymiaru to ich wielka zaleta w konstrukcjach.
• Znajdują powszechne zastosowanie w nowoczesnej technice – od dysków twardych i silników, po zaawansowaną aparaturę medyczną.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy niewielkich gabarytach oferują ogromną siłę, co jest kluczowe przy miniaturyzacji.

Czego unikać? Wady i zagrożenia związane z neodymami:

• Kruchość to ich słaba strona. Mogą pęknąć przy upadku, dlatego zalecamy osłony lub montaż w stali.
• Wysoka temperatura to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy serię [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Wilgoć powoduje korozję w mokrym otoczeniu. Na zewnątrz zalecamy użycie magnesów wodoszczelnych (np. w gumie).
• Trudności montażowe: zamiast próbować robić otwory kruchy magnes, wybierz uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gwinty.
• Produkt niebezpieczny po połknięciu. Bezwzględnie chronić przed dziećmi. Wewnątrz ciała magnesy mogą się połączyć, powodując uszkodzenia jelit.
• Wysoki koszt zakupu w porównaniu do tańszych zamienników to ich minus, szczególnie przy zakupach hurtowych.

Najlepsza nośność magnesu w idealnych parametrach – co się na to składa?

Widoczny w opisie parametr udźwigu dotyczy maksymalnych osiągów, którą zmierzono w środowisku optymalnym, czyli:

• z wykorzystaniem blachy ze stali o wysokiej przenikalności, pełniącej rolę idealny przewodnik strumienia
• o przekroju wynoszącej minimum 10 mm
• o szlifowanej powierzchni styku
• bez żadnej szczeliny pomiędzy magnesem a stalą
• przy pionowym wektorze siły (kąt 90 stopni)
• przy temperaturze otoczenia ok. 20 stopni Celsjusza

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Warto wiedzieć, iż siła w aplikacji może być niższe zależnie od następujących czynników, zaczynając od najistotniejszych:

• Dystans (między magnesem a metalem), ponieważ nawet mikroskopijna przerwa (np. 0,5 mm) może spowodować redukcję siły nawet o 50% (dotyczy to także lakieru, korozji czy zanieczyszczeń).
• Kąt przyłożenia siły – największą siłę uzyskujemy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blasze jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość elementu – dla pełnej efektywności, stal musi być odpowiednio gruba. Cienka blacha ogranicza udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Skład materiału – różne stopy przyciąga się identycznie. Wysoka zawartość węgla osłabiają efekt przyciągania.
• Struktura powierzchni – im gładsza i bardziej polerowana blacha, tym większa strefa kontaktu i wyższy udźwig. Nierówności działają jak mikroszczeliny.
• Czynnik termiczny – gorące środowisko zmniejsza siłę przyciągania. Zbyt wysoka temperatura może trwale rozmagnesować magnes.

* Udźwig określano z wykorzystaniem blachy o gładkiej powierzchni o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy działaniu siły prostopadłej, jednak przy siłach działających równolegle nośność jest mniejsza nawet 5 razy. Co więcej, nawet drobny odstęp pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą obniża siłę trzymania.