MP 22x6x10 / N38 - magnes neodymowy pierścieniowy

Wady i zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Neodymy to nie tylko moc przyciągania, ale także inne istotne cechy, takie jak::

• Cechują się stabilnością – przez okres blisko 10 lat tracą nie więcej niż ~1% swojej mocy (pomiary wskazują na taką wartość).
• Inne źródła magnetyzmu nie wpływają na ich utraty mocy – posiadają dużą zdolność koercji.
• Pokrycie materiałami takimi jak nikiel czy złoto nadaje im czysty i gładki charakter.
• Oferują najwyższą indukcję magnetyczną w punkcie styku, co gwarantuje ogromną siłę.
• Wersje specjalistyczne funkcjonują w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje właściwości.
• Możliwość uzyskania skomplikowanych kształtów sprawia, że są doskonałe do indywidualnych zastosowań.
• Spotkasz je wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w napędach, medycynie oraz systemach IT.
• Doskonała relacja wielkości do siły – są małe, ale niezwykle mocne, co pozwala na ich montaż w precyzyjnych mechanizmach.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Pamiętaj o ich kruchości – bez odpowiedniej obudowy mogą pękać przy gwałtownym zwarciu.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od bryły). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Wilgoć powoduje korozję w kontakcie z wodą. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów wodoszczelnych (np. w gumie).
• Trudności montażowe: zamiast próbować robić otwory kruchy magnes, skorzystaj z uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gotowe mocowania.
• Produkt niebezpieczny po połknięciu. Bezwzględnie chronić przed dziećmi. Wewnątrz ciała magnesy mogą się połączyć, powodując uszkodzenia jelit.
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na ekonomię rozwiązania.

Wytrzymałość na oderwanie magnesu w warunkach idealnych – od czego zależy?

Moc magnesu została określona dla warunków idealnego styku, zakładającej:

• na bloku wykonanej ze stali konstrukcyjnej, efektywnie zamykającej strumień magnetyczny
• o przekroju nie mniejszej niż 10 mm
• o idealnie gładkiej powierzchni styku
• przy zerowej szczelinie (brak farby)
• dla siły działającej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• w warunkach ok. 20°C

Udźwig w praktyce – czynniki wpływu

Podczas codziennego użytkowania, faktyczna siła trzymania jest determinowana przez wielu zmiennych, uszeregowanych od najbardziej istotnych:

• Dystans – występowanie jakiejkolwiek warstwy (rdza, taśma, powietrze) przerywa obwód magnetyczny, co obniża udźwig gwałtownie (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Kierunek siły – parametr katalogowy dotyczy odrywania w pionie. Przy sile działającej równolegle, magnes wykazuje znacznie mniejszą moc (zazwyczaj ok. 20-30% siły nominalnej).
• Grubość blachy – zbyt cienka blacha nie przyjmuje całego pola, przez co część mocy jest tracona w powietrzu.
• Gatunek stali – idealnym podłożem jest czysta stal żelazna. Żeliwo mogą generować mniejszy udźwig.
• Faktura blachy – powierzchnie gładkie zapewniają maksymalny styk, co zwiększa siłę. Nierówny metal zmniejszają efektywność.
• Czynnik termiczny – gorące środowisko zmniejsza siłę przyciągania. Zbyt wysoka temperatura może trwale uszkodzić magnes.

* Udźwig określano stosując blachy o gładkiej powierzchni o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy działaniu siły prostopadłej, natomiast przy siłach działających równolegle nośność jest mniejsza nawet 5 razy. Ponadto, nawet niewielka szczelina między powierzchnią magnesu, a blachą obniża siłę trzymania.