MW 45x35 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Zalety oraz wady neodymowych magnesów NdFeB.

Magnesy neodymowe to nie tylko siła, ale także inne istotne właściwości, takie jak::

• Utrzymują swoje właściwości przez lata – szacuje się, że po dekadzie tracą na sile o symboliczny 1%.
• Są niewrażliwe na zewnętrzne zakłócenia, co czyni je odpornymi na rozmagnesowanie w wymagającym środowisku.
• Dzięki warstwie ochronnej (nikiel, złoto, srebro) mają nowoczesny, metaliczny wygląd.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest bardzo wysoka, co czyni je najwydajniejszymi w swojej klasie.
• Posiadają imponującą wytrzymałość termiczną, co umożliwia ich użycie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Można je precyzyjnie obrabiać do niestandardowych wymiarów, co ułatwia ich adaptację w skomplikowanych urządzeniach.
• Znajdują powszechne zastosowanie w nowoczesnej technice – od napędów HDD i motorów elektrycznych, po zaawansowaną diagnostykę.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy kompaktowej budowie oferują ogromną siłę, co jest kluczowe przy budowie małych urządzeń.

Czego unikać? Wady i zagrożenia związane z neodymami:

• Kruchość to ich słaba strona. Łatwo ulegają uszkodzeniu przy upadku, dlatego warto stosować obudowy lub uchwyty.
• Wysoka temperatura to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy serię [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Brak odporności na wodę skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych rekomendujemy wyłącznie magnesy zabezpieczone antykorozyjnie (plastik/guma).
• Ze względu na twardość, nie zaleca się obróbki mechanicznej magnesu. Bezpieczniej użyć magnesu wklejonego w gniazdo z gwintem.
• Produkt niebezpieczny po połknięciu. Bezwzględnie chronić przed dziećmi. Wewnątrz ciała magnesy mogą się połączyć, powodując uszkodzenia jelit.
• Wyższa cena w porównaniu do tańszych zamienników to ich minus, szczególnie przy dużych ilościach.

Maksymalna siła przyciągania magnesu – od czego zależy?

Wartość udźwigu podana w specyfikacji odnosi się do wartości maksymalnej, zarejestrowanej w idealnych warunkach testowych, a mianowicie:

• przy kontakcie z blachy ze stali niskowęglowej, gwarantującej pełne nasycenie magnetyczne
• której wymiar poprzeczny to min. 10 mm
• charakteryzującej się brakiem chropowatości
• przy zerowej szczelinie (bez zanieczyszczeń)
• podczas ciągnięcia w kierunku pionowym do powierzchni mocowania
• w stabilnej temperaturze pokojowej

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Na efektywny udźwig mają wpływ parametry środowiska pracy, takie jak (od priorytetowych):

• Dystans – obecność jakiejkolwiek warstwy (farba, brud, szczelina) działa jak izolator, co redukuje moc gwałtownie (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Kierunek działania siły – największą siłę mamy tylko przy prostopadłym odrywaniu. Opór przy zsuwaniu magnesu po blasze jest standardowo wielokrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość ścianki – cienki materiał nie pozwala na pełne wykorzystanie magnesu. Część pola magnetycznego przechodzi przez materiał, zamiast zamienić się w udźwig.
• Skład materiału – nie każda stal reaguje tak samo. Dodatki stopowe pogarszają efekt przyciągania.
• Wykończenie powierzchni – idealny styk jest możliwy tylko na wypolerowanej stali. Chropowata faktura zmniejszają realną powierzchnię styku, redukując siłę.
• Czynnik termiczny – gorące środowisko zmniejsza pole magnetyczne. Zbyt wysoka temperatura może trwale rozmagnesować magnes.

* Udźwig wyznaczano używając blachy o gładkiej powierzchni o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy działaniu siły prostopadłej, natomiast przy siłach działających równolegle nośność jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Dodatkowo, nawet minimalna przerwa pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą zmniejsza nośność.