MP 20x8x5 / N38 - magnes neodymowy pierścieniowy

Wady i zalety magnesów z neodymu NdFeB.

Neodymy to nie tylko moc przyciągania, ale także inne istotne cechy, takie jak::

• Długowieczność to ich atut – nawet po 10 lat utrata mocy wynosi tylko ~1% (teoretycznie).
• Inne źródła magnetyzmu nie powodują ich szybkiego rozmagnesowania – posiadają dużą zdolność koercji.
• Wykończenie materiałami takimi jak nikiel czy złoto nadaje im profesjonalny i gładki charakter.
• Cechują się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co umożliwia mocne przyciąganie z dużą mocą.
• Wykazują imponującą wytrzymałość termiczną, co umożliwia ich stosowanie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Elastyczność kształtowania – można je produkować w rozmaitych formach, dopasowanych do konkretnego projektu.
• Znajdują powszechne zastosowanie w przemyśle high-tech – od dysków twardych i motorów elektrycznych, po precyzyjną aparaturę medyczną.
• Dzięki kompaktowości, nie wymagają dużej przestrzeni, a jednocześnie gwarantują silne pole.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Są wrażliwe na uderzenia – materiał jest kruchy i grozi pęknięciem. Zabezpieczenie w postaci obudowy to dobre rozwiązanie.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od wymiarów). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Są podatne na rdzewienie w mokrym otoczeniu. Na zewnątrz zalecamy użycie magnesów hermetycznych (np. w gumie).
• Ze względu na twardość, nie zaleca się obróbki mechanicznej magnesu. Bezpieczniej użyć magnesu wklejonego w stalowy kubek z gwintem.
• Ryzyko połknięcia – drobne magnesy są niebezpieczne dla najmłodszych. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą zakłócać badania (np. rezonans).
• Nie należą do tanich – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy planowaniu kosztów.

Maksymalna moc trzymania magnesu – co się na to składa?

Siła trzymania 2.28 kg jest wartością teoretyczną maksymalną zrealizowanego w następującej konfiguracji:

• przy użyciu blachy ze specjalnej stali pomiarowej, zapewniającej maksymalne skupienie pola
• posiadającej masywność co najmniej 10 mm aby uniknąć nasycenia
• charakteryzującej się równą strukturą
• bez żadnej szczeliny pomiędzy magnesem a stalą
• dla siły działającej pod kątem prostym (na odrywanie, nie zsuwanie)
• w standardowej temperaturze otoczenia

Czynniki determinujące udźwig w warunkach realnych

Podczas codziennego użytkowania, realna moc zależy od wielu zmiennych, wymienionych od najważniejszych:

• Szczelina między magnesem a stalą – nawet ułamek milimetra dystansu (spowodowany np. lakierem lub nierównością) drastycznie redukuje efektywność magnesu, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kierunek siły – deklarowany udźwig dotyczy ciągnięcia w pionie. Przy sile działającej równolegle, magnes wykazuje znacznie mniejszą moc (często ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Grubość ścianki – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Część pola magnetycznego przenika na wylot, zamiast generować siłę.
• Typ metalu – nie każda stal reaguje tak samo. Wysoka zawartość węgla osłabiają interakcję z magnesem.
• Gładkość – pełny kontakt uzyskamy tylko na wypolerowanej stali. Wszelkie rysy i nierówności tworzą poduszki powietrzne, osłabiając magnes.
• Temperatura pracy – magnesy neodymowe posiadają wrażliwość na temperaturę. Gdy jest gorąco są słabsze, a w niskich mogą być silniejsze (do pewnej granicy).

* Udźwig określano z wykorzystaniem blachy o gładkiej powierzchni o właściwej grubości (min. 20 mm), przy działaniu siły prostopadłej, natomiast przy działaniu siły na zsuwanie udźwig jest mniejszy nawet pięć razy. Ponadto, nawet niewielka szczelina pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą redukuje udźwig.