MP 20x8x6 / N38 - magnes neodymowy pierścieniowy

Wady i zalety neodymowych magnesów NdFeB.

Oprócz imponującą wydajnością magnetyczną, te produkty wnoszą dodatkowe korzyści::

• Ich parametry są stabilne w czasie; po 10 latach eksploatacji redukcja udźwigu to znikome ~1%.
• Inne źródła magnetyzmu nie wpływają na ich szybkiego rozmagnesowania – posiadają dużą zdolność koercji.
• Dzięki powłoce (NiCuNi, Au, Ag) zyskują nowoczesny, błyszczący wygląd.
• Wyróżniają się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co zapewnia mocne przyciąganie nawet małych elementów.
• Wersje specjalistyczne funkcjonują w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje właściwości.
• Elastyczność kształtowania – można je wykonać w dowolnych formach, idealnych do konkretnego projektu.
• Pełnią kluczową rolę w rozwoju technologii, będąc sercem silników, dysków i urządzeń ratujących życie.
• Moc w skali mikro – ich mała masa nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Ze względu na brak elastyczności, trzeba się z nimi obchodzić delikatnie. Silne uderzenie może je zniszczyć, stąd rekomendacja stosowania osłon.
• Standardowe magnesy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli potrzebujesz pracy w wyższych temperaturach, zastosuj serię [AH] (odporną do 230°C).
• Brak odporności na wodę skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych rekomendujemy wyłącznie magnesy w pełnej izolacji (plastik/guma).
• Magnesy ciężko się obrabia – do montażu śrubowego przeznaczone są specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Uważaj na małe części – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy badaniach lekarskich.
• Wyższa cena w porównaniu do ferrytów to ich minus, szczególnie przy dużych ilościach.

Maksymalna siła przyciągania magnesu – co się na to składa?

Widoczny w opisie parametr udźwigu reprezentuje wartości maksymalnej, zarejestrowanej w warunkach laboratoryjnych, a mianowicie:

• przy kontakcie z zwory ze stali niskowęglowej, gwarantującej maksymalne skupienie pola
• o przekroju wynoszącej minimum 10 mm
• z płaszczyzną idealnie równą
• w warunkach bezszczelinowych (metal do metalu)
• przy pionowym przyłożeniu siły odrywającej (kąt 90 stopni)
• w temperaturze pokojowej

Czynniki determinujące udźwig w warunkach realnych

Warto wiedzieć, iż udźwig roboczy będzie inne zależnie od poniższych elementów, zaczynając od najistotniejszych:

• Szczelina powietrzna (pomiędzy magnesem a metalem), bowiem nawet bardzo mała przerwa (np. 0,5 mm) może spowodować drastyczny spadek siły nawet o 50% (dotyczy to także lakieru, korozji czy zanieczyszczeń).
• Kąt odrywania – należy wiedzieć, że magnes ma największą siłę prostopadle. Przy zsuwaniu w dół, siła trzymania spada znacząco, często do poziomu 20-30% wartości maksymalnej.
• Grubość blachy – za chuda stal nie przyjmuje całego pola, przez co część strumienia jest tracona na drugą stronę.
• Skład chemiczny podłoża – stal miękka przyciąga najlepiej. Stale stopowe obniżają przenikalność magnetyczną i siłę trzymania.
• Wykończenie powierzchni – idealny styk uzyskamy tylko na gładkiej stali. Chropowata faktura tworzą poduszki powietrzne, osłabiając magnes.
• Wpływ temperatury – wysoka temperatura osłabia pole magnetyczne. Zbyt wysoka temperatura może trwale uszkodzić magnes.

* Siłę trzymania mierzy się na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy działała siła prostopadła, natomiast przy siłach działających równolegle siła trzymania jest mniejsza nawet 75%. Co więcej, nawet minimalna przerwa między magnesem, a blachą obniża siłę trzymania.