MPL 20x8x6 / N38 - magnes neodymowy płytkowy

Wady i zalety neodymowych magnesów NdFeB.

Należy pamiętać, iż obok wysokiej mocy, magnesy te cechują się następującymi plusami:

• Utrzymują swoje właściwości przez lata – zakłada się, że po dekadzie tracą na sile o symboliczny 1%.
• Charakteryzują się wyjątkową odpornością na rozmagnesowanie, nawet w obecności innych silnych magnesów.
• Są nie tylko silne, ale i ładne – poprzez niklowanie lub złocenie ich powierzchnia jest refleksyjna i wygląda estetycznie.
• Wyróżniają się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co zapewnia mocne przyciąganie z dużą mocą.
• Specjalna mieszanka pierwiastków sprawia, że wykazują odporność na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Elastyczność kształtowania – można je produkować w dowolnych formach, dopasowanych do wymagań klienta.
• Spotkasz je wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w automatyce, medycynie oraz przemyśle komputerowym.
• Doskonała relacja wielkości do siły – są małe, ale niezwykle mocne, co pozwala na ich montaż w precyzyjnych mechanizmach.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Delikatność mechaniczna to ich mankament. Mogą pęknąć przy zderzeniu, dlatego warto stosować osłony lub uchwyty.
• Wysoka temperatura to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy wersje odporne [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Brak odporności na wodę skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych rekomendujemy wyłącznie magnesy zabezpieczone antykorozyjnie (plastik/guma).
• Obróbka jest trudna – wiercenie otworów w samym magnesie jest ryzykowne. Zalecamy gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Ryzyko połknięcia – małe elementy są groźne dla najmłodszych. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą zakłócać badania (np. rezonans).
• Cena – są bardziej kosztowne niż magnesy ferrytowe, co przy wielkich nakładach może być barierą.

Udźwig maksymalny dla magnesu neodymowego – od czego zależy?

Wartość udźwigu podana w specyfikacji odnosi się do wartości maksymalnej, zarejestrowanej w idealnych warunkach testowych, co oznacza test:

• przy kontakcie z zwory ze specjalnej stali pomiarowej, zapewniającej maksymalne skupienie pola
• posiadającej masywność min. 10 mm dla pełnego zamknięcia strumienia
• charakteryzującej się gładkością
• w warunkach bezszczelinowych (metal do metalu)
• podczas odrywania w kierunku pionowym do płaszczyzny mocowania
• w warunkach ok. 20°C

Praktyczne aspekty udźwigu – czynniki

Na skuteczność trzymania oddziałują parametry środowiska pracy, m.in. (od priorytetowych):

• Szczelina powietrzna (pomiędzy magnesem a metalem), bowiem nawet mikroskopijna odległość (np. 0,5 mm) skutkuje drastyczny spadek udźwigu nawet o 50% (dotyczy to także lakieru, rdzy czy zanieczyszczeń).
• Kąt przyłożenia siły – maksymalny parametr uzyskujemy tylko przy prostopadłym odrywaniu. Opór przy zsuwaniu magnesu po powierzchni jest z reguły wielokrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość elementu – aby wykorzystać 100% mocy, stal musi być odpowiednio gruba. Cienka blacha limituje siłę przyciągania (magnes „przebija” ją na wylot).
• Skład materiału – różne stopy przyciąga się identycznie. Dodatki stopowe osłabiają efekt przyciągania.
• Gładkość – idealny styk uzyskamy tylko na wypolerowanej stali. Chropowata faktura zmniejszają realną powierzchnię styku, osłabiając magnes.
• Otoczenie termiczne – wzrost temperatury powoduje tymczasowy spadek indukcji. Warto sprawdzić maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Siłę trzymania sprawdzano na powierzchni blachy o grubości 20 mm, kiedy działała siła prostopadła, jednak przy siłach działających równolegle udźwig jest mniejszy nawet 75%. Co więcej, nawet drobny odstęp pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą redukuje nośność.