SMZR 25x200 / N52 - separator magnetyczny z rączką

Zalety oraz wady magnesów z neodymu NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok ekstremalnej siły, produkty te cechują się następującymi plusami:

• Cechują się stabilnością – przez okres blisko 10 lat tracą maksymalnie ~1% swojej mocy (pomiary wskazują na taką wartość).
• Inne źródła magnetyzmu nie powodują ich szybkiego rozmagnesowania – posiadają dużą zdolność koercji.
• Łączą moc z estetyką – dzięki powłokom ich powierzchnia jest błyszcząca i wygląda estetycznie.
• Oferują najwyższą indukcję magnetyczną bezpośrednio na powierzchni, co przekłada się na ogromną siłę.
• Mogą pracować w ekstremalnym cieple – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od proporcji).
• Dają się łatwo formować do specyficznych wymiarów, co ułatwia ich adaptację w przemyśle.
• Występują wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w napędach, medycynie oraz systemach IT.
• Idealny stosunek wielkości do siły – są małe, ale niezwykle mocne, co pozwala na ich montaż w ciasnych przestrzeniach.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Delikatność mechaniczna to ich słaba strona. Łatwo ulegają uszkodzeniu przy zderzeniu, dlatego warto stosować osłony lub uchwyty.
• Klasyczne neodymy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli wymagasz pracy w wyższych temperaturach, wybierz serię [AH] (odporną do 230°C).
• Nie lubią wody – szybko rdzewieją. Jeśli planujesz montaż na dworze, najlepszą opcją są magnesy w plastikowej osłonie.
• Obróbka jest trudna – wiercenie otworów w samym magnesie jest ryzykowne. Lepiej wybrać gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Drobne magnesy to ryzyko – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy diagnostyce MRI.
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na budżet projektu.

Maksymalny udźwig magnesu – od czego zależy?

Moc magnesu została wyznaczona dla optymalnej konfiguracji, zakładającej:

• przy zastosowaniu zwory ze stali niskowęglowej, zapewniającej maksymalne skupienie pola
• której grubość to min. 10 mm
• o idealnie gładkiej powierzchni styku
• przy bezpośrednim styku (bez farby)
• podczas odrywania w kierunku pionowym do płaszczyzny mocowania
• w temp. ok. 20°C

Praktyczny udźwig: czynniki wpływające

W rzeczywistych zastosowaniach, faktyczna siła trzymania wynika z wielu zmiennych, które przedstawiamy od kluczowych:

• Odstęp (między magnesem a blachą), gdyż nawet mikroskopijna odległość (np. 0,5 mm) skutkuje redukcję siły nawet o 50% (dotyczy to także farby, korozji czy brudu).
• Sposób obciążenia – parametr katalogowy dotyczy ciągnięcia w pionie. Przy próbie przesunięcia, magnes wykazuje znacznie mniejszą moc (często ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Grubość ścianki – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Część pola magnetycznego przechodzi przez materiał, zamiast generować siłę.
• Rodzaj stali – stal miękka przyciąga najlepiej. Domieszki stopowe redukują właściwości magnetyczne i siłę trzymania.
• Stan powierzchni – szlifowane elementy zapewniają maksymalny styk, co poprawia nasycenie pola. Nierówny metal zmniejszają efektywność.
• Temperatura – podgrzanie magnesu skutkuje osłabieniem siły. Należy pamiętać o limit termiczny dla danego modelu.

* Udźwig mierzono z wykorzystaniem wypolerowanej blachy o właściwej grubości (min. 20 mm), przy siłach działających pionowo, natomiast przy siłach działających równolegle nośność jest mniejsza nawet pięć razy. Ponadto, nawet minimalna przerwa pomiędzy magnesem, a blachą zmniejsza nośność.