MW 29.9x10 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Wady oraz zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Oprócz ponadprzeciętną mocą, magnesy neodymowe wnoszą wiele innych atutów::

• Ich parametry są stabilne w czasie; po 10 latach eksploatacji zmniejszenie udźwigu to marginalne ~1%.
• Zewnętrzne pola magnetyczne nie powodują ich szybkiego rozmagnesowania – posiadają dużą zdolność koercji.
• Dzięki powłoce (nikiel, Au, Ag) zyskują nowoczesny, błyszczący wygląd.
• Oferują maksymalną indukcję magnetyczną bezpośrednio na powierzchni, co gwarantuje ogromną siłę.
• Są przystosowane do pracy w gorącym otoczeniu – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od proporcji).
• Elastyczność kształtowania – można je produkować w dowolnych formach, dopasowanych do konkretnego projektu.
• Pełnią kluczową rolę w rozwoju technologii, będąc sercem generatorów, pamięci masowych i urządzeń ratujących życie.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy niewielkich gabarytach oferują potężny udźwig, co jest kluczowe przy budowie małych urządzeń.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Kruchość to ich słaba strona. Mogą pęknąć przy upadku, dlatego warto stosować obudowy lub uchwyty.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od wymiarów). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Są podatne na rdzewienie w mokrym otoczeniu. Na zewnątrz zalecamy użycie magnesów hermetycznych (np. w gumie).
• Magnesy ciężko się obrabia – do montażu śrubowego służą specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Uważaj na małe części – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy badaniach lekarskich.
• Cena – są droższe niż magnesy ferrytowe, co przy wielkich nakładach może być barierą.

Optymalny udźwig magnesu neodymowego – co się na to składa?

Informacja o udźwigu to rezultat pomiaru dla optymalnej konfiguracji, uwzględniającej:

• z użyciem blachy ze stali niskowęglowej, pełniącej rolę zwora magnetyczna
• o przekroju nie mniejszej niż 10 mm
• charakteryzującej się gładkością
• w warunkach bezszczelinowych (metal do metalu)
• podczas odrywania w kierunku pionowym do płaszczyzny mocowania
• w standardowej temperaturze otoczenia

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Podczas codziennego użytkowania, realna moc jest determinowana przez kilku kluczowych aspektów, które przedstawiamy od najważniejszych:

• Szczelina powietrzna (między magnesem a metalem), gdyż nawet mikroskopijna odległość (np. 0,5 mm) skutkuje drastyczny spadek siły nawet o 50% (dotyczy to także farby, rdzy czy brudu).
• Kąt odrywania – należy wiedzieć, że magnes ma największą siłę prostopadle. Przy działaniu sił bocznych, udźwig spada znacząco, często do poziomu 20-30% wartości nominalnej.
• Grubość podłoża – aby wykorzystać 100% mocy, stal musi być wystarczająco masywna. Cienka blacha ogranicza siłę przyciągania (magnes „przebija” ją na wylot).
• Skład materiału – różne stopy przyciąga się identycznie. Dodatki stopowe osłabiają interakcję z magnesem.
• Gładkość – idealny styk jest możliwy tylko na gładkiej stali. Wszelkie rysy i nierówności zmniejszają realną powierzchnię styku, osłabiając magnes.
• Czynnik termiczny – gorące środowisko zmniejsza siłę przyciągania. Przekroczenie temperatury granicznej może trwale uszkodzić magnes.

* Udźwig mierzono używając wypolerowanej blachy o właściwej grubości (min. 20 mm), przy prostopadłym działaniu siły odrywającej, natomiast przy siłach działających równolegle udźwig jest mniejszy nawet pięć razy. Dodatkowo, nawet minimalna przerwa między powierzchnią magnesu, a blachą redukuje nośność.