MW 29.9x10 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Zalety i wady magnesów z neodymu NdFeB.

Magnesy neodymowe to nie tylko moc przyciągania, ale także inne kluczowe właściwości, w tym::

• Praktycznie nie ulegają osłabieniu w czasie; po 10 latach eksploatacji zmniejszenie udźwigu to marginalne ~1%.
• Inne źródła magnetyzmu nie wpływają na ich szybkiego rozmagnesowania – posiadają dużą zdolność odporności magnetycznej.
• Powłoka ochronna (np. niklowa) zapewnia im metaliczny połysk, co podnosi ich walory wizualne.
• Wyróżniają się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co umożliwia silne chwytanie z dużą mocą.
• Wykazują imponującą wytrzymałość termiczną, co umożliwia ich stosowanie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Możliwość uzyskania skomplikowanych kształtów sprawia, że są doskonałe do nietypowych zastosowań.
• Znajdują szerokie zastosowanie w przemyśle high-tech – od napędów HDD i motorów elektrycznych, po precyzyjną diagnostykę.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy kompaktowej budowie oferują ogromną siłę, co jest kluczowe przy miniaturyzacji.

Oto ograniczenia i wady, o których musisz wiedzieć:

• Kruchość to ich słaba strona. Mogą pęknąć przy zderzeniu, dlatego zalecamy osłony lub montaż w stali.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od bryły). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Nie lubią wody – szybko rdzewieją. Jeśli planujesz montaż na dworze, jedynym słusznym wyborem są magnesy w plastikowej osłonie.
• Trudności montażowe: zamiast próbować robić otwory kruchy magnes, wybierz uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gotowe mocowania.
• Ryzyko połknięcia – drobne magnesy są groźne dla dzieci. Połknięcie kilku sztuk grozi poważnymi obrażeniami. Dodatkowo mogą zakłócać badania (np. rezonans).
• Wysoki koszt zakupu w porównaniu do tańszych zamienników to ich minus, szczególnie przy dużych ilościach.

Najwyższa nośność magnesu – od czego zależy?

Siła trzymania 16.53 kg jest rezultatem pomiaru zrealizowanego w warunkach wzorcowych:

• na podłożu wykonanej ze stali miękkiej, efektywnie zamykającej pole magnetyczne
• o grubości wynoszącej minimum 10 mm
• o szlifowanej powierzchni kontaktu
• przy bezpośrednim styku (bez farby)
• przy prostopadłym przyłożeniu siły odrywającej (kąt 90 stopni)
• w warunkach ok. 20°C

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Należy pamiętać, że udźwig roboczy może być niższe w zależności od następujących czynników, w kolejności ważności:

• Przerwa między magnesem a stalą – nawet ułamek milimetra dystansu (spowodowany np. lakierem lub brudem) znacząco osłabia siłę przyciągania, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kierunek siły – deklarowany udźwig dotyczy odrywania w pionie. Przy ześlizgiwaniu, magnes trzyma dużo słabiej (zazwyczaj ok. 20-30% siły nominalnej).
• Grubość stali – zbyt cienka blacha powoduje nasycenie magnetyczne, przez co część mocy marnuje się na drugą stronę.
• Typ metalu – różne stopy reaguje tak samo. Dodatki stopowe osłabiają interakcję z magnesem.
• Wykończenie powierzchni – idealny styk jest możliwy tylko na gładkiej stali. Chropowata faktura zmniejszają realną powierzchnię styku, osłabiając magnes.
• Ciepło – spieki NdFeB posiadają ujemny współczynnik temperaturowy. Gdy jest gorąco są słabsze, a w niskich mogą być silniejsze (do pewnej granicy).

* Udźwig mierzono z wykorzystaniem wypolerowanej blachy o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy siłach działających pionowo, jednak przy działaniu siły na zsuwanie udźwig jest mniejszy nawet pięć razy. Ponadto, nawet minimalna przerwa między magnesem, a blachą zmniejsza udźwig.