MP 20x8x5 / N38 - magnes neodymowy pierścieniowy

Wady oraz zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Neodymy to nie tylko siła, ale także inne kluczowe cechy, w tym::

• Są niezwykle trwałe – przez okres ok. 10 lat gubią nie więcej niż ~1% swojej mocy (wg danych).
• Pozostają niewrażliwe na zewnętrzne zakłócenia, co czyni je odpornymi na rozmagnesowanie w wymagającym środowisku.
• Dzięki warstwie ochronnej (nikiel, Au, srebro) zyskują nowoczesny, metaliczny wygląd.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest bardzo wysoka, co czyni je najwydajniejszymi w swojej klasie.
• Specjalna mieszanka pierwiastków sprawia, że wykazują odporność na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Opcja produkcji złożonych kształtów sprawia, że są idealne do indywidualnych zastosowań.
• Pełnią kluczową rolę w rozwoju technologii, będąc sercem silników, pamięci masowych i urządzeń ratujących życie.
• Idealny stosunek wielkości do siły – są małe, ale niezwykle mocne, co pozwala na ich montaż w precyzyjnych mechanizmach.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Pamiętaj o ich kruchości – bez zabezpieczenia mogą pękać przy gwałtownym zwarciu.
• Standardowe magnesy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli wymagasz pracy w wyższych temperaturach, zastosuj serię [AH] (odporną do 230°C).
• Ryzyko korozji: bez osłony magnes ulegnie utlenieniu na deszczu. Wybierz wersje powlekane tworzywem do zastosowań zewnętrznych.
• Obróbka jest trudna – wiercenie otworów w samym magnesie jest ryzykowne. Lepiej wybrać gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Uważaj na małe części – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy badaniach lekarskich.
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na ekonomię rozwiązania.

Najlepsza nośność magnesu w idealnych parametrach – co się na to składa?

Widoczny w opisie parametr udźwigu odnosi się do maksymalnych osiągów, zarejestrowanej w środowisku optymalnym, co oznacza test:

• na płycie wykonanej ze stali konstrukcyjnej, optymalnie przewodzącej strumień magnetyczny
• posiadającej masywność minimum 10 mm dla pełnego zamknięcia strumienia
• z płaszczyzną wolną od rys
• bez najmniejszej warstwy izolującej pomiędzy magnesem a stalą
• przy osiowym przyłożeniu siły odrywającej (kąt 90 stopni)
• w temperaturze pokojowej

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

W rzeczywistych zastosowaniach, rzeczywisty udźwig wynika z wielu zmiennych, uszeregowanych od najbardziej istotnych:

• Dystans – występowanie jakiejkolwiek warstwy (rdza, brud, szczelina) działa jak izolator, co obniża moc lawinowo (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Wektor obciążenia – największą siłę uzyskujemy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła ścinająca magnesu po blasze jest standardowo kilkukrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość elementu – dla pełnej efektywności, stal musi być wystarczająco masywna. Cienka blacha limituje udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Rodzaj materiału – idealnym podłożem jest stal o wysokiej przenikalności. Stale nierdzewne mogą przyciągać słabiej.
• Faktura blachy – powierzchnie gładkie gwarantują idealne doleganie, co zwiększa siłę. Nierówny metal zmniejszają efektywność.
• Otoczenie termiczne – wzrost temperatury skutkuje osłabieniem indukcji. Należy pamiętać o maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Pomiar udźwigu realizowano na blachach o gładkiej powierzchni o odpowiedniej grubości, przy prostopadłym działaniu siły, z kolei przy siłach działających równolegle nośność jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Dodatkowo, nawet niewielka szczelina między magnesem, a blachą obniża siłę trzymania.