SM 19x225 [2xM6] / N50 - separator magnetyczny

Zalety i wady neodymowych magnesów NdFeB.

Poza imponującą siłą, magnesy neodymowe oferują szereg innych zalet::

• Zachowują swoje właściwości przez lata – zakłada się, że po dekadzie tracą na sile o niezauważalny 1%.
• Trudno je rozmagnesować, gdyż wykazują wysoką odporność na pola rozmagnesowujące.
• Pokrycie materiałami takimi jak nikiel, srebro lub złoto nadaje im elegancki i lśniący charakter.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest bardzo wysoka, co czyni je najsilniejszymi w swojej klasie.
• Wykazują imponującą wytrzymałość termiczną, co umożliwia ich użycie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Szerokie możliwości w doborze kształtu i wymiaru to ich wielka zaleta w inżynierii.
• Stanowią kluczowy element w technologiach przyszłości, zasilając układy napędowe, urządzenia medyczne czy elektronikę użytkową.
• Dzięki kompaktowości, nie wymagają dużej przestrzeni, a jednocześnie gwarantują wysoką skuteczność.

Czego unikać? Wady i zagrożenia związane z neodymami:

• Delikatność mechaniczna to ich słaba strona. Mogą pęknąć przy upadku, dlatego warto stosować obudowy lub montaż w stali.
• Standardowe magnesy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli potrzebujesz pracy w wyższych temperaturach, zastosuj serię [AH] (odporną do 230°C).
• Nie lubią wody – szybko rdzewieją. Jeśli planujesz montaż w ogrodzie, jedynym słusznym wyborem są magnesy w gumowej otulinie.
• Obróbka jest trudna – wykonanie gwintu w samym magnesie jest ryzykowne. Lepiej wybrać gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Ryzyko połknięcia – drobne magnesy są groźne dla dzieci. Połknięcie kilku sztuk grozi poważnymi obrażeniami. Dodatkowo mogą utrudniać badania (np. rezonans).
• Są produktem premium – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy kalkulacji produkcji.

Udźwig maksymalny dla magnesu neodymowego – co się na to składa?

Widoczny w opisie parametr udźwigu reprezentuje siły granicznej, którą uzyskano w idealnych warunkach testowych, a mianowicie:

• z wykorzystaniem podłoża ze stali niskowęglowej, działającej jako element zamykający obwód
• posiadającej grubość min. 10 mm aby uniknąć nasycenia
• o idealnie gładkiej powierzchni styku
• przy całkowitym braku odstępu (bez powłok)
• przy prostopadłym kierunku działania siły (kąt 90 stopni)
• w warunkach ok. 20°C

Udźwig magnesu w użyciu – kluczowe czynniki

Na skuteczność trzymania oddziałują parametry środowiska pracy, takie jak (od najważniejszych):

• Odstęp (między magnesem a metalem), bowiem nawet niewielka przerwa (np. 0,5 mm) skutkuje drastyczny spadek siły nawet o 50% (dotyczy to także lakieru, korozji czy zanieczyszczeń).
• Kierunek działania siły – największą siłę osiągamy tylko przy prostopadłym odrywaniu. Siła ścinająca magnesu po blasze jest z reguły wielokrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość podłoża – dla pełnej efektywności, stal musi być wystarczająco masywna. Cienka blacha ogranicza udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Gatunek stali – najlepszym wyborem jest czysta stal żelazna. Stale hartowane mogą przyciągać słabiej.
• Jakość powierzchni – im równiejsza blacha, tym większa strefa kontaktu i silniejsze trzymanie. Nierówności działają jak mikroszczeliny.
• Czynnik termiczny – wysoka temperatura zmniejsza pole magnetyczne. Zbyt wysoka temperatura może trwale uszkodzić magnes.

* Siłę trzymania mierzy się na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy przyłożono siłę prostopadłą, natomiast przy próbie przesunięcia magnesu nośność jest mniejsza nawet 75%. Co więcej, nawet niewielka szczelina pomiędzy magnesem, a blachą obniża siłę trzymania.