KM HF - 11,3 kg - kątownik magnetyczny

Zalety i wady magnesów z neodymu NdFeB.

Magnesy neodymowe to nie tylko moc przyciągania, ale także inne kluczowe właściwości, takie jak::

• Są niezwykle trwałe – przez okres blisko 10 lat tracą nie więcej niż ~1% swojej pierwotnej siły (wg danych).
• Zewnętrzne pola magnetyczne nie powodują ich szybkiego rozmagnesowania – posiadają wysoki współczynnik koercji.
• Są nie tylko silne, ale i ładne – poprzez niklowanie lub złocenie ich powierzchnia jest błyszcząca i prezentuje się elegancko.
• Cechują się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co umożliwia silne chwytanie nawet małych elementów.
• Specjalna mieszanka pierwiastków sprawia, że wykazują odporność na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Wszechstronność kształtowania – można je produkować w rozmaitych formach, idealnych do wymagań klienta.
• Stanowią kluczowy element w technologiach przyszłości, zasilając silniki, sprzęt szpitalny czy komputery.
• Dzięki kompaktowości, nie wymagają dużej przestrzeni, a jednocześnie gwarantują silne pole.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Uwaga na uszkodzenia mechaniczne – bez zabezpieczenia mogą pękać przy gwałtownym zwarciu.
• Uwaga na temperaturę – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W trudnych warunkach (do 230°C) sprawdzą się tylko modele z oznaczeniem [AH].
• Są podatne na rdzewienie w mokrym otoczeniu. Na zewnątrz zalecamy użycie magnesów wodoszczelnych (np. w gumie).
• Obróbka jest trudna – wykonanie gwintu w samym magnesie jest ryzykowne. Lepiej wybrać gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Produkt niebezpieczny po połknięciu. Bezwzględnie chronić przed dziećmi. Wewnątrz ciała magnesy mogą się połączyć, powodując poważne urazy.
• Cena – są droższe niż magnesy ferrytowe, co przy produkcji masowej może być istotnym kosztem.

Maksymalny udźwig magnesu – od czego zależy?

Deklarowana siła magnesu reprezentuje maksymalnych osiągów, którą uzyskano w środowisku optymalnym, co oznacza test:

• przy kontakcie z blachy ze stali niskowęglowej, zapewniającej maksymalne skupienie pola
• której grubość to min. 10 mm
• charakteryzującej się brakiem chropowatości
• w warunkach idealnego przylegania (powierzchnia do powierzchni)
• dla siły przyłożonej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• w temperaturze pokojowej

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Na skuteczność trzymania wpływają parametry środowiska pracy, takie jak (od priorytetowych):

• Szczelina – obecność ciała obcego (farba, brud, szczelina) przerywa obwód magnetyczny, co obniża udźwig gwałtownie (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Kąt odrywania – należy wiedzieć, że magnes najmocniej trzyma prostopadle. Przy zsuwaniu w dół, udźwig spada znacząco, często do poziomu 20-30% wartości maksymalnej.
• Grubość ścianki – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Część pola magnetycznego przechodzi przez materiał, zamiast generować siłę.
• Typ metalu – nie każda stal reaguje tak samo. Dodatki stopowe osłabiają interakcję z magnesem.
• Faktura blachy – powierzchnie gładkie zapewniają maksymalny styk, co zwiększa siłę. Powierzchnie chropowate osłabiają chwyt.
• Otoczenie termiczne – wzrost temperatury skutkuje osłabieniem indukcji. Należy pamiętać o maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Pomiar udźwigu realizowano na gładkiej blaszce o optymalnej grubości, przy siłach prostopadłych, jednak przy siłach działających równolegle udźwig jest mniejszy nawet 5 razy. Co więcej, nawet niewielka szczelina między magnesem, a blachą zmniejsza udźwig.