RM R7 SUPER - 13000 Gs / N52 - rozdzielacz magnetyczny

Zalety oraz wady neodymowych magnesów NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok ekstremalnej mocy, magnesy te cechują się następującymi plusami:

• Ich parametry są stabilne w czasie; po 10 latach eksploatacji redukcja udźwigu to marginalne ~1%.
• Charakteryzują się wyjątkową odpornością na demagnetyzację, nawet w silnych polach zewnętrznych.
• Są nie tylko silne, ale i ładne – poprzez niklowanie lub złocenie ich powierzchnia jest refleksyjna i prezentuje się elegancko.
• Cechują się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co umożliwia mocne przyciąganie z dużą mocą.
• Wykazują imponującą wytrzymałość termiczną, co pozwala na ich użycie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Możliwość uzyskania skomplikowanych kształtów sprawia, że są idealne do nietypowych zastosowań.
• Stanowią kluczowy element w technologiach przyszłości, zasilając silniki, urządzenia medyczne czy elektronikę użytkową.
• Dzięki kompaktowości, nie wymagają dużej przestrzeni, a jednocześnie zapewniają silne pole.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Ze względu na kruchość, trzeba się z nimi obchodzić delikatnie. Gwałtowne złączenie może je zniszczyć, stąd rekomendacja stosowania osłon.
• Klasyczne neodymy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli wymagasz pracy w wyższych temperaturach, zastosuj serię [AH] (odporną do 230°C).
• Są podatne na rdzewienie w kontakcie z wodą. Na zewnątrz zalecamy użycie magnesów hermetycznych (np. w gumie).
• Z uwagi na specyfikę materiału, nie zaleca się obróbki mechanicznej magnesu. Bezpieczniej użyć magnesu wklejonego w gniazdo z gwintem.
• Zachowaj ostrożność – połknięcie magnesów przez dziecko to zagrożenie życia. Ponadto, ich obecność w ciele komplikuje diagnostykę obrazową.
• Cena – są bardziej kosztowne niż magnesy ferrytowe, co przy produkcji masowej może być barierą.

Maksymalna moc trzymania magnesu – co się na to składa?

Informacja o udźwigu została określona dla najkorzystniejszych warunków, uwzględniającej:

• na bloku wykonanej ze stali miękkiej, doskonale skupiającej strumień magnetyczny
• której wymiar poprzeczny to min. 10 mm
• z powierzchnią oczyszczoną i gładką
• w warunkach bezszczelinowych (powierzchnia do powierzchni)
• podczas odrywania w kierunku pionowym do powierzchni mocowania
• w temperaturze pokojowej

Kluczowe elementy wpływające na udźwig

W rzeczywistych zastosowaniach, rzeczywisty udźwig jest determinowana przez kilku kluczowych aspektów, uszeregowanych od najważniejszych:

• Szczelina powietrzna (pomiędzy magnesem a blachą), bowiem nawet niewielka odległość (np. 0,5 mm) skutkuje redukcję udźwigu nawet o 50% (dotyczy to także farby, rdzy czy brudu).
• Wektor obciążenia – największą siłę uzyskujemy tylko przy prostopadłym odrywaniu. Siła ścinająca magnesu po powierzchni jest z reguły kilkukrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość ścianki – cienki materiał nie pozwala na pełne wykorzystanie magnesu. Część pola magnetycznego przechodzi przez materiał, zamiast zamienić się w udźwig.
• Gatunek stali – najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności. Żeliwo mogą przyciągać słabiej.
• Faktura blachy – szlifowane elementy zapewniają maksymalny styk, co zwiększa siłę. Powierzchnie chropowate zmniejszają efektywność.
• Wpływ temperatury – wysoka temperatura zmniejsza pole magnetyczne. Przekroczenie temperatury granicznej może trwale uszkodzić magnes.

* Siłę trzymania mierzy się na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy przyłożono siłę prostopadłą, jednak przy siłach działających równolegle nośność jest mniejsza nawet 75%. Ponadto, nawet drobny odstęp pomiędzy magnesem, a blachą zmniejsza udźwig.