MW 10x30 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Wady i zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Neodymy to nie tylko moc przyciągania, ale także inne kluczowe cechy, w tym::

• Długowieczność to ich atut – po upływie dekady utrata mocy wynosi zaledwie ~1% (teoretycznie).
• Pozostają niewrażliwe na zewnętrzne zakłócenia, co czyni je odpornymi na rozmagnesowanie w trudnych warunkach.
• Warstwa ochronna (np. niklowa) zapewnia im atrakcyjny wygląd, co ma znaczenie estetyczne.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest bardzo wysoka, co czyni je najwydajniejszymi w swojej klasie.
• Wersje specjalistyczne radzą sobie w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje parametry.
• Opcja produkcji skomplikowanych kształtów sprawia, że są doskonałe do indywidualnych zastosowań.
• Znajdują powszechne zastosowanie w przemyśle high-tech – od napędów HDD i motorów elektrycznych, po precyzyjną diagnostykę.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy kompaktowej budowie oferują ogromną siłę, co jest kluczowe przy budowie małych urządzeń.

Oto ograniczenia i wady, o których musisz wiedzieć:

• Ze względu na kruchość, trzeba się z nimi obchodzić delikatnie. Silne uderzenie może je zniszczyć, stąd rekomendacja stosowania osłon.
• Ograniczenia termiczne – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W trudnych warunkach (do 230°C) sprawdzą się tylko modele z oznaczeniem [AH].
• Nie lubią wody – szybko rdzewieją. Jeśli planujesz montaż na dworze, jedynym słusznym wyborem są magnesy w gumowej otulinie.
• Z uwagi na specyfikę materiału, nie zaleca się obróbki mechanicznej magnesu. Bezpieczniej użyć magnesu wklejonego w gniazdo z gwintem.
• Ryzyko połknięcia – drobne magnesy są niebezpieczne dla dzieci. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą utrudniać badania (np. rezonans).
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na ekonomię rozwiązania.

Siła oderwania magnesu w optymalnych warunkach – od czego zależy?

Siła trzymania 16.59 kg jest wynikiem testu laboratoryjnego zrealizowanego w warunkach wzorcowych:

• z użyciem płyty ze miękkiej stali, pełniącej rolę zwora magnetyczna
• posiadającej masywność min. 10 mm aby uniknąć nasycenia
• o szlifowanej powierzchni kontaktu
• bez najmniejszej przerwy powietrznej pomiędzy magnesem a stalą
• dla siły działającej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• w standardowej temperaturze otoczenia

Udźwig w praktyce – czynniki wpływu

Podczas codziennego użytkowania, faktyczna siła trzymania zależy od wielu zmiennych, wymienionych od najbardziej istotnych:

• Przerwa między powierzchniami – nawet ułamek milimetra dystansu (spowodowany np. okleiną lub brudem) zmniejsza efektywność magnesu, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Sposób obciążenia – deklarowany udźwig dotyczy ciągnięcia w pionie. Przy sile działającej równolegle, magnes trzyma dużo słabiej (często ok. 20-30% siły nominalnej).
• Grubość stali – za chuda stal nie zamyka strumienia, przez co część mocy jest tracona w powietrzu.
• Typ metalu – różne stopy przyciąga się identycznie. Wysoka zawartość węgla osłabiają efekt przyciągania.
• Stan powierzchni – szlifowane elementy gwarantują idealne doleganie, co poprawia siłę. Powierzchnie chropowate osłabiają chwyt.
• Wpływ temperatury – wysoka temperatura zmniejsza siłę przyciągania. Zbyt wysoka temperatura może trwale uszkodzić magnes.

* Udźwig określano używając blachy o gładkiej powierzchni o właściwej grubości (min. 20 mm), przy prostopadłym działaniu siły odrywającej, z kolei przy działaniu siły na zsuwanie siła trzymania jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Dodatkowo, nawet drobny odstęp pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą redukuje nośność.