MW 10x3 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Zalety i wady neodymowych magnesów NdFeB.

Oprócz niezwykłej wydajności magnetycznej, neodymowe magnesy posiadają następujące zalety:

• Ich pole magnetyczne utrzymuje się, a po około dziesięciu latach spada jedynie o ~1% (wg badań),
• Magnesy neodymowe okazują się skuteczną odpornością na osłabienie pola magnetycznego przez zewnętrzne pola,
• Innymi słowy, dzięki estetycznej formie z srebra, element staje się atrakcyjny wizualnie,
• Neodymowe magnesy zapewniają maksymalną indukcję magnetyczną na swojej powierzchni, co pozwala na silne przyciąganie,
• Ze względu na ich wytrzymałość i odporność termiczną, magnesy neodymowe są zdolne pracować (w zależności od formy) nawet przy wysokich temperaturach dochodzących do 230°C i więcej...
• Możliwość szczegółowego modelowania i zoptymalizowania do złożonych wymagań,
• Wszechstronna obecność w przemyśle elektronicznym – pełnią rolę w modułach dyskowych, zespole silników, sprzęcie medycznym, oraz nowoczesnych systemach.
• Stosunkowo niewielkie rozmiary przy dużej sile przyciągania – magnesy neodymowe oferują dużą moc w małych wymiarach, co pozwala na ich zastosowanie w kompaktowych konstrukcjach

Wady neodymowych magnesów:

• W sytuacji, gdy są narażone na silne uderzenia, mogą ulec pęknięciu. Zalecamy korzystanie z stalowych etui dla ich ochrony, co jednocześnie poprawia ich odporność.,
• Niestabilność magnesów neodymowych w wysokich temperaturach jest zauważalna, zwłaszcza gdy osiągną 80°C, gdzie ich moc maleje (zależy to głównie od ich kształtu, a także wymiarów). Dla tych, którzy potrzebują większej odporności, polecamy magnesy [AH] przeznaczone do pracy w temperaturach do 230°C,
• Kiedy narażone na wilgotność, magnesy zwykle rdzewieć. Aby stosować je w warunkach zewnętrznych zaleca się wykorzystywanie magnesów ochronnych, takich jak magnesy w gumie lub tworzywach, które zapobiegają utlenianiu i korozji,
• Sugerujemy obudowę - mechanizm magnetyczny, ze względu na trudności w tworzeniu nakrętek wewnątrz magnesu oraz złożonych kształtów.
• Ryzyko dla zdrowia związane z mikroskopijnymi częściami magnesów mogą być niebezpieczne, gdy zostaną przypadkowo połknięte, co nabiera znaczenia w kontekście bezpieczeństwa dzieci. Ponadto, niewielkie części tych produktów są w stanie zakłócić proces diagnostyczny medycznej gdy znajdą się w organizmie.
• Wysoka cena jednostkowa – magnesy neodymowe mają wyższą cenę niż inne typy magnesów (np. ferrytowe), co może ograniczać zastosowanie przy dużych ilościach

Maksymalna moc trzymania magnesu – od czego zależy?

Podana siła przyciągania magnesu odpowiada maksymalną siłę, wyliczona w idealnych warunkach, a mianowicie:

• przy zastosowaniu płyty stalowej o niskiej zawartości węgla, działającej jako zamknięcie obwodu magnetycznego
• z grubością co najmniej 10 mm
• o wygładzonej warstwie zewnętrznej
• w warunkach całkowitego braku odstępu
• w warunkach pionowego przyłożenia siły
• w temperaturze pokojowej

Czynniki determinujące udźwig w warunkach realnych

Praktyczny udźwig jest determinowany od elementów, uszeregowanych od kluczowych do mniej istotnych:

• Szczelina pomiędzy magnesem a blachą, ponieważ nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) powoduje spadek udźwigu nawet o 50%.
• Kierunek działania siły, ponieważ największy udźwig osiągamy przy prostopadłym przyłożeniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blachach jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza.
• Grubość blachy, gdyż zbyt cienka płyta sprawia, że część strumienia magnetycznego nie jest wykorzystana i pozostaje bezużytecznie w powietrzu.
• Materiał blachy, ponieważ większa zawartość węgla obniża nośność, a wyższa zawartość żelaza ją podnosi. Najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności magnetycznej i dużym nasyceniu pola.
• Powierzchnia blachy, ponieważ im bardziej gładka i polerowana, tym lepsze przyleganie i w konsekwencji większe nasycenie polem magnetycznym.
• Temperatura pracy, gdyż wszystkie magnesy stałe mają ujemny współczynnik temperaturowy. Oznacza to, że w wysokich temperaturach są słabsze, a w ujemnych nieco silniejsze.

* Udźwig określano stosując blachy o gładkiej powierzchni o właściwej grubości (min. 20 mm), przy działaniu siły prostopadłej, jednak przy siłach działających równolegle siła trzymania jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Ponadto, nawet drobny odstęp między powierzchnią magnesu, a blachą zmniejsza nośność.