MP 40x20x5 / N38 - magnes neodymowy pierścieniowy

Zalety i wady neodymowych magnesów NdFeB.

Poza ich bardzo wysoką mocą, magnesy trwałe wykazują korzyściami:

• Nie tracą mocy, nawet w ciągu około dziesięciu lat – zmniejszenie mocy wynosi tylko ~1% (wg testów),
• Magnesy neodymowe odznaczają się ogromną odpornością na rozmagnesowanie przez zewnętrzne zakłócenia elektromagnetyczne,
• Dzięki eleganckiemu wykończeniu, warstwa z niklu, o wykończeniu złotym, lub o srebrnej barwie nadaje elegancki wygląd,
• Magnesy posiadają imponującą indukcją magnetyczną na zewnętrznej warstwie,
• Wykonane z odpowiednio dobranych składników, magnesy te wykazują imponującą odporność na wysoką temperaturę, co umożliwia im działanie (zależnie od ich formy) w temperaturach aż do 230°C i wyżej...
• Mając na uwadze cecha elastycznego dopasowywania oraz adaptacji do zindywidualizowanych rozwiązań, magnesy neodymowe mogą być formowane w bogatej palecie struktur i formatów, co poszerza wachlarz możliwych zastosowań,
• Fundamentalne znaczenie w technologiach przyszłości – są stosowane w napędach HDD, modułach napędowych, zaawansowanych przyrządach medycznych, i nowoczesnych systemach.
• Kompaktowość – przy niewielkich rozmiarach generują dużą siłę, co sprawia, że są idealne do precyzyjnych aplikacji

Czego unikać - wady magnesów neodymowych: propozycje zastosowań

• Ulegają na duże uderzenia, co może spowodować pęknięcia. Sugerujemy zabezpieczanie magnesów za pomocą uchwytu metalowego, które ochronią je przed uszkodzeniami oraz zwiększają ich wytrzymałość,
• Niestabilność magnesów neodymowych w wysokich temperaturach jest zauważalna, zwłaszcza gdy osiągną 80°C, gdzie ich siła maleje (zależy to głównie od ich kształtu, a także wymiarów). Dla tych, którzy potrzebują większej odporności, polecamy magnesy [AH] przeznaczone do pracy w temperaturach do 230°C,
• Utleniają się w wilgotnym środowisku. Do użytku na zewnątrz zalecamy stosowanie wodoodpornych magnesów np. w gumie, plastiku,
• Ze względu na ograniczenia w realizacji gwintów i skomplikowanych kształtów w magnesach, proponujemy zastosowanie obudowy - mechanizmu magnetycznego.
• Ryzyko dla zdrowia związane z mikroskopijnymi częściami magnesów są ryzykowne, w przypadku ich połknięcia, co staje się kluczowe w kontekście bezpieczeństwa dzieci. Warto też zauważyć, że niewielkie części tych magnesów są w stanie zakłócić proces diagnostyczny medycznej w razie połknięcia.
• Wysoka cena jednostkowa – magnesy neodymowe kosztują więcej niż inne typy magnesów (np. ferrytowe), co utrudnia zastosowanie przy dużych ilościach

Wytrzymałość na oderwanie magnesu w warunkach idealnych – od czego zależy?

Podany udźwig magnesu oznacza udźwig maksymalny, wyliczony w warunkach optymalnych, a mianowicie:

• z wykorzystaniem blachy ze stali niskowęglowej pełniącej rolę zwora magnetyczna
• posiadającej wymiar przynajmniej 10 milimetrów
• o gładkiej powierzchni
• przy braku przerwy
• przy perpendykularnym kierunku działania siły
• w normalnych warunkach termicznych

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Praktyczny udźwig jest zależny od elementów, według priorytetu:

• Szczelina pomiędzy magnesem a blachą, gdyż nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) powoduje spadek udźwigu nawet o 50%.
• Kierunek działania siły, ponieważ największy udźwig osiągamy przy prostopadłym przyłożeniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blachach jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza.
• Grubość blachy, gdyż zbyt cienka płyta sprawia, że część strumienia magnetycznego nie jest wykorzystana i pozostaje bezużytecznie w powietrzu.
• Materiał blachy, ponieważ większa zawartość węgla obniża nośność, a wyższa zawartość żelaza ją podnosi. Najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności magnetycznej i dużym nasyceniu pola.
• Powierzchnia blachy, ponieważ im bardziej gładka i polerowana, tym lepsze przyleganie i w konsekwencji większe nasycenie polem magnetycznym.
• Temperatura pracy, gdyż wszystkie magnesy stałe mają ujemny współczynnik temperaturowy. Oznacza to, że w wysokich temperaturach są słabsze, a w ujemnych nieco silniejsze.

* Udźwig mierzono stosując wypolerowanej blachy o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy prostopadłym działaniu siły odrywającej, natomiast przy siłach działających równolegle udźwig jest mniejszy nawet pięć razy. Ponadto, nawet drobny odstęp między powierzchnią magnesu, a blachą zmniejsza nośność.