MW 9.5x1 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Wady i zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok ekstremalnej mocy, produkty te cechują się następującymi plusami:

• Długowieczność to ich atut – nawet po 10 lat utrata mocy wynosi tylko ~1% (wg testów).
• Trudno je rozmagnesować, gdyż wykazują potężną odporność na zewnętrzne czynniki.
• Warstwa ochronna (np. niklowa) zapewnia im metaliczny połysk, co ma znaczenie estetyczne.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest bardzo wysoka, co czyni je najsilniejszymi w swojej klasie.
• Są przystosowane do pracy w ekstremalnym cieple – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od proporcji).
• Wszechstronność kształtowania – można je wykonać w dowolnych formach, dopasowanych do wymagań klienta.
• Spotkasz je wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w napędach, rezonansach oraz przemyśle komputerowym.
• Idealny stosunek wielkości do siły – są małe, ale niezwykle mocne, co pozwala na ich montaż w ciasnych przestrzeniach.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Delikatność mechaniczna to ich słaba strona. Łatwo ulegają uszkodzeniu przy zderzeniu, dlatego warto stosować osłony lub montaż w stali.
• Gorąco to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy serię [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Wilgoć powoduje korozję w kontakcie z wodą. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów hermetycznych (np. w gumie).
• Nie należy ich nawiercać – do montażu śrubowego przeznaczone są specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Ryzyko połknięcia – małe elementy są groźne dla dzieci. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą zakłócać badania (np. rezonans).
• Są produktem premium – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy kalkulacji produkcji.

Maksymalny udźwig magnesu – od czego zależy?

Deklarowana siła magnesu reprezentuje siły granicznej, zarejestrowanej w środowisku optymalnym, co oznacza test:

• na płycie wykonanej ze stali konstrukcyjnej, efektywnie zamykającej pole magnetyczne
• której grubość wynosi ok. 10 mm
• charakteryzującej się równą strukturą
• bez żadnej przerwy powietrznej pomiędzy magnesem a stalą
• przy prostopadłym przyłożeniu siły odrywającej (kąt 90 stopni)
• w stabilnej temperaturze pokojowej

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Należy pamiętać, że siła w aplikacji może być niższe pod wpływem poniższych elementów, w kolejności ważności:

• Szczelina między magnesem a stalą – nawet ułamek milimetra dystansu (spowodowany np. okleiną lub brudem) zmniejsza siłę przyciągania, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kąt odrywania – należy wiedzieć, że magnes ma największą siłę prostopadle. Przy zsuwaniu w dół, siła trzymania spada znacząco, często do poziomu 20-30% wartości maksymalnej.
• Grubość stali – za chuda płyta nie przyjmuje całego pola, przez co część strumienia jest tracona w powietrzu.
• Skład chemiczny podłoża – stal niskowęglowa daje najlepsze rezultaty. Stale stopowe zmniejszają przenikalność magnetyczną i udźwig.
• Stan powierzchni – szlifowane elementy zapewniają maksymalny styk, co zwiększa nasycenie pola. Nierówny metal osłabiają chwyt.
• Otoczenie termiczne – wzrost temperatury skutkuje osłabieniem indukcji. Warto sprawdzić maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Udźwig wyznaczano używając wypolerowanej blachy o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy działaniu siły prostopadłej, z kolei przy działaniu siły na zsuwanie nośność jest mniejsza nawet pięć razy. Co więcej, nawet niewielka szczelina pomiędzy magnesem, a blachą obniża siłę trzymania.