MPL 30x20x5 / N38 - magnes neodymowy płytkowy

Wady oraz zalety magnesów z neodymu NdFeB.

Oprócz ponadprzeciętną wydajnością magnetyczną, magnesy typu NdFeB gwarantują dodatkowe korzyści::

• Utrzymują swoje właściwości przez lata – szacuje się, że po dekadzie słabną o niezauważalny 1%.
• Charakteryzują się niezwykłą odpornością na rozmagnesowanie, nawet w silnych polach zewnętrznych.
• Dzięki powłoce (nikiel, złoto, Ag) zyskują nowoczesny, metaliczny wygląd.
• Wytwarzają skoncentrowane pole magnetyczne przy biegunach, co jest ich kluczową cechą.
• Wersje specjalistyczne funkcjonują w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje parametry.
• Opcja produkcji złożonych kształtów sprawia, że są idealne do indywidualnych zastosowań.
• Znajdują powszechne zastosowanie w przemyśle high-tech – od napędów HDD i silników, po zaawansowaną diagnostykę.
• Dzięki kompaktowości, zajmują mało miejsca, a jednocześnie zapewniają wysoką skuteczność.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Ze względu na kruchość, wymagają ostrożności. Gwałtowne złączenie może je zniszczyć, stąd rekomendacja stosowania osłon.
• Uwaga na temperaturę – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W gorącym środowisku (do 230°C) sprawdzą się tylko modele z oznaczeniem [AH].
• Brak odporności na wodę skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych sugerujemy wyłącznie magnesy zabezpieczone antykorozyjnie (plastik/guma).
• Trudności montażowe: zamiast próbować robić otwory kruchy magnes, skorzystaj z uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gotowe mocowania.
• Produkt niebezpieczny po połknięciu. Bezwzględnie chronić przed dziećmi. Wewnątrz ciała magnesy mogą się połączyć, powodując poważne urazy.
• Wysoki koszt zakupu w porównaniu do ferrytów to ich minus, szczególnie przy zakupach hurtowych.

Udźwig maksymalny dla magnesu neodymowego – od czego zależy?

Deklarowana siła magnesu dotyczy maksymalnych osiągów, zarejestrowanej w środowisku optymalnym, co oznacza test:

• przy zastosowaniu blachy ze stali niskowęglowej, zapewniającej pełne nasycenie magnetyczne
• o przekroju wynoszącej minimum 10 mm
• o szlifowanej powierzchni styku
• bez najmniejszej szczeliny pomiędzy magnesem a stalą
• dla siły działającej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• przy temperaturze ok. 20 stopni Celsjusza

Praktyczne aspekty udźwigu – czynniki

W rzeczywistych zastosowaniach, faktyczna siła trzymania wynika z wielu zmiennych, wymienionych od najważniejszych:

• Szczelina – obecność jakiejkolwiek warstwy (rdza, brud, powietrze) przerywa obwód magnetyczny, co redukuje moc lawinowo (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Sposób obciążenia – parametr katalogowy dotyczy ciągnięcia w pionie. Przy sile działającej równolegle, magnes wykazuje znacznie mniejszą moc (zazwyczaj ok. 20-30% siły nominalnej).
• Grubość ścianki – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Część pola magnetycznego przechodzi przez materiał, zamiast generować siłę.
• Gatunek stali – idealnym podłożem jest czysta stal żelazna. Żeliwo mogą mieć gorsze właściwości magnetyczne.
• Gładkość podłoża – im gładsza i bardziej polerowana blacha, tym większa strefa kontaktu i silniejsze trzymanie. Chropowatość działają jak mikroszczeliny.
• Wpływ temperatury – gorące środowisko osłabia pole magnetyczne. Zbyt wysoka temperatura może trwale uszkodzić magnes.

* Siłę trzymania testowano na powierzchni blachy o grubości 20 mm, kiedy przyłożono siłę prostopadłą, natomiast przy próbie przesunięcia magnesu nośność jest mniejsza nawet pięć razy. Dodatkowo, nawet minimalna przerwa pomiędzy magnesem, a blachą redukuje udźwig.