UMGW 48x24x11.5 [M8] GW / N38 - uchwyt magnetyczny gwint wewnętrzny

Zalety i wady neodymowych magnesów NdFeB.

Magnesy neodymowe to nie tylko siła, ale także inne kluczowe cechy, w tym::

• Są niezwykle trwałe – przez okres blisko 10 lat tracą maksymalnie ~1% swojej pierwotnej siły (wg danych).
• Trudno je rozmagnesować, gdyż wykazują wysoką odporność na pola rozmagnesowujące.
• Łączą moc z estetyką – dzięki powłokom ich powierzchnia jest refleksyjna i prezentuje się elegancko.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest imponująca, co czyni je najsilniejszymi w swojej klasie.
• Odpowiedni skład sprawia, że są odporne na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Opcja produkcji złożonych kształtów sprawia, że są doskonałe do indywidualnych zastosowań.
• Występują wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w napędach, rezonansach oraz przemyśle komputerowym.
• Moc w skali mikro – ich niewielka objętość nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Ze względu na brak elastyczności, wymagają ostrożności. Silne uderzenie może je zniszczyć, stąd rekomendacja stosowania osłon.
• Klasyczne neodymy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli wymagasz pracy w wyższych temperaturach, wybierz serię [AH] (odporną do 230°C).
• Brak odporności na wodę skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych rekomendujemy wyłącznie magnesy w pełnej izolacji (plastik/guma).
• Nie należy ich nawiercać – do montażu śrubowego przeznaczone są specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Ryzyko połknięcia – małe elementy są niebezpieczne dla dzieci. Połknięcie kilku sztuk grozi poważnymi obrażeniami. Dodatkowo mogą zakłócać badania (np. rezonans).
• Są produktem premium – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy planowaniu kosztów.

Maksymalny udźwig magnesu – od czego zależy?

Wartość udźwigu podana w specyfikacji reprezentuje siły granicznej, którą zmierzono w idealnych warunkach testowych, a mianowicie:

• przy zastosowaniu blachy ze stali niskowęglowej, zapewniającej pełne nasycenie magnetyczne
• posiadającej masywność min. 10 mm aby uniknąć nasycenia
• charakteryzującej się brakiem chropowatości
• bez żadnej warstwy izolującej pomiędzy magnesem a stalą
• dla siły działającej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• w neutralnych warunkach termicznych

Udźwig w praktyce – czynniki wpływu

W praktyce, rzeczywisty udźwig jest determinowana przez szeregu czynników, wymienionych od najbardziej istotnych:

• Szczelina między magnesem a stalą – każdy milimetr odległości (spowodowany np. okleiną lub nierównością) drastycznie redukuje siłę przyciągania, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Sposób obciążenia – deklarowany udźwig dotyczy ciągnięcia w pionie. Przy sile działającej równolegle, magnes trzyma znacznie mniejszą moc (zazwyczaj ok. 20-30% siły nominalnej).
• Grubość metalu – cienki materiał nie pozwala na pełne wykorzystanie magnesu. Część pola magnetycznego przenika na wylot, zamiast generować siłę.
• Rodzaj materiału – najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności. Stale nierdzewne mogą przyciągać słabiej.
• Gładkość podłoża – im równiejsza blacha, tym większa strefa kontaktu i silniejsze trzymanie. Chropowatość tworzą dystans powietrzny.
• Otoczenie termiczne – wzrost temperatury skutkuje osłabieniem siły. Warto sprawdzić limit termiczny dla danego modelu.

* Siłę trzymania mierzy się na powierzchni blachy o grubości 20 mm, kiedy przyłożono siłę prostopadłą, z kolei przy działaniu siły na zsuwanie nośność jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Ponadto, nawet niewielka szczelina pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą obniża udźwig.