BM 950x180x70 [4x M8] - belka magnetyczna

Wady oraz zalety magnesów z neodymu NdFeB.

Oprócz ogromną energią, magnesy typu NdFeB oferują szereg innych zalet::

• Zachowują swoje właściwości przez lata – szacuje się, że po dekadzie słabną o niezauważalny 1%.
• Zewnętrzne pola magnetyczne nie wpływają na ich szybkiego rozmagnesowania – posiadają wysoki współczynnik odporności magnetycznej.
• Łączą moc z estetyką – dzięki powłokom ich powierzchnia jest refleksyjna i wygląda estetycznie.
• Cechują się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co zapewnia mocne przyciąganie z dużą mocą.
• Specjalna mieszanka pierwiastków sprawia, że wykazują odporność na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Opcja produkcji skomplikowanych kształtów sprawia, że są idealne do indywidualnych zastosowań.
• Stanowią kluczowy element w technologiach przyszłości, zasilając silniki, urządzenia medyczne czy elektronikę użytkową.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy kompaktowej budowie oferują potężny udźwig, co jest kluczowe przy miniaturyzacji.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Ze względu na kruchość, wymagają ostrożności. Gwałtowne złączenie może je zniszczyć, stąd rekomendacja stosowania osłon.
• Gorąco to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy wersje odporne [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Podatność na wilgoć skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych sugerujemy wyłącznie magnesy w pełnej izolacji (plastik/guma).
• Z uwagi na specyfikę materiału, nie zaleca się gwintowania magnesu. Bezpieczniej użyć magnesu wklejonego w stalowy kubek z gwintem.
• Drobne magnesy to ryzyko – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy badaniach lekarskich.
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na ekonomię rozwiązania.

Wytrzymałość magnetyczna na maksimum – od czego zależy?

Deklarowana siła magnesu odnosi się do wartości maksymalnej, którą zmierzono w warunkach laboratoryjnych, a mianowicie:

• z użyciem blachy ze stali o wysokiej przenikalności, pełniącej rolę idealny przewodnik strumienia
• o przekroju nie mniejszej niż 10 mm
• charakteryzującej się gładkością
• w warunkach bezszczelinowych (metal do metalu)
• przy prostopadłym przyłożeniu siły odrywającej (kąt 90 stopni)
• w warunkach ok. 20°C

Praktyczny udźwig: czynniki wpływające

W praktyce, rzeczywisty udźwig wynika z wielu zmiennych, które przedstawiamy od kluczowych:

• Przerwa między powierzchniami – nawet ułamek milimetra odległości (spowodowany np. okleiną lub nierównością) znacząco osłabia siłę przyciągania, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kąt przyłożenia siły – maksymalny parametr uzyskujemy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po powierzchni jest zazwyczaj kilkukrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość elementu – dla pełnej efektywności, stal musi być wystarczająco masywna. Cienka blacha ogranicza siłę przyciągania (magnes „przebija” ją na wylot).
• Materiał blachy – stal niskowęglowa przyciąga najlepiej. Stale stopowe zmniejszają przenikalność magnetyczną i siłę trzymania.
• Faktura blachy – powierzchnie gładkie zapewniają maksymalny styk, co poprawia siłę. Powierzchnie chropowate zmniejszają efektywność.
• Wpływ temperatury – wysoka temperatura zmniejsza siłę przyciągania. Zbyt wysoka temperatura może trwale rozmagnesować magnes.

* Pomiar udźwigu realizowano na blachach o gładkiej powierzchni o optymalnej grubości, przy prostopadłym działaniu siły, jednak przy próbie przesunięcia magnesu siła trzymania jest mniejsza nawet pięć razy. Dodatkowo, nawet drobny odstęp między powierzchnią magnesu, a blachą zmniejsza siłę trzymania.