SM 19x225 [2xM6] / N50 - separator magnetyczny

Wady i zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok wysokiej mocy, produkty te wyróżniają się następującymi plusami:

• Ich parametry są stabilne w czasie; po 10 latach użytkowania redukcja udźwigu to znikome ~1%.
• Charakteryzują się wyjątkową odpornością na demagnetyzację, nawet w obecności innych silnych magnesów.
• Są nie tylko silne, ale i ładne – dzięki powłokom ich powierzchnia jest błyszcząca i wygląda estetycznie.
• Wytwarzają niezwykle silne pole magnetyczne przy biegunach, co jest ich kluczową cechą.
• Dzięki zaawansowanej technologii radzą sobie w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje parametry.
• Można je precyzyjnie obrabiać do specyficznych wymiarów, co ułatwia ich adaptację w przemyśle.
• Występują wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w automatyce, medycynie oraz przemyśle komputerowym.
• Potęga w małej formie – ich niewielka objętość nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Kruchość to ich słaba strona. Mogą pęknąć przy upadku, dlatego warto stosować obudowy lub montaż w stali.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od bryły). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Podatność na wilgoć skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych sugerujemy wyłącznie magnesy w pełnej izolacji (plastik/guma).
• Nie należy ich nawiercać – do montażu śrubowego służą specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Ryzyko połknięcia – małe elementy są groźne dla dzieci. Połknięcie kilku sztuk grozi poważnymi obrażeniami. Dodatkowo mogą zakłócać badania (np. rezonans).
• Wysoki koszt zakupu w porównaniu do ferrytów to ich minus, szczególnie przy zakupach hurtowych.

Optymalny udźwig magnesu neodymowego – od czego zależy?

Podany w tabeli udźwig jest rezultatem pomiaru wykonanego w warunkach wzorcowych:

• z użyciem płyty ze miękkiej stali, działającej jako idealny przewodnik strumienia
• o grubości nie mniejszej niż 10 mm
• charakteryzującej się brakiem chropowatości
• bez najmniejszej przerwy powietrznej pomiędzy magnesem a stalą
• przy prostopadłym przyłożeniu siły odrywającej (kąt 90 stopni)
• przy temperaturze ok. 20 stopni Celsjusza

Praktyczny udźwig: czynniki wpływające

Należy pamiętać, że udźwig roboczy może być niższe w zależności od następujących czynników, w kolejności ważności:

• Szczelina między powierzchniami – nawet ułamek milimetra odległości (spowodowany np. okleiną lub nierównością) drastycznie redukuje siłę przyciągania, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kąt odrywania – należy wiedzieć, że magnes najmocniej trzyma prostopadle. Przy działaniu sił bocznych, udźwig spada znacząco, często do poziomu 20-30% wartości maksymalnej.
• Grubość elementu – aby wykorzystać 100% mocy, stal musi być odpowiednio gruba. Cienka blacha ogranicza udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Gatunek stali – idealnym podłożem jest stal o wysokiej przenikalności. Żeliwo mogą przyciągać słabiej.
• Wykończenie powierzchni – idealny styk uzyskamy tylko na gładkiej stali. Wszelkie rysy i nierówności zmniejszają realną powierzchnię styku, redukując siłę.
• Otoczenie termiczne – podgrzanie magnesu skutkuje osłabieniem indukcji. Należy pamiętać o maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Udźwig wyznaczano z wykorzystaniem gładkiej blachy o właściwej grubości (min. 20 mm), przy prostopadłym działaniu siły odrywającej, natomiast przy działaniu siły na zsuwanie nośność jest mniejsza nawet pięć razy. Ponadto, nawet drobny odstęp między powierzchnią magnesu, a blachą zmniejsza nośność.