SM 25x125 [2xM8] / N42 - separator magnetyczny

Zalety oraz wady magnesów neodymowych NdFeB.

Należy pamiętać, iż obok wysokiej mocy, magnesy te cechują się następującymi plusami:

• Cechują się stabilnością – przez okres ok. 10 lat tracą nie więcej niż ~1% swojej mocy (pomiary wskazują na taką wartość).
• Charakteryzują się ogromną odpornością na rozmagnesowanie, nawet w obecności innych silnych magnesów.
• Łączą moc z estetyką – poprzez niklowanie lub złocenie ich powierzchnia jest refleksyjna i prezentuje się elegancko.
• Generują skoncentrowane pole magnetyczne na swojej powierzchni, co jest ich kluczową cechą.
• Odpowiedni skład sprawia, że wykazują odporność na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Dają się łatwo formować do specyficznych wymiarów, co ułatwia ich adaptację w skomplikowanych urządzeniach.
• Są niezbędne w innowacjach, zasilając silniki, urządzenia medyczne czy elektronikę użytkową.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy kompaktowej budowie oferują potężny udźwig, co jest kluczowe przy miniaturyzacji.

Oto ograniczenia i wady, o których musisz wiedzieć:

• Delikatność mechaniczna to ich słaba strona. Łatwo ulegają uszkodzeniu przy zderzeniu, dlatego zalecamy osłony lub uchwyty.
• Gorąco to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy wersje odporne [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Ryzyko korozji: bez osłony magnes zardzewieje na deszczu. Rozważ wersje w obudowie z tworzywa do zastosowań zewnętrznych.
• Obróbka jest trudna – wiercenie otworów w samym magnesie jest ryzykowne. Lepiej wybrać gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Produkt niebezpieczny po połknięciu. Bezwzględnie chronić przed dziećmi. Wewnątrz ciała magnesy mogą się połączyć, powodując poważne urazy.
• Są produktem premium – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy planowaniu kosztów.

Maksymalna siła przyciągania magnesu – od czego zależy?

Podany w tabeli udźwig jest wartością teoretyczną maksymalną zrealizowanego w następującej konfiguracji:

• na podłożu wykonanej ze stali konstrukcyjnej, optymalnie przewodzącej strumień magnetyczny
• o grubości przynajmniej 10 mm
• o idealnie gładkiej powierzchni styku
• bez najmniejszej warstwy izolującej pomiędzy magnesem a stalą
• przy osiowym wektorze siły (kąt 90 stopni)
• w temperaturze pokojowej

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

W praktyce, realna moc zależy od szeregu czynników, wymienionych od najbardziej istotnych:

• Przerwa między magnesem a stalą – każdy milimetr odległości (spowodowany np. lakierem lub brudem) drastycznie redukuje efektywność magnesu, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kąt przyłożenia siły – największą siłę osiągamy tylko przy prostopadłym odrywaniu. Siła ścinająca magnesu po powierzchni jest standardowo kilkukrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość elementu – aby wykorzystać 100% mocy, stal musi być wystarczająco masywna. Cienka blacha limituje siłę przyciągania (magnes „przebija” ją na wylot).
• Typ metalu – różne stopy przyciąga się identycznie. Dodatki stopowe osłabiają interakcję z magnesem.
• Gładkość podłoża – im gładsza i bardziej polerowana blacha, tym większa strefa kontaktu i wyższy udźwig. Chropowatość działają jak mikroszczeliny.
• Temperatura – podgrzanie magnesu skutkuje osłabieniem indukcji. Warto sprawdzić maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Siłę trzymania testowano na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy przyłożono siłę prostopadłą, z kolei przy siłach działających równolegle udźwig jest mniejszy nawet pięć razy. Ponadto, nawet niewielka szczelina między magnesem, a blachą obniża nośność.