MPL 30x20x10 / N38 - magnes neodymowy płytkowy

Wady oraz zalety neodymowych magnesów NdFeB.

Poza ponadprzeciętną energią, magnesy neodymowe gwarantują wiele innych atutów::

• Zachowują swoje właściwości przez lata – szacuje się, że po dekadzie słabną o niezauważalny 1%.
• Trudno je rozmagnesować, gdyż wykazują wysoką odporność na zewnętrzne czynniki.
• Warstwa ochronna (np. niklowa) zapewnia im atrakcyjny wygląd, co podnosi ich walory wizualne.
• Oferują najwyższą indukcję magnetyczną bezpośrednio na powierzchni, co gwarantuje ogromną siłę.
• Wersje specjalistyczne funkcjonują w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje właściwości.
• Opcja produkcji skomplikowanych kształtów sprawia, że są doskonałe do indywidualnych zastosowań.
• Pełnią kluczową rolę w przemyśle, będąc sercem generatorów, pamięci masowych i urządzeń ratujących życie.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy niewielkich gabarytach oferują ogromną siłę, co jest kluczowe przy miniaturyzacji.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Kruchość to ich słaba strona. Łatwo ulegają uszkodzeniu przy upadku, dlatego warto stosować osłony lub montaż w stali.
• Wysoka temperatura to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy wersje odporne [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Wilgoć powoduje korozję w mokrym otoczeniu. Na zewnątrz zalecamy użycie magnesów hermetycznych (np. w gumie).
• Obróbka jest trudna – wiercenie otworów w samym magnesie jest ryzykowne. Zalecamy gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Ryzyko połknięcia – drobne magnesy są niebezpieczne dla najmłodszych. Połknięcie kilku sztuk grozi poważnymi obrażeniami. Dodatkowo mogą utrudniać badania (np. rezonans).
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na ekonomię rozwiązania.

Maksymalny udźwig magnesu – od czego zależy?

Siła trzymania 17.29 kg jest rezultatem pomiaru zrealizowanego w następującej konfiguracji:

• przy kontakcie z blachy ze specjalnej stali pomiarowej, gwarantującej pełne nasycenie magnetyczne
• o grubości nie mniejszej niż 10 mm
• z płaszczyzną oczyszczoną i gładką
• w warunkach idealnego przylegania (powierzchnia do powierzchni)
• podczas ciągnięcia w kierunku pionowym do płaszczyzny mocowania
• w standardowej temperaturze otoczenia

Udźwig w praktyce – czynniki wpływu

W rzeczywistych zastosowaniach, faktyczna siła trzymania zależy od szeregu czynników, które przedstawiamy od kluczowych:

• Szczelina – występowanie jakiejkolwiek warstwy (farba, taśma, powietrze) przerywa obwód magnetyczny, co obniża udźwig gwałtownie (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Wektor obciążenia – największą siłę osiągamy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła ścinająca magnesu po powierzchni jest standardowo kilkukrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość podłoża – dla pełnej efektywności, stal musi być odpowiednio gruba. Cienka blacha ogranicza siłę przyciągania (magnes „przebija” ją na wylot).
• Rodzaj materiału – najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności. Stale nierdzewne mogą generować mniejszy udźwig.
• Wykończenie powierzchni – pełny kontakt jest możliwy tylko na wypolerowanej stali. Wszelkie rysy i nierówności tworzą poduszki powietrzne, osłabiając magnes.
• Wpływ temperatury – wysoka temperatura osłabia siłę przyciągania. Zbyt wysoka temperatura może trwale rozmagnesować magnes.

* Udźwig określano używając gładkiej blachy o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy siłach działających pionowo, z kolei przy działaniu siły na zsuwanie udźwig jest mniejszy nawet pięć razy. Ponadto, nawet niewielka szczelina między magnesem, a blachą zmniejsza udźwig.